Morre Mario Vargas Llosa, figura da literatura latinoamericana (vídeo)
A noticia foi confirmada polo seu fillo Álvaro Vargas Llosa a través da rede social X: “Con profunda dor, facemos público que o noso pai faleceu hoxe en Lima, rodeado da súa familia e en paz”. Pedro Sánchez despediu ao escritor gañador do Nobel, agradecéndolle como lector a súa obra inmensa e ser un mestre universal da palabra. Tamén o líder da oposición Alberto Núñez Feijoó e Isabel Díaz Ayuso lembrárono.
O escritor hispano-peruano Mario Vargas Llosa faleceu aos 89 anos na súa residencia de Lima, onde vivía desde 2022. .
Coa súa partida, péchase un capítulo irrepetible da narrativa en lingua española. Vargas Llosa foi un dos últimos grandes representantes do chamado “Boom latinoamericano”, aquela xeración que revolucionou a literatura no século XX xunto a nomes como Gabriel García Márquez, Xullo Cortázar ou Juan Rulfo. O seu legado é inmenso, tanto en calidade como en cantidade , e abarca máis de seis décadas de escritura incansable, desde A cidade e os cans (1963) até as súas obras máis recentes.
Autor comprometido, intelectual combativo, Vargas Llosa nunca se limitou á ficción. A súa voz resoou tamén no ensaio, o xornalismo e a política. Foi, como dixo alguén unha vez, alguén que “triunfase en calquera campo”, pero que elixiu, con vocación temperá, ser escritor. E non calquera escritor, senón un dos máis ambiciosos do seu século.
Premio Nobel de Literatura en 2010 , Vargas Llosa foi tamén candidato á presidencia de Perú en 1990 e, anos máis tarde, adquiriu a nacionalidade española. A súa traxectoria foi tan brillante como polémica, e a súa figura pública xerou tanto admiración como rexeitamento. Pero o seu talento narrativo, a súa capacidade para construír mundos e retratar o poder, a violencia e o desexo, permanecerá como parte do canon literario.
A súa obra pode dividir en dúas grandes etapas. A primeira, de carácter monumental, inclúe novelas como Conversación na Catedral, A guerra do fin do mundo ou A festa da Chiba, onde despregou o seu estilo máis denso e complexo. Nunha segunda etapa, máis irregular, Vargas Llosa alternou novelas menores con títulos de notable recepción, aínda que con menor intensidade literaria.
En vida, foi moitas veces comparado —e enfrontado— con Gabriel García Márquez, tanto no literario como no persoal. Aquela famosa labazada que lle propinou en 1976 selou simbólicamente unha rivalidade que ía máis aló dos libros. Eran dúas visións do mundo, da arte e da política. E ao mesmo tempo, dous rostros dunha mesma moeda: a dos grandes narradores que ... seguir lendo en Catalunyapress.é .
Escribe o teu comentario