Mocidade abandonada, país en débeda

Cada vez que revisamos os datos de emprego xuvenil, non podemos evitar sentir unha profunda preocupación polo futuro do noso país. As cifras son claras: segundo Nacións Unidas, o desemprego entre os mozos non deixa de crecer a nivel mundial, e España segue estando á cabeza de Europa cunha das taxas máis altas. En 2024, máis do 25% dos menores de 25 anos non tiñan traballo. Este dato non é só unha estatística, é o reflexo dunha realidade que viven miles de mozos tamén aquí, en Galicia.

Pero non se trata unicamente de desemprego. Falamos tamén de precariedade laboral, de soldos que non permiten vivir con dignidade, de contratos temporais, de falta de expectativas. A isto súmase un modelo educativo que non sempre motiva nin responde as necesidades reais dos mozos, e que ademais non garante a gratuidade total dos estudos até a universidade. Como pretendemos que os mozos constrúan un futuro se lles pedimos que o fagan sen recursos nin apoio?

As administracións públicas teñen a obrigación de implicar activamente neste problema, e iso empeza por reformular o sistema educativo actual. Necesitamos un ensino que inspire, que conecte coa realidade laboral e social, que forme en competencias útiles, e que dea razóns para non abandonar os estudos. Pero ademais, debemos loitar de forma decidida por unha educación totalmente gratuíta, tamén na universidade, para garantir a igualdade de oportunidades.
 

Xunto a iso, é fundamental aplicar políticas de emprego sostibles, como recomenda a ONU: empregos verdes e azuis, é dicir, ligados á terra e ao mar, compatibles co desenvolvemento sostible e co enorme potencial natural de Galicia. Non se trata só de crear emprego, senón de crear emprego con sentido, con futuro e con dignidade.

Tampouco podemos deixar de lado un aspecto crave: o lecer xuvenil. Que mensaxe enviamos aos nosos mozos se as únicas propostas que se lles ofrecen son festas onde se normaliza o consumo de alcol, ás veces mesmo promovidas por representantes públicos? Esta permisividad, nalgúns casos rozando o delituoso, non é o camiño. É urxente apostar por alternativas de lecer saudable, accesible, diverso e seguro, onde a cultura, o deporte e a participación social sexan os alicerces fundamentais.

Os problemas que afectan á nosa mocidade non son só seus: son de toda a sociedade. Porque cando unha xeración queda atrás, perdemos todos. Non podemos permitirnos o luxo de mirar cara a outro lado mentres miles de mozos galegos viven con incerteza, frustración e sen perspectivas.

O éxito non está nas estatísticas macroeconómicas, nin nos discursos políticos buxán. O verdadeiro éxito son eles e elas: os nosos mozos. Démosles as ferramentas, a confianza e as oportunidades que merecen. Porque o futuro de Galicia depende, sen dúbida, do seu presente.