O camiño de Iván Villar até a cima e consolidar como gardián de Balaídos

Se costa chegar á cima, manter xa é un exercicio moito máis complicado. Fan falta unha serie de elementos que perfecta sintonía para lograr permanecer na elite, sobre todo se falamos dun club tan selecto que só permite o ingreso semanal dunha vintena de membros. Falamos dos 20 gardametas titulares dos equipos da Primeira División española, seguramente o traballo máis exixente do fútbol e para o que hai que estar moi preparado. É a posición na que se producen menos bailes ao longo do ano e a que ten que revestir fortaleza desde o primeiro momento. Só as actuacións dubitativas ou as lesións adoitan cambiar o plan establecido en torno ao porteiro titular, e esta segunda alternativa é a que levou a Iván Villar a gardar as chaves da porta de Balaídos.

A lesión de Marchesín deixou ao Celta de Vigo en fóra de xogo. O arxentino era indiscutible desde a súa chegada e a súa campaña era do pouco salvable até ese momento nun Celta que viña aferrando aos chispazos de Aspas e á efervescencia dun neno como Gabri Veiga que parecía consolidar no primeiro equipo. No dique seco o que resta de campaña, sen Marchesín a dirección celeste recorreu ao mercado co pouco que podía ofrecerlle, xa que fóra da xanela de fichaxes só poderían chamar á porta dos porteiros en paro. Diego Alves foi a opción elixida, xa que reunía experiencia, experiencia e calidade contrastada. 

Pero o brasileiro mantense inédito como celtista. Non fixo falta recorrer ao experto parapenaltis porque Iván Villar resolveu a papeleta con actuacións sobresalientes. Carvalhal dixo non sentir preocupado pola lesión de Marchesín, xa que tiña plena confianza no canteirán. E, aínda que puidese parecer que era só un voto de confianza de face á galería e á espera de reforzos de garantías, o tempo deu a razón a Carvalhal e situado a Villar como un dos responsables da boa marcha do equipo.

CINCO ACTUACIÓNS DE MÉRITO

Os galegos asoman a cabeza lonxe da zona baixa grazas ao traballo do de Aldán. Nos últimos dous partidos deixou a súa folla de servizo impoluta, con dúas portarías a cero ante Real Valladolid e Osasuna. Especialmente destacada é esta última, xa que serviu para rabuñar un punto nun campo difícil como O Sadar e ante un cadro rojillo que é unha das sensacións do campionato. 

O Celta fíxose con 8 dos últimos 15 puntos postos en xogo con Villar partindo de titular. Betis, Atlético de Madrid e Real Sociedade, tres equipos que pelexan por un posto en Champions, víronllas con Villar, ao que só un gol de Depay nos últimos minutos contra o Atleti privou de contar os seus partidos sen referir nin unha soa derrota. 

A Villar buscóuselle unha saída no verán para que se foguease despois dunha insatisfactoria cesión en Leganés, pero o a mala sorte do seu compañeiro Marchesín deulle a alternativa no club dos seus amores. Con 25 anos atópase no momento da súa consolidación e ante a oportunidade de consagrar en Primeira como o guardían do Celta. Demostrou que pode facelo e que sabe como. Agora toca manter.