Animais carbonizados, outros sen refuxio; expertos piden moratorias á caza tras incendios en Galicia

As imaxes son dunha dureza considerable, non aptas para todos os estómagos. Son tamén proba gráfica da virulencia dos incendios forestais deste ano en Galicia.

Un lobo en pleno tentou de fuxida mantense nun equilibrio impropio para un cadáver. Non moi lonxe un cervo xace tombado, aínda coa súa orgullosa cornamenta completa. 

Corpos carbonizados que lembran ás famosas imaxes de Pompeya. 

Alí, a velocidade das cinzas volcánicas do Vesubio non deixou marxe de escapatoria a toda unha cidade. Na Serra de Queixa foi a furia das chamas quen atrapou a unha parte da fauna salvaxe. 

A unha parte porque outra, suponse, logrou escapar. 

Escapar onde? Só no incendio de Chandrexa de Queixa arderon 16.000 hectáreas. 

Con todo, a experiencia doutras vagas de incendios e as imaxes tomadas dede o aire, por exemplo as de Greenpeace, mostra que dentro dese deserto negro sobrevieron pequenos oasis de verdes. Vaguadas e vales profundos que, polos caprichos do vento, a orografía ou o esforzo dos brigadistas salváronse das chamas. 

Alí e nas zonas limítrofes suponse que refuxiou parte da fauna salvaxe, disposta a reconquistar os seus hábitats a medida que a vexetación renaza.

O risco evidente. Moitos dos sobreviventes poderían morrer nos próximos meses. Case toda terra que lles servía de alimento e refuxio está calcinada. 

Así as cousas, varios colectivos ambientalistas están a reclamar á Xunta medidas urxentes. Por exemplo, o Fondo para a Protección do Lobo Ibérico renovou a súa petición a Galicia a Xunta para que non tramite solicitudes de batidas, asunto en disputa xudicial.

A problemática desborda a polémica sobre o lobo.  En teoría, non se pode cazar en terreos pasto das chamas. Nin lobos nin nada. A lei prohíbeo durante dous anos nos cotos de caza afectados. 

Agora ben, nada se regula para as zonas limítrofes ou esas illas de vexetación que se salvaron, onde é probable que se acumulen máis cabezas do habitual. Os ambientalistas entenden que as restricións vixentes non chegan, porque estaban pensados para incendios dun calibre moito menor dos actuais, que arrasaron comarcas enteiras.

Por iso algúns colectivos piden unha moratoria máis ampla. Por exemplo INTERCIDS, unha entidade sen ánimo de lucro que aúna a técnicos xurídicos expertos en dereito animal e natural, reclamou “prohibir a caza nas comunidades arrasadas polos incendios”. 

En concreto, esta ONG expón que a caza quede suspendida nas zonas afectadas polos incendios de forma ampla. Unha moratoria non só nos terreos directamente arrasados polo lume, senón tamén nas áreas lindeiras ás que se desprazaron os animais. En INTERCIDS  argumentan que si se permite a caza nos arredores dos terreos incendiados, a repoboación quedaría comprometida, xa que a fauna tería menos opcións de regresar ao ser eliminada nesas zonas limítrofes.

A resposta da Xunta ao problema da afectación dos incendios sobre a fauna salvaxe centrouse, por agora, non en prohibicións a maiores da caza, senón  en axudas aos cazadores. Subvencións que foron rapidísimas, aínda que moi modestas.

Axudas da Xunta para que os cazadores planten cereais e distribución de palla e gran

O 29 de agosto, cando a gran vaga de incendios aínda non terminara, a conselleira de Medio Ambiente asinou unha orde de axudas que ofrece a cada titular de terreos cinexéticos ordenados (tecores) 30.000 euros para plantar cereais e 12.000 euros para reparar infraestruturas. 
 

O 13 de agosto, a Conselleira Anxos Vázquez, reuniuse cos representantes duns 70 tecores nunha das zonas máis golpeadas, Viana do Bolo. A política prometeu máis subvencións.

Adega: "#pretender tapar a inoperancia e ou abandono dá Xunta regando con cartos públicos a colectivos 'amigos', habitual despensa de votos, desta volta vos cazadores"

Algo que lle valeu as críticas dalgúns colectivos ecoloxistas. “En troques de asumir responsabilidades e tomar medidas para evitar non posíbel esta recorrente desfeita e mitigar as súas consecuencias, pretender tapar a inoperancia e ou abandono dá Xunta regando con cartos públicos a colectivos 'amigos', habitual despensa de votos, desta volta vos cazadores”, criticaron desde Adega, que tamén pediu “dispoñer barreiras anti-escorrentías e faixas de estrume; sementar herbáceas de crecemento rápido para fixar ou chan; dispoñer refuxios e alimento para a fauna salvaxe e ou gando”. 

Tras o lume, houbo grupos de voluntarios que se organizaron. Por exemplo, en Carballeda de Avia veciños recolleron alimentos que deixaron no monte. Bolsas de plátanos, cereais, patacas …. Unha loable mostra da solidariedade a pé de rúa e inmediata. Con todo, evidentemente, un voluntarismo non chega para afrontar un problema de tal magnitude.

O 19 de setembro Medio informou que “a Xunta continúa co repartición de palla e cereais para alimentar a fauna silvestre que se viu afectada polos incendios forestais do verán”.  Os esforzos centráronse nos Concellos de Maceda, Oímbra, Monterrei, Cualedro e Laza. 

A cantidade distribuída pola Xunta entón de 5 toneladas de palla e 300 de cereais. En total o goberno prevé deixar no monte  31.000 quilogramos de palla e 3.000 de gran Suficiente para salvar aos que escaparon do lume?