A deterioración da sanidade pon en risco o labor dos traballadores sociais coa infancia

Así o denuncia o documento conxunto, asinado por catro asociacións e cinco colexios profesionais, que expón os problemas e as carencias que afectan ao área sanitaria Santiago-Barbanza.

Rolda de prensa de presentación do informe en Santiago

A deterioración da sanidade afecta por igual a todos os profesionais do sector, sen importar a área na que estean especializados. Así o ejemplifica a declaración conxunta elaborada por catro asociacións de pacientes e cinco colexios profesionais onde se denuncia o deterioración e as carencias que lastran tanto aos traballadores como aos pacientes do área sanitaria Santiago-Barbanza.

No documento, cada ente expón o seu labor e as dificultades ás que se enfrontan a diario, como relata o Colexio Oficial de Traballo Social de Galicia. Os traballadores sociais son os encargados de atender todos aqueles casos que sexan susceptibles da intervención dun terceiro ou das entidades ás que lles corresponda actuar, como os Servizos Sociais ou centros educativos.

Así, actúan en todos os casos onde se detecte risco de exclusión social, onde sexa necesario aplicar tratamentos de trastornos psicopatolóxicos ou ao longo dun embarazo, establecendo un control do mesmo ou controis neonatales ou posnatales, aínda que en moitos casos o traballo está enfocado a previr o correcto desenvolvemento dos menores na infancia.

PREVENCIÓN E ATENCIÓN TEMPERÁ

Ante un campo de actuación tan amplo e de carácter interdisciplinar, o colectivo sostén que o seu labor require de “unha formación continua”, considerando isto “un requisito imprescindible”. Tamén destacan o seu labor de “sensibilización, prevención e detección”, colaborando con institucións, asociacións e outros grupos que compartan os mesmos obxectivos e valores.

Nesta liña, recalcan a importancia dos traballadores sociais á hora de crear programas dirixidos a familias e futuros pais ou os programas dirixidos a profesionais para proporcionar, en ambos os casos, as ferramentas necesarias para evitar “desviacións no desenvolvemento do menor”.

“A intervención (nos casos que así o requiran tras a denuncia dun familiar ou outro profesional ou institución) planifícase e se programa de forma individual, considerando as necesidades e posibilidades do menor en cada área do desenvolvemento, a situación e as posibilidades da súa familia e do medio escolar”, sinala o Colexio Oficial de Traballadores Sociais de Galicia.

O traballo posterior fundaméntase nunha valoración inicial do caos, onde se avalía a situación do menor atendendo a distintos parámetros, como a historia individual e familiar ou a súa contorna, ademais de realizar entrevistas cos familiares do menor e expor hipótese diagnósticas.

SERVIZOS SOCIAIS

Unha vez dados todos estes pasos, cada caso é susceptible de ser derivado aos Servizos Sociais, que teñen un rango de actuación que abarca desde os programas de prevención ata o diagnóstico e a intervención. “Os profesionais dos servizos sociais han de velar porque os procesos de xestación, adopción, ensino e socialización realícense en condicións idóneas para o equilibrio emocional e adaptación cognitiva a esas tarefas, de maneira que reflictan os principios establecidos na ‘Convención de Dereitos do Neno’”, sinala o Colexio Oficial.

Neste punto, advirte, a suficiencia económica, a estabilidade laboral ou a coherencia dos estilos educativos son factores que se someten ao xuízo do traballador social e que determinan se estes deben intervir ou non en defensa do desenvolvemento do menor e en beneficio da relación establecida entre pais e fillos.

Os Servizos Sociais interveñen naqueles casos onde pode haber risco de exclusión social

Entre as distintas axudas que pode prestar un traballador social ás familias destacan o papel que xogan dentro das administracións para a “obtención e creación de recursos que permitan a compatibilidade laboral e o lecer dos pais”, “a revisión das prestacións sociais outorgadas ás familias que as necesiten” ou a “promoción da igualdade nas tarefas domésticas”.

Ademais, os traballadores sociais cobran o rol de interventores en “contextos definidos previamente como ‘de dificultade ou risco social’” e en programas de intervención temperá (co fin de reestruturar familias ou en procesos de reinserción familiar, como pode darse no caso dunha adopción), especialmente enfocados en actuar en idades de 0 aos 6 anos.

“MAIS RECURSOS ECONÓMICOS”

Vista o extenso labor que realiza o sector dos traballadores sociais, determinantes á hora de evitar distorsiones na infancia, o Colexio Oficial de Traballadores Sociais de Galicia uniuse xunto a outras oito organizacións para denunciar que, aínda que recoñecen “o alto nivel profesional e vocación de servizo público do persoal sanitario”, toca tamén recoñecer aos servizos especializados “que non deixasen de denunciar o estado de deterioración no que se atopa aquela asistencia que afecta á calidade de vida dos pacientes e á súa incorporación sociais en condicións de igualdade efectiva”.

“Son necesarios máis recursos económicos porque, sen eles, os dereitos recoñecidos son unha mera declaración formal e unha fraude de dimensións colosais”, sentencia o escrito. 

Na área sanitaria de #Santiago cómpren 51 profesionais máis de #rehabilitación. Así o conclúe o informe presentado onte sobre este "dereito básico irrenunciable" que elaborou a asociación de @PacientesC con outras entidades como #Sarela.
📝 Consúltao aquí: https://t.co/2vMqfImDhK pic.twitter.com/ZIjEz2IAVa

— FEGADACE (@fegadacegalicia) 28 de febrero de 2019