A moeda sálguelle cruz a Strand Larsen: deixou o Celta para "xogar nun bo equipo" e pelexa por non descender

"Eu mesmo sei que aínda teño moito que desenvolver, pero estou un pouco como un raposo nunha caixa. Aínda non xoguei nun bo equipo, así que o obxectivo é chegar a un equipo que non sempre sexa o inferior do partido". As palabras de Jørgen Strand Larsen para a prensa norueguesa cando se atopaba concentrado coa súa selección en marzo de 2024 escocieron, e moito, no celtismo. Na súa segunda tempada en Balaídos destapouse como o dianteiro que todos esperaban ver e fixo diana en trece ocasións, unha cifra que melloraba os catro goles do seu primeiro ano e púñao no alto da lista de desexos de moitos clubs europeos. Condenado a deixar o Celta de Vigo tras as súas palabras e polas necesidades económicas dos celestes, Larsen deu o salto á Premier League para, presuntamente, pelexar por obxectivos maiores que non descender, como fixera en Vigo durante dous anos. A realidade, un ano despois das súas palabras, é outra.

UNHA GRAN VENDA; UN MAL RESULTADO

Larsen foise "cedido" ao Wolverhampton. Os Wolves lograron a súa contratación nunha cesión con obrigación de compra por preto de 30 millóns de euros, polo que o Celta logrou un beneficio duns 20 millóns coa súa venda. Xurxo, como alcumaban no vestiario vigués a Larsen, cumpría o seu desexo de ir a un equipo máis competitivo e a un escaparate como o da Premier despois de demostrar a súa valía na liga. 

O Celta perdía ao seu artilleiro pero se reforzou cun ex como Borja Iglesias e mirando á canteira, sacando da Madroa a xente como Alfón ou Pablo Durán para dar un salto de calidade en ataque. A xogada saíu ben, pois o Celta de Caludio Giráldez cambiou a cara por completo e en nada parécese ao equipo que o ano pasado deambulaba pola zona baixa da táboa. De feito, os olívicos están na zona media da táboa, con 33 puntos, a só tres da sétima praza que, en teoría, dará acceso a xogar en Europa o ano que vén, pois o esperable é que a cota de equipos españois en Champios amplíese a cinco.

Os vigueses non perden a cara en liga cun equipo novo, mentres que o gran proxecto do Wolverhampton naufraga pese ao desempeño de Larsen. A oferta non era mala -as posibilidades económicas dos Wolves superan, por moito, ao que podía darlle o Celta-, pero o certo é que no deportivo non era a mellor das alternativas visto o nivel en Inglaterra e as vimbias do seu novo equipo. Os malos resultados cargáronse a Gary Ou'Neil, que non chegou a comer o turrón. Aclamación Pereira mellorou un pouco os algarismos do seu predecesor e gañou catro partidos do once que dirixiu, sacando aos lobos do pozo. 

Con todo, entrando en marzo o Wolverhampton xa non ten obxectivos: eliminado da FA Cup polo Bournemouth de Iraola, está só cinco puntos por encima de Ipswich e Leicester, dous recentemente ascendidos que, como os de laranxa, só poden pelexar pola salvación. Europa está hoxe a 22 puntos, o que significaría dobrar os díxitos que ten hoxe na súa táboa. No que vai de ano só gañaron dous partidos en liga e Larsen non ve porta desde decembro. O noruegués marcou sete goles que, no entanto, só serviron para rabuñar dous puntos, polo que está lonxe de ser o futbolista determinante que si era na ría de Vigo. 

A PROFECÍA DE SOLBAKKEN

O Celta mira cara arriba e o Wolverhampton mira ao abismo. As palabras de Strand Larsen vólvense contra o dianteiro, que un ano máis só poderá celebrar, como moito, a permanencia do seu equipo, un éxito que deixa un sabor agridoce na boca. Con el enfundado na elástica celtiña, quen sabe por onde andaría hoxe o Celta, algo que xa predixo o seleccionador noruegués, Stale Solbakken, xusto despois das palabras envelenadas do seu pupilo. 

"Eu tería coidado con iso, díxenllo a Jörgen. 'Non te lances a algo que sexa só un pouco mellor, ou onde creas que o céspede é só un pouco máis verde, agora que tes un posto nun club'", sentenciou o preparador, considerando que o Celta tiña potencial para "chegar facilmente a metade de táboa en España o ano que vén", un prognóstico que se cumpriu. 

"Entón, Jörgen xogaría a un moi alto nivel. Díxenlle a Jørgen que agora ten un posto. Se xorde algo que é moito mellor, entón debe facelo, pero tamén debe pensalo detidamente". Xurdiu algo que, en aparencia, era un pouco mellor, polo menos no económico. O tempo terminou por dar a razón a Solbakken e quitarlla a Larsen, que segue sen saber o que é "xogar nun bo equipo".