"Nenos feridos sen familia”: a traxedia invisible de Gaza que desborda ás organizacións humanitarias

Segundo informa The Guardian, o número de nenos feridos sen familiares sobreviventes, coñecidos polas siglas WCNSF (Wounded Child, Non Surviving Family), crece sen freo na Franxa de Gaza, mentres as organizacións humanitarias tentan atopar adultos que poidan coidar deles.

O termo, acuñado polos equipos médicos de emerxencia, converteuse nun símbolo da devastación humanitaria que deixa tras de si o prolongado conflito entre Israel e Hamás. “É o primeiro conflito no que se necesitou un termo así”, explicou Kieran King, director humanitario de War Child, unha da ONG británicas que traballa sobre o terreo. “Nunca antes afrontaramos un desafío de protección infantil desta magnitude”.

Segundo Unicef, que cita datos do Ministerio de Saúde de Gaza, até 2.596 nenos perderon a ambos os pais, mentres que máis de 53.000 perderon a un deles. Aínda que non existen cifras exactas sobre os menores feridos sen familia, a axencia advirte que Gaza rexistra hoxe a maior taxa de amputacións infantís de calquera conflito moderno.
 

Un dos casos máis desgarradores é o de Wesam, unha nena de tres anos que sobreviviu ao bombardeo que destruíu a súa casa na cidade de Gaza. Os seus pais, o seu irmán e os seus avós morreron. Ela resultou gravemente ferida na perna e o abdome. “Necesita evacuación médica urxente para salvar a súa perna esquerda”, alertou Unicef.
 

Os hospitais de campaña de Médicos Sen Fronteiras (MSF) reciben a diario nenos feridos sen acompañantes. “Tratamos as súas feridas, pero logo non hai ningunha contorna estable que os protexa”, lamenta Jacob Granger, coordinador de emerxencias de MSF en Deir ao-Balah, ao sur de Gaza. “Non hai tecido social nin institucións que poidan acollelos”.

A guerra ha fragmentado comunidades enteiras. Os traballadores sociais de War Child percorren os campos de desprazados en busca de menores non acompañados, tratando de emparellalos con familias que aínda poidan ofrecer coidado temporal. Pero os recursos son escasos: a fame, a falta de transporte e as constantes ordes de evacuación dificultan toda axuda.

Entre os menores atendidos por War Child atópase Radeh, de 13 anos, que perdeu aos seus pais e sofre síntomas de shock e ansiedade severa. “Atopar consolo é case imposible, pero a arte e o debuxo axúdana a canalizar a súa dor”, explica o informe da ONG.
 

Outros, como Ahmad Abu Hilal, de 12 anos, ven truncados os seus soños. Soñaba con ser médico ou futbolista, pero un proxectil israelí esnaquizoulle unha perna mentres visitaba á súa tía en Khan Younis. “O meu maior temor é que non volva camiñar nunca máis”, confesa a súa nai, Sabreen.

Para os nenos sen familia, o trauma é dobre: físico e emocional. “Cada intento de volver camiñar lémbralles o momento en que perderon á súa familia”, resume Granger. “E non hai lugar seguro en Gaza”.

O drama dos WCNSF simboliza unha xeración marcada pola perda, o medo e a ausencia total de futuro. Para a ONG, é unha crise humanitaria sen precedentes no século XXI.