Só co escudo e cunha gran afección non vale: o Dépor toca fondo por enésima vez

Un escudo recoñecido por toda Europa e unha historia que é case lendaria no deporte rei non basta para saír das catacumbas do fútbol nacional. Ter unha afección de primeiro nivel, capaz de encher un recinto na terceira categoría con máis de 30.000 almas e con máis abonados que a maioría de clubs da Primeira División, tampouco. O Deportivo da Coruña, inmerso desde hai anos nunha dobre crise económica e deportiva, vive nesta a súa cuarta tempada na extinta Segunda B -agora Primeira RFEF- o seu peor curso desde que se consumou o seu descenso do profesionalismo alá por 2020. Catro tempadas despois e tras varios intentos para cristalizar o asalto a Segunda, o Dépor segue nunha posición moi delicada, con Abanca como propietaria, desexosa de librar dun activo deficitario, e totalmente desnortada no plano deportivo, onde mesmo empeza a coquetear co descenso. 

É evidente que o persoal do Dépor non está confeccionada para pelexar na zona baixa. Xogadores como Lucas Pérez, Pablo Valcarce, Hugo Rama, Pablo Martínez ou Ian Mackay deberían ser diferenciais nesta categoría, pero se viron arrastrados pola mala dinámica dunha entidade que non soubo mesturar de forma homoxénea aos veteranos cunha camada de cachorros deportivistas chamados a marcar unha época, pero que se foron diluíndo co paso dos anos, até o punto de que moitas deses diamantes en bruto -Trilli, Noel...- xa non forman parte do cadro branquiazul. 

O CELTA B, A BESTA NEGRA DO DÉPOR ACTUAL

Un exemplo desa amálgama sen rumbo viuse onte en Riazor no outro 'Ou noso derbi', o que enfronta ao Dépor co filial do Celta de Vigo, o seu eterno rival. Contra un Celta B tamén en reconstrución despois de varios anos soñando con pelexar o ascenso con promocións prometedoras na Madroa, o Deportivo non mostrou o seu mellor cara. Non estivo nin preto de facelo: un equipo descompasado, sen ideas, superado en case todas as súas liñas nunha primeira parte para o esquecemento... Nin sequera a coraxe que lle esixe a súa bancada e a súa historia púidose ver no verde de Riazor, que despediu con apupos aos seus, incapaces de cultivar máis que unha vitoria nos primeiros sete partidos ligueiros -a máis diso catro empates e dúas derrotas-.

O gol de Pablo Durán que enterrou as aspiracións coruñesas foi un reflexo do que vén sendo o Dépor esta tempada: brandos á hora de pelexar un balón dividido, descolocados no campo e indecisos no momento de tomar unha decisión para cambiar a xogada. O resultado é un balón perdido na área que chega a un home só no segundo pau e que emboca sen oposición. 

Non é a primeira vez que o Dépor cae contra o equipo B dos seus rivais de Vigo nin a primeira vez que ven as dúas caras dun equipo capaz de dominar con puño de ferro e derrubar como un castelo de naipes. No seu primeiro ano en Segunda B gañaron 0-3 a domicilio cun triplete de Miku, pero a volta foi máis dolorosa, cun dobrete de Alfón capaz de silenciar a Riazor e ao tanto de Borja Galán. Ao ano seguinte foron Fabricio e Javi Gómez os que se cobraron vinganza en Balaídos contra un Dépor que goleara na primeira volta ao filial cun contundente 5-0. O ano pasado o máximo que arrincou o Celta B foi un empate en casa, mentres que bicou a lona por 2-0 en Riazor, con goles de Lucas Pérez e Quiles. O cómputo até agora é: tres vitorias, un empate e outras tres derrotas en sete partidos contra o Celta B. 

IDIAKEZ, NO DISPARADERO

A derrota e o balance do Dépor neste arranque, con 7 puntos de 21 posibles, deixan a Imanol Idiakez no arame. Podería ser cuestión de horas que o banco de Riazor triture, unha vez máis, a outro preparador. Son xa varios nos últimos anos, algúns por partida dobre como Fernando Vázquez ou Rubén da Barreira. 

De feito, parte da bancada asume desde hai tempo que foi un erro despedir a de a Barreira o ano pasado tras o trompazo contra o Castelló, especialmente cando o técnico levaba apenas un mes á fronte dos mandos dunha nave que xa dirixiu e da que apearon cando foi no seu rescate. Este é un dos exemplos que levaron á bancada a sentir a perda de identidade do club e a enfrontar coa dirección. Agora, como seleccionador do Salvador, o adestrador coruñés antóllase unha chamada perdida en caso de cesamento de Idiakez.

A elección do guipuscoano, que onte achacaba todo á "falta da intensidade mínima para competir", tampouco foi moi aclamada pola parroquia deportivista. Idiakez é un técnico con percorrido en Segunda B pero sen verdadeiros éxitos na categoría, con resultados bastante pobres nos equipos que comandou máis aló dunha experiencia na #AEK Larnaka de Chipre. Ademais, o seu "durabilidad" estivo sempre en dúbida, xa que só en Chipre e nas súas etapas no Lleida e en el filial do Vilarreal logrou estar máis dunha tempada como preparador. Na Coruña é moi posible que non chegue non xa a comer o turrón, senón os doces de Samaín. 

VOLVER A EMPEZAR

O Dépor ten que corrixir moitas cousas: as transicións desde o centro até os últimos metros do campo, onde os branquiazuis son incapaces de resolver os partidos, a fraxilidade defensiva que lle fixo encaixar nos últimos cinco duelos, a imposibilidade de facer reaccionar ás súas estrelas, apagadas como un Lucas Pérez que está moi lonxe da súa mellor versión cando debería ser o mellor da categoría. Ademais, volver facer de Riazor un fortín é unha obrigación para un equipo que a última vez que brindou unha vitoria aos seus foi a tempada pasada na ida contra o Castelló. 

Agora, a Deportivo marcha a dez puntos do liderado, un obxectivo que se antolla quimérico para unha escuadra que marcha en 14ª posición, empatado a puntos co Raio Majadahonda, equipo que pecha os postos de descenso. Os asubíos de Riazor para despedir aos xogadores, obrigados a pedir perdón á platea, son a enésima banda sonora de vento que se escoita no último lustro. Na Coruña son conscientes de que, no barro, non basta con ser os máis ricos e poderosos, hai tamén que demostralo. Ese é o asunto pendente dun Dépor que leva moito tempo sen  #parecer ao Dépor que lembramos todos.