A paciencia de Pablo Durán, o shaolin de gol, dá os seus froitos no Celta de Vigo

Calado, traballando e con aparencia de ser imperturbable. Pablo Durán parece un monxe shaolin antes de saltar ao céspede, concentrado e atento a calquera golpe que poida chegar para responder da maneira máis contundente posible. Con 23 anos, algúns dubidaban de que puidese dar o salto á elite, xa que outro procedente do filial tirasen a toalla moito antes por non explotar antes. No entanto, o de Tomiño soubo esperar a súa oportunidade, adestrando como o que máis e sempre disposto para cando lle chegase a alternativa e, nese momento, demostrar que estaba á altura das circunstancias no Celta de Vigo.

"NON PODO SER MÁIS FELIZ"

Así o probou o pasado sábado en Balaídos ante a Real Sociedade, cando todo o estadio coreou o seu nome. Cun dobrete, Durán estreouse na liga dando dous puntos aos celestes, que a punto estiveron de celebrar un hat-trick para a historia, pero o colexiado invalidou a terceira diana do tomiñés, ao que ese contratempo non lle borrou o sorriso de orella a orella que lucía ao final do choque, onde se coroou como MVP nun partido completísimo dos de Claudio Giráldez, que de novo volveu apostar polo selo 'made in A Madroa' para confeccionar o seu once.

Un zambombazo ás toas desde 25 metro abriu a lata para o Celta; un remate a pracer tras un centrochut de Alfón pechou a conta. "É unha marabilla poder estrearme como goleador na liga. Si a iso súmaslle que son dous, que valen para a vitoria e que son diante da nosa xente, pois é unha noite para lembrar durante toda a vida", dixo tras o duelo contra unha Real que levaba máis de 600 minutos sen recibir goles. Con todo, este non eran as súas primeiras celebracións, xa que en Copa viu porta tanto contra o San Pedro como ante o Salamanca.

"Non podo ser máis feliz", resolveu un Durán que comandou unha camada de canteiráns contra os donostiarras na que atopamos nomes como o de Alfón, Carreira ou Javi Rodríguez, aínda que desde o banco tamén participaron outros produtos da Madroa como Hugo Álvarez e Carlos Domínguez. Con todo, a súa chegada a Primeira non foi sinxela: do Porriño saltou ao Compostela, onde se inchou a goles para logo facer o propio na Celta Fortuna, onde só o ano pasado desmarcouse con trece goles e cinco asistencias que lle valeron para gañar un dorsal cos maiores. 

Os CACHORROS DAN A CARA

A aposta Giráldez pola xente da casa está a saír moi ben ao do Porriño, que tamén deu alternativa a futbolistas como Fer López ou Hugo Sotelo, que non tiveron máis minutos, simple e sinxelamente, porque as lesións llo impediron. 

"2025 vai ser mellor", prognosticou o técnico, que desde que chegou ao banco de Balaídos para remplazar a Benítez cultivou mellores rexistros que o técnico madrileño unha vez que cumpriu o mesmo número de partidos dos que gozou o seu predecesor. Cos cimentos no fútbol basee, Giráldez deu a volta á tortilla e devolto a ilusión á parroquia celtiña, que xa espera con ansias o que pode traer o novo ano.