Manual para O Son do Camiño 2025: todo canto necesitas saber do festival máis esperado do país

Chegou o día! Camiñers, listos para ir ao Monte do Gozo Pero, aínda así? Estás aínda coa mochila sen facer? Que a festa empeza mañá e o ritmo non parará en Santiago de Compostela até o próximo 15 de xullo!

Está ben, calma, que non panda o cúnico. En Galiciapress somos xa expertos en sacarvos as castañas do lume, festivaleros, e traemos a guía definitiva para O Son do Camiño, as sacras escrituras que che acompañarán de xoves a sábado e que evitarán que che perdas, que quedes na porta ou que che pegue unha insolación. 

Para inaugurar o verán O Son chamou a Bad Gyal, Bryan Adams, Estopa, Franz Ferdinand, Mikel Izal, Amaral, Duki, The Prodigy, Steve Aoki, Carolina Durante, Dani Fernánez, Siloé, Amaia, Kase-Ou ou Kasabian. Como ninguén quere perder un dos eventos máis importantes do país, todos cos subrayadores de cores, porque o que vén conta para nota.

Nestes momentos a organización do Son está a dar o último retoque ao Monte de Gozo para condicionalo cos escenarios aos que se subirán Juan Magán, The Rapants ou La La Love You. Do trap ao indie, do rock ao tecno, a variedade que concentra o festival santiagués permite a todos gozar desta cita á que asistirán varias decenas de miles de persoas, algunhas debutando no mundo dos festis e que teñen que tomar boa nota de todo o que se vai a falar aquí para sacarlle todo o mollo ao festival, que contará un ano máis coa nora, xogos e postos onde pasalo en grande entre concerto e concerto. 

COMO CHEGAR

Paso un: plantar en Santiago de Compostela. Seguindo as frechas amarelas podes chegar até a Praza do Obradoiro, pero hai formas máis rápidas como o tren, o bus ou mesmo o avión. Unha vez na capital podemos perdernos polas súas rúas, gozar da súa gastronomía ou mergullarnos na súa rica oferta cultural. Pero a partir das 15:30 horas do xoves listos e dispostos nas inmediacións do Monte do Gozo, ao que se pode chegar a patas, en coche ou, como mellor opción, en autobús. 

Os vehículos poden chegar até os arredores do Estadio Verónica Boquete, que funcionará como aparcadoiro. Hai que pensar que estamos xa en xuño e que a afluencia será alta, de modo que se queremos aparcar á primeira hai que ir pronto e con paciencia. Unha vez estacionados, enfilamos pola xa archiconocida Rúa dás Estrelas, feliz camiño de regreso ao Son un ano máis e onde o Concello xa anunciou que se pechará á circulación mentres dure o festival, salvo con excepcións para residentes ou persoas con mobilidade reducida.

Do paseíllo até a entrada non nos libra ninguén, porque o transporte público, coas súas moitas frecuencias durante estes días, non nos deixa na porta, senón na contorna. Os buses lanzadeira estarán dispoñibles a partir deste xoves 12 de xuño desde a estación de buses e a Cidade da Cultura, que tamén servirá como referencia e aparcadoiro para moitos asistentes. As idas estarán habilitadas de 15 a 22:30 horas mentres que os de volta á a cidade funcionarán de 22:30 a 5:00 horas, sendo o do domingo 15 de xuño ás 5:00 horas o último de todos. 

As liñas especiais 1 e 2 serán as lanzadeiras, mentres que as liñas 6 e 7 tamén deixarán aos asistentes preto do festival en servizo até as 23 horas e 22 horas respectivamente, ademais dunha liña especial para campistas  (Lanzadeira E3) desde o Multiusos Fontes do Sar até a zona de acampada en horarios de 10 a 14 horas o xoves 12 e de 10 a 14 horas o domingo 15. 

PULSERARNOS PARA O FESTIVAL

Vale, xa estamos no sitio. Toca pulserarnos. Os máis impacientes chegarán o xoves ao Monte do Gozo cos deberes feitos, pois desde o luns xa se están facendo coas súas pulseiras aqueles que se pasaron polo Corte Inglés de Santiago de Compostela, que este ano patrocina a cita. Lembremos que nos grandes almacéns composteláns só daranse as pulseiras para entradas do xoves 12 ou de abono dos tres días, non para as entradas de día de venres ou sábado.

Para aqueles con o tempo xusto ou que cheguen á cidade o mesmo xoves, sempre nos poderemos pulserar nos clásicos puntos de acceso dispostos á entrada do festival. As entradas teñen que estar connosco, xa sexa impresa ou no noso teléfono, pero si están no noso móbil lembra que os aparellos coa pantalla rota poden dar unha mala lectura, polo que recomendamos sempre tela en formato físico. Ademais, lembra ir con suficiente batería, pois ninguén quere dar media volta ou buscar por un enchufe no medio do campo. Anota: batería portátil, a nosa mellor amiga en caso de apuro.

Na fila temos que botar man doutro ítem moi necesario para o festival: a paciencia. Paciencia para acreditar ou para, por exemplo, acudir ás barras do festival. Todos imos ser atendidos, e a mellor maneira para que todo vaia rápido é respectar a orde da cola. A crema solar, as lentes de sol e a gorra tampouco sobran durante as longas esperas de xuño, aínda que a mala noticia é que as previsións non son as mellores e, nestes momentos, espéranse chuvascos non moi intensos durante as dúas primeiras datas de concertos.

Volvendo ao tema das entradas e as pulseiras: son persoais, intransferibles e non se poden recoller en nome doutra persoa, polo que a recomendación é coidalas como a un ser querido e que non sufran danos pois non se reporán as rotas nin aquelas que presentes signos de ser manipuladas. 

ACCESO PARA MENORES DE IDADE

Os organizadores do festival actualizaron a normativa ao redor da asistencia dos menores de idade: "Informámosche que en base ás últimas actualizacións lexislativas e a Lei de Espectáculos Públicos e Actividades Recreativas de Galicia xa non será necesario acudir con follas de autorización de menores para ser recollidas no control de accesos do evento. Tampouco será necesario e imprescindible que os menores de 16 anos acudan acompañados de adulto responsable. En todos os casos lembra que debes acudir ao evento en posesión dunha entrada válida e traer a man o teu DNI que poderá ser requirido en calquera momento". 

Por outra banda, para aqueles que acudan ao recinto con nenos moi pequenos, o mellor consello é que se fagan cun casco illante de sons, de maneira que os nenos e nenas non sufran polos decibeis e mantéñanse protexidos do barullo sen que iso impídalles gozar do ambiente.

CASHLESS

Dun tempo para acó, o sistema de Cashless converteuse na ferramenta máis socorrida polos festivais e en O Son non son menos. É a única forma de pago dentro do festival, polo que temos que recargar a nosa pulseira co diñeiro que queiramos meterlle en calquera dos puntos habilitados. Logo é tan sinxelo como pedir, achegar a boneca para que pasen o lector e gozar da nosa consumición sen preocuparnos de cargar co diñeiro dun lado a outro. 

"Non hai límite, podes recargar todas as veces que queiras, xa sexa online ou in situ, así que non dubides en facelo para así gozar a lume de biqueira do festival e aforrarche colas e esperas. Lembra que unha vez finalizado o festival poderás solicitar de forma gratuíta a devolución do importe sobrante recargado na túa pulseira (excepto saldo promocional)", indican os organizadores. Ocorre o mesmo cos vasos do festival, que poden devolver nas barras 3 e 5 e cuxo importe será reembolsado en función da cantidade de vasos que adquira e devolto cada asistente. 

VESTIARIO E IMPRESCINDIBLES

O punto álxido e, nesta ocasión, o máis complicado. Pois chico, por unha banda non sei e polo outro que queres que che diga. Disque chove. Pero si chove, que chova. Un chubasquerito a man ou un ponchito de plástico por si arrecía a choiva -esperemos que non-, porque con paraugas, en principio, non se pode acceder ao festival, pois pode supor un risco para outros asistentes.

O calzado case o decidimos no último momento, pero si vés de lonxe traerche tanto zapatillas deportivas como botas de auga, pero sempre primando a comodidade para evitar unha bocha que nos deixe tesos. Isto é Galicia e nunca se sabe. O mellor é consultar a previsión meteorolóxica con antelación e, en función diso, actuar en consecuencia. E si puña que ía chover pero ao final non, as queixas a Martín Barreiro, que eu teño moito lea.

A maiores, non debemos descoidar a pel e un chorrito de crema solar nunca sobra. Mete na mochila unha chaquetilla, que cando chega a noite refresca, e si tes unha linternita pequeniña, destas de llavero, tamén nos pode ser de gran axuda nalgúns momentos. 

Xa para ter na tenda de campaña ou, si é posible, na mochilita: uns panos e tiritas, comida -pódese acceder con ela, pero no recinto hai propostas para todos os padais- e auga embotellada, pero sen tapón. quedan fose as latas, os vidros, as petacas, as camelbacks ou calquera chisme que haxas ingeniado para coar bebida. 

A continuación, e aínda que 2020 quédanos xa moi atrás na memoria, as máscaras non son obrigatorias, pero imos atoparnos con miles de persoas. Se vives con persoas pertencentes a grupos de risco ou non vacinados, toda precaución é pouca. E si necesitas axuda médica "busca os postos de primeiros auxilios ou achégache ao persoal de seguridade para que poidan brindarche a axuda necesaria". "Polo xeral, os festivais contan con persoal médico ou servizos de emerxencia dispoñibles no lugar", detallan os organizadores.

LOCKERS

Se cadra neste punto disme: "Roisi, tete, pero que levo máis cousas encima que Doraemon". Vale, pode ser, o mellor para saltar e bailar é ir lixeiro. Se non che entra todo na mochila ou non queres cargar con ela -nunca a deixes desatendida, iso é de 1º de Festival-, acode ao Mobile Locker.

"Mobile Lockers, ofrece a todos os asistentes, a posibilidade de gardar os seus obxectos persoais e recargar os seus dispositivos móbiles de forma segura no recinto do O Son Do Camiño 2025", apuntan desde o festival. Os despachos de billetes dispoñen de conexión para cargar os teléfonos e están dispoñibles tanto dentro do festival como nas zonas de descanso. Recomendamos valorar as opcións consultando a web do festival e tomar a mellor decisión.

Lembramos que non se pode acceder con bici ou monopaín, como tampouco con instrumentos -a non ser que sexas un dos artistas, nese caso, asínasme a escaiola?-, de modo que a guitarra, o ukelele, o fagot ou o carillón quedan en casa. Os cans guía non, eles si poden entrar e acompañarnos ao Son. 

Tamén quedan nas entrada cousas como, eu que sei, a típica cadea que levas sempre contigo, ou a túa fiel navalla, ou o láser que che regalaron pola Primeira Comuñón, ou a bengala que compraches para celebrar o ascenso da Obra -tranquilo, que voltaremos- e que agora cres que molaría prender durante o concerto de Filloas...non, todo iso, como dixo Gandalf o gris, non pode pasar. 

Tampouco están permitidos os paus selfie. Pídello por favor a esa persoa que che enche o ollo, a ver si pode sacarche unha foto, interactúa con ela e, con sorte, intercambia os teléfonos. Se cadra é a quen estabas a buscar. Imaxínasche? "Que como nos coñecemos? Pediume unha foto en O Son, en 2025. E hora ímonos a casar". A historia que conmoveu a Spielberg. Talvez desvieime un pouco do asunto pero, en fin, que nada de paus selfie.

ACAMPAR EN O SON DO CAMIÑO

E tras un día enteiro deixándonos os pés na pista de baile, toca botar un sueñecito. A zona de descanso na que plantar a nosa tenda de campaña abre este mércores 11 de xuño ás 12 horas e, para acceder, hai que comprar unha parcelilla previamente. A outra opción é a zona de Glamping, máis cómoda e despreocupada con distintos niveis de confort ao gusto do consumidor e que, como a outra, conta con vixilancia 24 horas e zonas con lavabos e duchas. 

A ocupación hoteleira vai rozar o cheo un ano máis na cidade, polo que se a estas alturas non temos onde quedarnos, mal asunto. En calquera caso, para os campistas, lembren ventilar ben as tendas, contar cun toldo ou antucas por si aperta Lorenzo, e si hai oportunidade contar cunhas sillitas e cartas ou xogos cos que pasar as horas mortas antes dos concertos.

Por último, e non sei si fai falta lembralos, ir de festi non é sinónimo de guarrería. Recolle os teus lixos e usa as papeleiras e colectores dispostos por toda a contorna, non tires os desperdicios ao solo e, polo teu ben e polo dos demais, aséate un pouco, aínda que sexa cunhas toallitas, tronco, que tremenda suada marcáchesche no Escenario Son Electro. E, con isto, creo que queda todo devandito. Vémonos nos pogos!