Carlos Somoza (Alcor Seguridade) sae indemne dun xuízo por falsidade documental ao fío do "Caso Muro"

A causa contra Carlos Somoza, exgerente de Alcor Seguridade, por suposta falsidade documental foi sobreseída por falta de probas. Así figura nunha sentenza do Xulgado Número 2 de Monforte á que tivo acceso Galiciapress. En declaracións a esta redacción, o empresario Carlos Somoza, directivo de  Alcor Seguridade, nega calquera irregularidade ao fío de o 'Caso Muro'. Recoñece, iso si, pagar menos que outros pero argumenta que así pode "dar emprego a moita xente". 

Somoza enfrontábase nesta ocasión a unha pena que podería carrexar cárcere e a inhabilitación para ser empresario. A acusación, tirando de intervencións policiais telefónicas, argumentou que mandou manipular os libros de catálogo de instalación e revisións de sistemas de seguridade da compañía. Circunstancia que o xuíz non considerou probada e que Somoza nega de plano.

Carlos Somoza, exgerente de Alcor Seguridade

O preito nace dunha investigación policial por mor dunha denuncia presentada pola Federación de Traballadores da Seguridade Privada da Unión Sindical Obreira (FTSP-USO). A Xustiza  autorizou a intervención das chamadas de Carlos Somoza  e o persoal da compañía.

Os investigadores sospeitaban inicialmente que manipulouse o libro de armas pero despois centraron as súas conxecturas ao libro de catálogo de instalación e revisións.  Tras escóitalas, a policía concluíu que podería haber falsidade documental dun documento mercantil ou privado e, mesmo, en un documento público.

TESTEMUÑO CRAVE 

Un dos testemuños crave foi o dun exempregado, que foi encargado da instalación e revisión dos sistemas de alarmas. Na súa declaración confirmou a existencia dos libros de revisión e mantemento –ao redor dunha vintena– e que estes pertencían a cada unha das obras realizadas, sobre as que se procedía a facer unha revisión unha vez ao ano e cuxos resultados da mesma figuraban neses libros.

Uns libros aos que, segundo asegurou, tiña pleno acceso e que consultaba polo menos unha vez ao ano no momento das revisións obrigatorias que establece a lei. Do mesmo xeito, tamén a Garda Civil consultaba estes documentos de forma anual.

Ao longo de o seu testemuño confirmou que era el o que realizaba as inspeccións, asinaba e selaba os libros e que non era posible que algún destes queda sen asinar. De igual maneira, negou que Alcor negáselle acudir a algún lugar para realizar inspeccións.

“CONTRADICIÓNS”

No interrogatorio, a acusación inquiriu ao técnico se algunha vez recibira presións para asinar ou selar os libros de instalacións que el non revisara, cousa que negou.  Esto choca en aparencia cunha de escóitalas policiais interceptadas a Somoza con outro empregado, ao que pide que faga unha "firma parecida":

Somoza: -A que nome pon o técnico?

Empregado: -A nome de ******.

Somoza: -Pois feixe a letra como ****** e pos *****. Vale?

Empregado: -Vale.

Somoza: -Feixe a firma parecida.

Por esta conversación o exempregado dixo que podería tratarse dunha persoa en prácticas “practicando nunhas fotocopias” a que asinase os libros e que cando Somoza pide “que faga a firma parecida” refírese ao lugar da mesma e non á similitude coa firma do empregado para facela pasar pola súa. De igual maneira, na súa testemuñou recalcou que nunca permitiría que ninguén asinase no seu nome e que “non é posible” que ninguén asinase no libro nalgún espazo “no que non puxese xa a súa firma”. Con todo, das conversacións despréndese que  outra persoa en prácticas podía ter acceso aos libros,  circunstancia confirmada pola principal testemuña.

CONCLUSIÓN DO XUÍZ

O xuíz conclúe  que "non existe unha falsidade documental penalmente sancionable xa que para que iso ocorra sería necesario que a falsidade tratase de ocultar un feito que realmente non tivo lugar". "O empregado que estaba encargado de estampar esas firmas asegura que non é posible que unha revisión feita por el non constase asinada por el mesmo e non establecía como posible que algunha das revisións anuais que el estaba obrigado a facer non se fixese e fose necesario, a posteriori, salvar dita omisión", sinala.

No auto de sobresemento faise fincapé no contido de escóitalas telefónicas e que se se atopan os libros de catálogo presuntamente manipulados  "poderiamos comprobar se hai algunha firma do Sr. **** nas datas en cuestión e posteriormente cun informe caligráfico podería demostrarse a falsidade que se imputa". 

Con todo, o xuíz considera que "esa dilixencia resultaría inocua", xa que a pesar diso "non nos permitirá coñecer se a revisión nesas datas levou a cabo ou non, o que, por o xa devandito, resultaría esencial e, con todo, debemos tomar como punto de partida que o Sr. asegura que as revisións fixéronse e non admite posibilidade de que non se fixesen e fosen posteriormente emendadas". Por todo iso, decretouse o "sobresemento provisional" do caso. 

VARIOS PROCESOS ABERTOS

Este non é o primeiro proceso aberto contra Carlos Somoza relacionado coa xestión de Alcor, senón que esta é só una das cinco pezas separadas xudicialmente por mor da ‘Operación Muro’, que provocou a detención do empresario en 2015. No seu día  desde a FTSP-USO sinalaron que “Alcor é unha empresa investigada por presuntos delitos de fraude fiscal, contra os traballadores etc., causas diligenciadas polo Xulgado número 2 de Monforte de Lemos”. Varias acusacións procedentes daquela operación -incluídas as de tráfico de influencias- foron arquivadas por falta de probas.

SOMOZA ESTÁ "TRANQUILO"

Galiciapress tivo a oportunidade de charlar co investigado, Carlos Somoza, que, ademais de ofrecer o seu posto de vista, en primeiro lugar, transmitiu o seu “tranquilidade” ante os procesos abertos. De igual maneira, Somoza recalcou que Alcor Seguridade non se atopa sumida neste proceso xudicial, onde unicamente investígase ao exgerente nestes momentos, aínda que si a empresa figuraba no seu momento como investigada na causa principal.  

“Houbo cinco pezas separadas: unha por alzamento de bens que foi arquivada, outra por revelación de segredos tamén arquivada, outra por tráfico de influencias, que tamén foi arquivada, e outra por fraude á Seguridade Social onde nos absolveron. E nesta última por un tema de falsificación de documento privado, que foi a máis tardía e como as demais quedou arquivada”, relata Somoza. “Ata o de agora, foron todas arquivadas salvo un xuízo que se celebrou”, recalca o investigado, que con todo segue pendente das peticións de recurso dos denunciantes.

Con todo, tal e como narra, aínda queda a peza principal do ‘Caso Muro’, onde “Facenda dixo que non existía delito e fixo un informe onde di que podía haber pequenas irregularidades pero que nunca chegaban a delito, así como os cursos onde tamén se dixo que non había delito”. “Fixéronse os cursos, e para haber un delito había que defraudar 50.000 euros ao ano, pero o informe di que a empresa cobrara menos de 50.000 euros en catro anos”, expón.

“Todos os arquivos a FTSP-USO haos recorrido a diario e todos llos arquivaron. Non se falsificou nada” 

Preguntado pola posibilidade de que se reabran algúns dos casos, algo que xa ocorreu, e por como as escoitas podían probar a manipulación dos libros de catálogo de instalación e revisión, Somoza volveu subliñar que está “moi tranquilo”. “Todos os arquivos a FTSP-USO haos recorrido a diario e todos llos arquivaron. Non se falsificou nada”.

UNHA “PENA DE TELEXORNAL”

“Durante cinco anos estamos con esta pena de telexornal, que é o que quere o sindicato, e desprestixiar a unha empresa por facer un convenio”, reprocha. Un convenio que “non o inventou o señor Somoza ás cinco da mañá, senón que durante ano e medio estiven a negociar cos traballadores cando a crise era moi grande, e polo que grazas a ese convenio están a vivir 600 persoas”.

Sobre o convenio asinado por Alcor, que se atopa fóra do convenio laboral e polo que algúns sindicatos tachan á empresa de “baixo custo” ou directamente de “pirata”, Somoza insiste en que “se negociou e volveuse a negociar”. “O primeiro foi á Audiencia e gañouse o xuízo; o segundo foi ao Supremo e gañouse o xuízo, e isto é algo que non asumen certos sindicatos que están a cobrar liberaados, que lle pagan as asociacións das empresas de seguridade para facer ruído con estes casos”.

Do mesmo xeito, Somoza denuncia unha persecución por parte dalgúns sindicatos para “afundir” a Alcor Seguridade: “No noso sector, se un sindicato ten un número X de delegados, ten dereito a ter tantos liberados ou tantas horas sindicais, pois estes señores o que fan coas empresas grandes é que no canto de darlles dez danlles 30 ou 40 para que non lles dean a lata a eles e afundan ás empresas medianas ou pequenas como a nosa”.

CONCURSOS PÚBLICOS E CONTRATOS PRIVADOS

Con todo, e preguntado sobre a posibilidade de adherirse ao convenio do sector, Somoza explica que si están adheridos na medida en que os concursos públicos obrigan a pagar ao convenio do sector. “Nós, como unha empresa máis, temos que pagar segundo o convenio do sector neses servizos que cho están esixindo”, admite.

“Despois está o mundo privado que non che esixe iso, que mira un pouco máis o servizo, a calidade e o prezo, que é onde está xente contratada co convenio de Alcor, en función do servizo que sexa. Pero esta empresa asinou con catro sindicatos un último convenio ao que quedan catro anos, que tivo as súas negociacións con xente procedente de Asturias, Canarias, Madrid, -Barcelona…”, detalla.

É certo que co noso convenio un vixiante cobra un pouco menos, un 8% menos, pero grazas a iso podemos dar emprego a moita xente.

“Que sucede? É certo que co noso convenio un vixiante cobra un pouco menos, un 8% menos, pero grazas a iso podemos dar emprego a moita xente”, explica Somoza. Nese sentido, exemplifica isto cos servizos prestados en espazos como túneles, estradas ou canteiras, espazos que nos son alleos a Alcor, xa que “o 50% do noso persoal dedícase a isto”. “Pois que mala sorte que sacan un polvoreira autoprotegido que non necesita vixilancia. Pois en Ourense con iso fóronse 300 persoas á rúa. Nós convencemos á xente e aos clientes e explicamos, mesmo xunto a algún sindicato canto custa a polvoreira e canto a seguridade, e máis ou menos viña ser o mesmo para un servizo de 2-3 anos. Pois o convenio permitiu que toda esa xente en polvoreiras do País Vasco, Almería, Ourense… que sigan prestando seguridade e non se monten polvoreiras autoprotegidos”, refire Somoza.

CALIDADE E CHANS MÁIS BAIXOS

Con todo, en canto á calidade dos servizos prestados, posta en cuestión desde os organismos sindicais, Somoza indica primeiramente que os vixiantes “veñen aprobados, ata hai pouco, polo Ministerio do Interior, que os examina”, polo que esa calidade “física ou persoal” é a que marca o Goberno de España. “Daquela o que podemos facer é instruílos cada ano, darlles cursos como é obrigatorio…”, argumenta.

“Ao vixiante da Deputación ou do hospital, cando se fixo o convenio, afectáballe o noso convenio, pero agora xa non, porque aos vixiantes de ‘Calidade 1’ hai que pagarlles un 8% ou un 10%, pero os que están nas obras si cobra un pouco menos. Pero a calidade do servizo é a mesma”, insiste.

Doutra banda, Somoza aproveitou para reprochar a actitude dalgúns sindicatos, aos que sinalou de “venderse” por cuestións que van máis aló dos labores sindicais. “É unha pena que os sindicatos se vendan a todo isto por ter o poder e que lles dean liberados. Iso é moi triste neste país”, lamentou. 

EMPRESAS “BAIXO CUSTO”

Alcor Seguridade é unha das empresas de seguridade que os sindicatos denominan como “piratas” ou “baixo custo”, a o operar fose do convenio laboral. Ao non rexerse polo mesmo código que a maioría da competencia do sector, aproveitando a reforma laboral do PP durante o Goberno de Mariano Rajoy que permite a creación dun convenio propio fose do sectorial, Alcor tivo durante moito tempo máis marxe para baixar os prezos que ofrecía ás administracións públicas. O propio empresario recoñece a Galiciapress que segue tendo esa marxe para clientes privados.

Os sindicatos quéixanse de que os traballadores deste tipo de empresas perciben un soldo máis baixo e realizan máis horas, comparado cos operarios cubertos polo convenio colectivo, que xa de seu ten unhas remuneracións exiguas. UXT estimou que a diferenza de salarios pode andar por encima dos 300 euros mensuais de rebaixa .

UN PESO PESADO NO SECTOR PÚBLICO

A presión sindical sobre a administracións contra este tipo de prácticas lastrou as opcións de Alcor en algúns concursos. Por exemplo, en o do Parlamento de Galicia, que tras as protestas dos traballadores, decidiu non outorgar a maioría dos puntos en función da oferta económica.

Con todo, a empresa logrou decenas de contratas públicas con administracións de toda índole, procedencia ou cor política. Así, nos últimos anos gañou adxudicacións co Concello de Mardrid, Consellería de Política Social, Concello de Arganda del Rey, Consellería de Emprego de Canarias, INSS en Huelva, IPTSS da Coruña, Ourense e Pontevedra Concello de Úbeda ou Principado de Asturias, entre outras moitas.