Robe cultivou un improbable éxito comercial, a pesar de ser un rockeiro de provincias que cantaba á droga e á marxinación. Este inverno o estremeño tivo que suspender a súa xira e unha enfermidade pulmonar levoullo con só 63 anos de idade.
Arquivo - O cantante Robe Iniesta, durante un concerto no Wizink Center, a 20 de novembro de 2021, en Madrid (España).
Durante a madrugada deste mércores, a contorna de Robe Iniesta, o que fose líder de Extremoduro, o lendario grupo de rock español, confirmou o seu falecemento aos 63 anos. Despois dun ano loitando contra un problema pulmonar que obrigou a Robe a deixar, en contra da súa vontade, os escenarios para centrar na súa saúde. Hoxe, o mundo da música e da cultura en España chora unha perda que doerá a todo tipo de xeracións. E é que, cando falamos de Robe Iniesta, facémolo dun dos músicos máis influentes das últimas décadas no noso país.
Nacido en 1962 en Plasencia, Robe Iniesta erixiuse como o líder dunha banda fundamental á hora de levar o rock español a un novo nivel. Con obras de arte do calibre de “Si vasche”, “A vereda da porta de atrás”, “Xesucristo García”, “Sopayaso” e decenas de éxitos máis, Robe foi o referente de toda unha xeración, daquela que nos finais dos 80, os 90 e até nos 2000 creceu a golpe de rock, cunhas letras pensadas por un home que, detrás da súa faceta de rockeiro, escondía a un auténtico literato, culto e capaz de dar na nota.
Todo comezou en Plasencia a finais dos 80. Robe non buscaba ser unha estrela de rock convencional; el quería mesturar a poesía máis culta coa sucidade da rúa. Así naceu Extremoduro e o concepto do "Rock Transgresivo". Ao principio era un caos: gravaban como podían, vendían bonos para financiar e os seus concertos eran imprevisibles. O que enganchou á xente foi ese contraste brutal entre letras que falaban de drogas e sexo duro, mesturadas con versos dunha gran sensibilidade literaria.
O gran punto de inflexión chegou cando se cruzou con Iñaki "Uoho" Antón (de Platero e Ti). Iñaki deulle orde ao caos musical de Robe. Xuntos crearon álbums que xa son historia, como Agila. De súpeto, ese grupo marxinal que asustaba aos pais soaba en todas as radios con "Xo pallaso". Pasaron de tocar en prazas de pobo a encher estadios, converter na banda de rock máis grande de España.
Pero Robe nunca se acomodou. En lugar de seguir facendo cancións de rock fáciles, volveuse máis complexo. Sacou obras mestras como A Lei Innata, que é practicamente unha soa canción de 40 minutos dividida en movementos, demostrando unha madurez compositiva enorme.
Finalmente, chegou a etapa actual. Extremoduro disolveuse (cun final un pouco amargo pola xira de despedida cancelada), pero Robe xa iniciara o seu camiño en solitario. Agora, baixo o seu propio nome, fai unha música máis íntima, ás veces máis acústica e progresiva, deseñada para escoitar sentado e en silencio. Pasou de ser o "yonki" do rock a ser recoñecido case unanimemente como un xenio musical e literario, facendo sempre, estritamente, o que lle dá a gana.
Escribe o teu comentario