Teresa Portela, ao asalto dos seus sétimos Xogos Olímpicos, aos que chegará con 42 anos

Hai deportistas de elite que se preparan toda unha vida coa esperanza de, algún día, chegar a unhas Olimpíadas. Non moitos o logran. Si es realmente bo, vas unha vez. Si es excepcionalmente bo, repites. Si es Teresa Portela, para a que non quedan adxectivos posibles, entras nos 40 co obxectivo de competir nos teus sétimos Xogos Olímpicos. 

A traxectoria intachable da de Cangas de Morrazo parecía culminar en Tokio 2022 cun metal prateado ao pescozo. Era a súa primeira estancia nun podio olímpico. Á sexta chegou a vencida, e frisando as corenta primaveras, moitos pensaban que sería o último baile de Portela, unha piragüísta que presume de gañar campionatos mundiais e europeos, pero tamén de conquistar pratas e bronces en practicamente cada gran campionato no que participou. 

Só as Olimpíadas resistíanselle, pero claudicaron no K1 200m de 2021, ano no que se convertía na española con máis participacións olímpicas. Non contenta con fulminar esa marca, agora pretende amplialo até o sete. Agora busca un billete á criba no encoro asturiano de Trasona. De pasar o corte, viaxará á Copa do Mundo de Szeged do 12 ao 14 de maio.

A canguesa non estará soa, xa que no Principado están outros galegos como Carolina García, Valeria Oliveira, Adrián Sieiro ou os irmáns Diego e Noel Domínguez. Son parte da última fornada de grandes padeeiros galegos que prometen ser unha xeración de moito talento e que moitas alegrías vai dar ao deporte galego. O espello no que mirar é Portela. Poden tentar imitala, pero coidado se aspiran a igualala.