Arde Bogotá (e a choiva), a causa da miña laringitis

Cantas palabras poden existir en galego para designar á choiva? Sexan as que sexan, árdeos Bogotá coñecéronas todas este sábado. Os cowboys da A-3 tomaron un desvío á A-6 para plantar na Coruña e ofrecer un dos poucos concertos programados en España durante este ano. Despois de romper todos os rexistros co seu segundo álbum, publicado alá por 2023, neste 2025 e tras máis de dous anos virando de punta a punta, a banda referencia do indie nacional decidiu baixar un par de marchas para non gripar un motor que xa viu dar varias voltas ao cuentakilómetros. 

O da cidade herculina era o primeiro show no norte despois de arrincar con dous concertos no seu Cartaxena natal e cegar no Mad Cool, pero esa tormenta que os segue desde Benidorm pousouse sobre o Peirao de Batería, onde augou aos miles e miles que se congregaron para ver aos cartageneros no marco do ciclo de concertos de Coruña Sounds.

"E SE CHOVE...

Ameazaba desde primeira hora do sábado con romper a chover en calquera momento. Iso non amedrentou a algún grupúsculo que, horas antes da apertura de portas, xa gardaba relixiosamente o sitio á entrada do porto, sendo os pasaxeiros dos cruceiros os que dispuñan dunha mellor panorámica do escenario desde os seus camarotes. Con todo, a medida que se achegaba a hora crítica, máis humidade había no ambiente, feito que, talvez, motivou algunha variación nos horarios prefijados.

Así, o hispano-británico Michael Foster saíu máis tarde do esperado para caldear un ambiente destemplado polas primeiras pingas que empezaban a empapar aos asistentes que, tamén goteando, comezaban a encher o recinto e as inmediacións, con colas que chegaban máis aló dos límites dos Xardíns de Méndez-Núñez. A falta dun cuarto de hora para que comezase o concerto principal, o goteo tornouse nun torrente de persoas que por pouco superan ao despregamento de seguridade.

Para a saída ao escenario de Arde Bogotá a tormenta xa estaba encima das nosas cabezas e só quedaba aguantar o ballón, como fixeron Antonio e compañía. O vocalista enfrontouse de face ao chuvieiro e o seu pelo foi o peor parado, pois a súa longa melena pronto se viu incapaz de absorber o diluvio. De iniciar o baile con 'Veleno' e pór a todos a botar con 'Abaixo', cando máis aumentou a choiva foi con 'Que vida tan dura', tema máis que oportuno para a ocasión.

...QUE CHOVA"

A tromba non só afectou a algunhas gargantas, senón que danou os aparellos de son do escenario e rompeu por completo o ritmo da actuación, que tivo que suspender durante uns "5 minutitos" que se converteron en preto de media hora. "Pregunteille a ChatGPT antes de vir e díxome que trouxese paraugas", comentaba unha das fans. Para outro día queda o debate de si deben permitir ou non os paraugas nos concertos, pois tapan máis do que cobren e neste punto da tempestade xa moitos crían que o concerto non se renovaría e comezaron a enfilar a saída desencantados cando apenas levabamos media ducia de cancións. 

Felizmente, a borrasca deu unha tregua e os técnicos lograron sobrepor ás precipitacións. Para entón, a melena do cantante xa se secou e, mesmo, tivera oportunidade de cambiar de camisa. Árdeos Bogotá, conscientes da incomodidade daqueles que aguantaron estoicos na súa posición, non se prodigaron en discursos e, aínda que viron alterado o seu planning -sobre todo a nivel escénico e de continuidade narrativa-, lograron despegar cos seus temas máis recentes como 'Flores de vinganza' e 'La Torre Picasso', unha rara avis nun panorama musical onde cada vez máis temas quedan por baixo dos tres minutos de duración, mentres que esta banda aposta por un que supera o oito minutazos.

Para 'Virtude e Castigo' ou 'Copilotos' despregaron a toda unha orquestra de cordas para acompañalos, mentres que temas como 'A Salvación' só necesitaron o aderezo dun público entregado coreando cada verso. A traca final, tras unha nova pausa, chegou con 'Os cans', 'Antiaéreo' e 'Cariño', tema co que botaron a persiana para recibir unha ovación entusiasta pero breve, pois todos desexaban chegar a casa canto antes para sacar as zapatillas charquentas e tratar de evitar unha laringitis causada a partes iguais polo vendaval que tentou, sen éxito, afogar o segundo concerto do Coruña Sounds, que inaugurou Leiva a semana pasada e que clausurará Sabina en setembro, e por unha banda que obriga a cantar cada un dos seus temas a pleno pulmón. Só queda ter fe, confiar en Arde Bogotá e no espidifen, e xa mañá arranxámolo...ou nos curamos.