Miles de afectados polos motores defectuosos de Stellantis: "Levo sempre un bidón de aceite no maleteiro"

Non importa si ten 150 ou 200 cabalos, se ten tres ou catro cilindros, si é diesel ou eléctrico… Ao final, á hora de comprar un coche, todos os usuarios desexan o mesmo: “Que me saia bo”. A durabilidad dun vehículo é o que buscan todos os compradores e é no que envorcan as súas esperanzas nun momento no que o mercado ten uns prezos esaxerados en case calquera modelo. Pero si buscamos un coche familiar ou unhas características concretas, o investimento pódese elevar. Desgraciadamente, e aínda que todos poden ser unha lotaría, o tempo dinos que hai algúns que resultan, se cabe, máis sospeitosos de dar malos resultados. Se non, que pregunten a algún dos máis de 6.000 integrantes da Asociación de Afectados Stellantis (AFESTEL), un colectivo unido polo infortunio e a mala praxe. 

Todos e cada un deles experimentaron problemas no motor do seu vehículo e a todos ocórrelles o mesmo: a correa de distribución degrádase a unha velocidade inusual, provocando un consumo de aceite moito máis elevado do normal e un mal funcionamento da bomba sen carga, así como outros fallos graves que acaban por aniquilar o motor e obrigar ao propietario do vehículo a un desembolso maiúsculo para a reparación do motor. 

Trátase dun fallo que se está dando en modelos das marcas de Stellanits (Citroën, Peugeot, Opel…) que usan motores do fabricante de motores Puretech. Aínda que o fallo se detectou en 2020 -tarda, de media, entre 4 e 6 anos en detectar-, os modelos fabricados a partir de 2014 -na antiga PSA- cos motores Puretech 1.2 son os que presentan este problema xeneralizado, con afectados en toda España e noutros países da Unión Europea como Italia, Bélxica ou a veciña Portugal. 

Os “PUDRETECH”

Adolfo é un dos miles de afectados e aínda esta mesma semana tivo que desprazar ao taller para seguir facendo xestións por esta avaría crónica. “Todo empezou cando chegou aos 88.000 quilómetros. Ía circulando no coche co meu fillo e acendeuse o piloto de fallo de presión e aceite. De súpeto rebentou a correa de distribución no medio da autoestrada e faltoume moi pouco para quedarme sen freos. O coche bloquéase e quédome tirado co neno ao carón da estrada”, relata Adolfo como o punto de partida de todos os problemas que lle está dando o seu Peugeot 308.

Tras ese incidente dirixiuse ao seu taller de confianza en Santiago de Compostela, onde lle recomendaron despois dunha rápida ollada levar o seu coche directamente á Peugeot porque “o que acababa de pasar non era normal”. “Na Peugeot xa nos empezaron a pór escusas: que se no verán o aceite é dunha marca, no inverno de outra… Ao final decidimos que para que nolo arranxasen e fixésense cargo, porque a correa de distribución estaba para cambiar os 180.000 e non aos 88.000, tivemos que chamar a un perito e un avogado para que cando abrisen o coche estivesen presentes para ver os problemas que tiña o coche. Así si nos arranxaron o coche, non nos cobraron nada”, apunta Adolfo. 
 

A súa é unha das historias onde, polo menos, o coche pode seguir circulando, pois outros usuarios non tiveron esa sorte e o seu vehículo atópase nestes momentos na rúa, sen poder sequera arrincalos porque a reparación resulta inasumible para algunhas economías domésticas. E é que moitos afectados descoñecen a dimensión deste problema e non saben que se trata dun fallo xeneralizado neste tipo de motores -que os afectados chaman con sorna os “pudretech”- que, por agora, nin Stellantis nin o fabricante queren recoñecer. 

Con todo, o coche de Adolfo non está nin moito menos “san”. “Na última revisión do cambio de aceite aínda aparecían anacos de correa”, indica. O seu coche era un quilómetro 0 comprado no concesionario, “coa súa garantía e matriculado en 2015”. “Agora ten 135.000 quilómetros e cada mil quilómetros consómeme como un litro de aceite”, detalla Adolfo, que sofre unha sangría de gastos por culpa do aceite. “Teño que andar cun bidón sempre no maleteiro”, lamenta. 
 

“#ES COMA SE TIVESE UN LAMBO”

Ante este panorama, Adolfo di que xa non corre riscos e “o cambio de aceite fágoo sempre antes do que me di a marca”. Isto condicionou tamén a súa vida diaria e os seus plans, tentando usar o coche o menos posible e desprazar ao traballo en moto, mesmo no inverno. A suxestión con estes coches é facer viaxes longos, xa que, aparentemente, o motor sofre máis en traxectos curtos. No entanto, os afectados non o consideran unha opción: “No verán tivemos que alugar un coche para poder irnos de vacacións. Non vou tranquilo nese coche e menos si levo aos nenos comigo despois do primeiro susto”. 

O motor do seu 308 degrádase a gran velocidade e dispara o consumo de aceite. A gasolina entra na correa de distribución, o que provoca que algúns fragmentos acaben entrando no motor e colápseno. “Teño que cambiar a correa cada 60.000 quilómetros. É coma se tivese un Lamborghini, porque o mantemento é o mesmo”, ironiza, á vez que apunta que recentemente, e en cuestión de 400 quilómetros, o seu coche bebeuse un litro de aceite. 

“O meu coche ten 9 anos e 135.000 quilómetros. Compreino de gasolina para facer poucos quilómetros, se non me comprou un diesel. Este coche fora elixido como o mellor coche do ano e o seu motor, durante tres anos, fora o motor do ano. Compreino con esas garantías e agora estoume pelexando coa marca e co concesionario polo consumo do aceite. Onde están as revistas que lle deron o premio a coche do ano? Por que agora non din nada?”, pregúntase.  

NINGUÉN SE FAI RESPONSABLE

Até a data ninguén se fixo responsable deste problema que parece un evidente fallo de fabricación. Por agora “todo son longas” e “probas” para someter ao coche a un diagnóstico que, co historial de Stellantis, xa está máis que anunciado. “O único que fago é gastar, gastar e gastar nun coche que comprei para que durase”, reprende Adolfo, que se atopou con outros usuarios con ese mesmo problema, mesmo no propio taller. 

“O outro día fun ao concesionario e estaba a esperar porque me dixeron que o xefe de taller estaba ocupado. Había unha parella de señores maiores que tiñan un coche que lle consumía moito aceite, como o meu. Empezamos a falar e en canto víronme contándolles o tema xa chamaron rapidamente ao xefe de taller para falar comigo”, relata. 

Esa parella ben podería ser parte da asociación ou non, porque son moitos os miles de usuarios que poderían descoñecer que este é un problema tan estendido. “O problema é igual en todo. Non é un problema dun modelo concreto. Agora mesmo hai dúas clases de motores Puretech: os rotos e os que se van a romper”, ilustra o compostelán.

Desde AFESTEL valoran iniciar un proceso de demanda colectiva, que pode ser máis complexo si cabe si atopan o mecanismo para articular as denuncias de todos os afectados en Europa, que poderían ser uns 4 millóns de casos, segundo as estimacións da organización. “Ao principio eramos 1.000 na asociación, logo 2.000, agora 6.000…está a volverse unha bóla imparable”, valora Adolfo.
 

“Falamos dun Peugeot. Non é un coche barato. Pero agora se o ofrezo na segunda man  ninguén quere compralo. Se cadra, con sorte, danme 1.000 ou 2.000 euros a pesar de que está xenial, ten todo tipo de extras, pero ninguén o vai a querer por culpa do motor cando xa no resto de coches de segunda man do mercado son caros”, reproba, castigando a resposta que dá a casa automobilística con este problema e co exemplo de Toyota. 

“Toyota tivo un problema similar e cambiou o motor a todos os afectados. Se tes que comprar un coche miras por un Toyota, porque sabes que vai dar unha resposta aos teus problemas”, razoa Adolfo, que cada certo tempo atópase con máis afectados. 

Sen ir máis lonxe, un compañeiro de traballo seu, cun Citroën C3, ademais dos problemas de motor -polos que tivo que gastar uns 8.000 euros do seu peto- “tamén ten problemas cos airbags, cunha órden da Garda Civil para non circular con ese coche mentres non solucione o problema”. “Sabendo isto, quen vai comprar un coche de Stellantis? Antes era unha boa marca, pero agora te vas a outra que che trate mellor e que non teña un motor que aos 90.000 quilómetros sexa para tiralo ao lixo”. 
 

Así as cousas, Adolfo mira a futuro e coa guerra de prezos actual, a súa aposta sería por unha marca chinesa, que están a gañar na carreira dos coches eléctricos. “Agora te compras un coche chinés por 15.000 euros. Se dáche problemas en dez anos tíralo e cómprasche outro igual”, propón, coa experiencia do vivida que o levou á seguinte determinación: “Non me volvería a comprar un coche como o que teño e que custaba 30.000 euros”.

Proximamente celebrarase unha reunión “Espero que se demostre que é un erro de deseño. Se lle pasa a 500 persoas, pois pode ser algunha cousa que fagan mal. Eu teño todas as revisións ao día, cambios de aceite, de bujías… Se me pasa o mesmo a min que a outros 6.000, xa falamos doutra cousa. E cantos non haberá que non o saben”, cuestiona. Por agora, a asociación estuda máis medidas de presión como protestas como as de Tarragona do pasado mes de xullo. De celebrar, pode ser unha mobilización multitudinaria, pero o problema é como se desprazarán os afectados até a mobilización. En coche seguramente non poida ser.