O TSXG confirma que a morte dun pintor de Navantia non foi por amianto e denega unha pensión de viuvez

O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (#TSXG) confirmou a sentenza que denegaba o recoñecemento dunha pensión de viuvez como continxencia profesional á viúva dun traballador de Navantia Ferrol, que estivo exposto ao amianto durante décadas.

A Sala do Social, con sede na Coruña, desestimou o recurso de suplicación ao considerar que, aínda que o falecido padecía unha enfermidade profesional (mesotelioma) causada polo amianto, a causa directa da súa morte foi un accidente cerebrovascular derivado dun cancro de colon en estado avanzado que sufría desde facía anos.

O caso remóntase ao falecemento dun operario que traballou como pintor para Bazán, posteriormente Izar e actualmente Navantia, entre 1972 e 1999, en contacto directo con amianto e sen as medidas de seguridade axeitadas.

Tras a súa morte, en xuño de 2022, o Instituto Nacional da Seguridade Social (#INSS) recoñeceulle á súa viúva unha pensión de viuvez por continxencia común, pero non por enfermidade profesional, o que leva unha contía menor.

A viúva demandou á Seguridade Social e ás empresas navais, argumentando que a causa do deceso foi o mesotelioma, un cancro agresivo vinculado á exposición do amianto. Con todo, o Xulgado do Social número 2 de Ferrol desestimou a demanda en primeira instancia e agora o TSXG ratificou esa decisión.

CAUSA DIRECTA DO FALECEMENTO
No seu fundamentación, o tribunal subliña que a sentenza de instancia baseouse en informes médicos que sinalaban de maneira unánime que a morte se produciu por un ictus, á súa vez provocado polas complicacións dun adenocarcinoma de colon en estadio IV que o traballador padecía desde 2009.

O maxistrado relator destacou que a xuíza de Ferrol valorou correctamente as probas periciais, que descartaban o mesotelioma como causa desencadenamento do falecemento, a pesar de ser unha enfermidade de orixe profesional.

O TSXG tamén rexeitou a solicitude da recorrente de revisar os feitos declarados probados, considerando que non se acreditou ningún "erro xudicial evidente, notorio ou palmario" na valoración da proba realizada polo xulgado de primeira instancia.