Manuela García, de Pacma Galicia: “Con 1.000€ para a campaña quedamos por diante de Podemos"

Os resultados das pasadas eleccións galegas non deron moito lugar á sorpresa e deixaron un panorama moi similar ao que debuxaban a maioría de enquisas. O PPdeG mantén a súa maioría absoluta na Cámara galega, o #PSdeG baixa, o #BNG sobe e ninguén novo irrompe no Pazo do Hórreo salvo Democracia Ourensá. Con todo, se observamos detalladamente os resultados segundo o número de votos, atopamos algunhas sorpresas, como o feito de que o Partido Animalista Co Medio Ambiente (PACMA) cultivou uns números moito mellores do que, a primeira vista, cabería esperar, por diante en número de apoios de grandes forzas con presenza a nivel nacional e cunha nutrida base.

Desde Pacma Galicia fixeron unha primeira análise dos resultados electorais onde dicían non sacar conclusións nin positivas nin negativas, senón considerando que había que velos desde unha perspectiva “circunstancial”. “Os nosos recursos económicos son moito máis limitados que os doutras formacións”, detalla Manuela García, candidata dos animalistas na carreira polo despacho principal de San Caetano.

Nese sentido, subliña que Pacma non conta nin coa repercusión mediática nin coas influencias doutras forzas políticas que poden ter moita máis presenza en televisións, debates e outros espazos. “Non temos ese inxente orzamento que pode conseguir que todo o mundo fale de nós. Isto supón unha maior carga á hora de presentarnos nunhas eleccións”, explica. 

Con todo, e a pesar de todos estes inconvenientes, Pacma foi a sexta forza en número de votos en Galicia de todas as que tiñan papeleta nas catro provincias -o sétima si temos en conta a Democracia Ourensá, que só se presentou en Ourense-. “Con 1.000 euros de orzamento para a campaña quedamos por diante de Podemos. Superámolos en máis de 1.500 votos”, lembra García, á vez que incide en que se non realizaron unha campaña máis agresiva para o 18-F nin se investiu máis foi, sinxelamente, porque non había máis fondos.

“Pacma é diferente”, valora a candidata, xa que a pesar da súa dimensión “contamos cun equipo moi comprometido, cun traballo incansable para lograr a representación, loitamos por aqueles aos que se quere deixar de lado e por unha causa xusta. O noso equipo humano é inmellorable”. Sen subvencións públicas nin grandes mecenas, cos recursos dos seus inscritos e algunha pequena doazón, o gran mérito de Pacma é permanecer e plantar batalla. 

A VISTA EN EUROPA

A gran base de Pacma é o percorrido que tiveron até a data, cunha mensaxe que calou en parte do electorado, coa defensa dos animais e o medioambiente por bandeira. “Temos unha base importante. Os que nos coñecen e vótannos unha vez quedan connosco, mesmo en campañas máis polarizadas onde o chamamento é a esquecer ás pequenas forzas. Pacma ten un votante que non se deixa levar por impulsos e elixe coa cabeza e o corazón”, razoa García. 

O gran escollo para Pacma foi moitas veces o sistema de votación en España, onde a pesar de ter moitos votos no seu conxunto nas moitas eleccións que se celebran, sempre acaban prexudicados á hora de que eses apoios se traduzan en escanos. A gran baza do partido é a chamada ás urnas de xuño para o Parlamento Europeo, xa que se trata dunha circunscrición única. 

“Pacma é diferente. Contamos cun equipo moi comprometido, cun traballo incansable para lograr a representación, loitamos por aqueles aos que se quere deixar de lado e por unha causa xusta"

De feito, dos grandes Estados europeos España é o único que dentro do grupo de ‘Os Verdes’ non conta con representantes de partidos de base ecoloxista ou animalista. Ese é o gran debe de Pacma, que para verán confían en dar ese paso fundamental para a súa consolidación. “Até agora quedamos fóra das institucións, pero non por falta de votos”, lamenta, aínda que esperanzada de que ese hipotético salto á política europea permita a Pacma “estar alí onde se toman decisións primordiais para o benestar de todos os europeos”.

PELLETS, VISÓNS, TOUROS, CAZA…  

No tocante a Galicia hai moitos asuntos que tratar en materia medioambiental. O último capítulo, e talvez o máis soado, foi o da crise dos pellets, que marcou as primeiras semanas de 2024. Reducir os transportes de mercadorías pola vía marítima é unha das propostas de Pacma para evitar sucesos deste calado. “Coa globalización aumentou o transporte de produtos; habería que realizar un maior consumo de proximidade”, considera García.

Limitar e substituír os plásticos por produtos biodegradables e cambios no réxime do transporte marítimo e pór fin ás bandeiras de conveniencia -barcos como o ‘Toconao’ navegan con bandeiras distintas ás do país do seu armador- son outros puntos dentro da proposta de Pacma. Con todo, García tamén dedica un momento para tirar das orellas aos gobernos autonómico e estatal: “A administración deben actuar con maior rapidez, non deixar que as cousas se arranxen soas como ocorreu co Prestige”. 

Tamén no que ao trato cos animais refírese hai traballo por facer en Galicia. En Pacma pon o foco sobre as granxas de visóns, tan comentadas durante a crise sanitaria polos brotes que saltaron desde estas instalacións. Aquí son tallantes desde a forza animalista, que avoga por abolir esta industria peletera. “La prohibición total e absoluta. Igual que coas macrogranjas e outras instalacións”, defenden. 

O mesmo ocorre coa tauromaquia e espectáculos taurinos, talvez non tan arraigados na cultura galega como noutros puntos de España pero si con presenza en cidades como Pontevedra. “Segue existindo nun lugar onde goberna o BNG, que di considerar animalista. Non pararemos ata que todas as provincias abolan esta barbarie”, censura.

Con tantos temas sobre a mesa, queda claro que a Xunta ten moito do que ocupar. A xuízo de García, un dos asuntos prioritarios para o novo Goberno de Alfonso Rueda  debería ser pór fin ao financiamento coa que a Xunta engorda as arcas da Federación Galega de Caza no canto de destinar eses recursos a protectoras de animais ou colonias felinas. 

“Son unhas cantidades vergoñosas coas que subvenciona a caza. Un diñeiro que invisten en matar animais, unha forma de diversión baseada na violencia e a persecución de vítimas inocentes e indefensas. Algo que forma parte da historia máis escura de calquera cultura e da que nos avergoñamos actualmente. Non hai espazo nunha cultura que presume de ser respectuosa, diversa e xusta para a barbarie do asasinato gratuíto, co prexuízo engadido de que isto vai en detrimento de a cultura con mayusculas da que si estamos orgullosos, como o cine, o teatro ou a música, onde ven que se recortan os seus fondos e axudas para beneficio destas persoas que se dedican a matar por puro pracer”, denuncia.

Con esta carta de presentación, García pide un último empuxón á cidadanía e que aqueles “sen voz”, como os chama, interésense por Pacma e afíliense ao movemento. “Están os partidos de toda a vida, os que prometen de todo para ao final non facer nada, eses que enchen de ilusión un día e ao seguinte arrebátancha. Despois está Pacma, cos seus voluntarios, activistas, a xente do montón, con paixón e convencemento de saber que loitamos por todos e cada un de nós e aqueles deixados de lado e sen voz”, conclúe García.