Morre un dos homes máis poderosos da historia recente de Galicia, Santiago Rey, editor da Voz
O empresario marcou unha época no país, pilotando un conglomerado mediático que se mantivo líder en influencia política, sendo clave no dominio conservador da opinión pública e da política galega. O seu falecemento abre moitas dúbidas sobre o futuro do Grupo Voz, dado o seu coñecido enfrontamento cos fillos do seu primeiro matrimonio, aos que chegou a expulsar da dirección da Voz tras un breve período no que pasou a segundo plano.
Santiago Rey Fernández-Latorre, presidente e editor de "La Voz de Galicia", faleceu aos 85 anos, vítima dunha enfermidade que se agravou de forma repentina nos últimos días. Rei Fernández-Latorre, figura destacada do xornalismo galego, atopábase casado en segundas nupcias con Salomé Fernández-San Julián Martínez. Descoñécense por agora os detalles da súa sucesión, que pode resultar clave para o futuro mediático e político de Galicia.
Os restos do editor serán velados no Museo Santiago Rey Fernández-Latorre, situado no polígono de Sabón, en Arteixo (A Coruña), onde amigos, colegas e cidadáns poderán renderlle homenaxe. O recinto estará aberto ao público para que todos aqueles que desexen expresar o seu respecto e condolencias poidan facelo. Rei mantíñase como administrador único tanto da Corporación Voz de Galicia como do propio xornal e outras das súas filiais, polo que o seu falecemento crea un repentino baleiro de poder.
UNHA TRAXECTORIA HISTÓRICA
Santiago Rey Fernández-Latorre naceu na Coruña en 1939, no seo dunha familia de tradición xornalística. O seu avó, Juan Fernández Latorre, fundara en 1882 "La Voz de Galicia", un diario que comezaría como un pequeno periódico local e, baixo a dirección de Santiago, chegaría a consolidar como un dos medios de comunicación máis influentes do país. Santiago Rey uniuse ao xornal na súa mocidade, aprendendo o oficio desde as bases.
Tras asumir a dirección de "La Voz de Galicia" en 1986, Rei Fernández-Latorre liderou un ambicioso proceso de modernización. Baixo o seu mando, o diario experimentou unha transformación tecnolóxica sen precedentes, introducindo innovacións como a impresión a todo cor e a informatización das súas redaccións, o que permitiu axilizar a produción de noticias e aumentar a calidade do seu contido. Esta modernización converteu ao xornal nun referente tanto a nivel rexional, onde se consolidou como líder, como nacional.
En 2001, a súa traxectoria foi recoñecida co Premio Ortega e Gasset de Xornalismo, un dos galardóns máis prestixiosos do ámbito xornalístico español. Ademais, concedéronselle outras distincións, como a Medalla de Ouro ao Mérito no Traballo.
No ámbito persoal, Rei Fernández-Latorre casou en primeiras nupcias con Rosa Álvarez Rodríguez, con quen tivo tres fillos, que logo o acompañarían na xestión do grupo de comunicación. O magnate chegou a deixarlles pilotar a corporación. Tras o seu divorcio, contraeu matrimonio con Salomé Fernández-San Julián Martínez, quen estivo ao seu lado até o final dos seus días.
Durnate un breve período, o empresario deixou o temón dos seus negocios aos seus fillos das súas primeiras nupcias. A cousa non terminou nada ben, cos fillos expulsados do grupo polo seu pai tras as súas segundas nupcias, despois de lanzar a unha política de expansión en campos como cabeceiras noutras rexións, rádioa e a televisión que puxeron en problemas as economías da empresa familiar. De aí, en parte, as dúbidas que hai sobre o futuro inmediato dos novos dirixentes da corporación.
Baixo o seu liderado, o diario consolidouse como un líder informativo a nivel galego, en parte grazas a gozar do apoio informativo e económico dos gobernos do Partido Popular na Xunta con Manuel Fraga e Alberto Nuñez Feijóo. A Voz é hai décadas o xornal máis lido no país e o único galego con peso relevante na opinión pública das elites españolas. A miúdo era arroupado por elas no Museo Santiago Rey Fernández-Latorre nas instalacións do xornal, no polígono de Sabón, preto da Coruña.
Até o último momento, Santiago Rey Fernández-Latorre mantívose activo na xestión do xornal e na reflexión sobre o futuro do xornalismo, publicando frecuentes editoriais, nas que defendía unhas posicións próximas ao autonomismo, a unidade de España e as democracias liberais e moi críticas coas corrupcións, as posicións extremas no arco político e os nacionalismos periféricos, incluído o galego.
Escribe o teu comentario