O PSOE pide exhumar a Franco do Valle dos Caídos para "resignificar" este espazo

O PSOE rexistrou este xoves no Congreso unha proposición non de lei para esixir o cumprimento efectivo de a Lei de Memoria Histórica e reclamar, entre outras cousas, que se exhumen os restos do ditador Francisco Franco do Val dos Caídos. Segundo os socialistas, a actual composición da Cámara permite articular unha maioría que force ao Goberno para dar ese paso.

Así consta no texto que presentaron en rolda de prensa o portavoz do PSOE na Comisión Constitucional, Gregorio Cámara, e a portavoz adxunta do Grupo Socialista, Isabel Rodríguez, quen denunciou que, cando se van a cumprir dez anos da súa entrada en vigor, a Lei de Memoria aprobada polo Goberno de José Luis Rodríguez Zapatero segue sen cumprirse na súa totalidade.

A portavoz adxunta ha volto a denunciar que o Executivo de Mariano Rajoy "cargouse" a efectividade da norma cando deixou de financiar a súa aplicación ao chegar á Moncloa en 2011, aínda que sinalou que algunhas cuestións foron desenvolvidas desde gobernos autonómicos do PSOE e poderían servir como exemplo para reforzar a norma estatal.

Uno dos puntos que inclúe no PSOE na súa iniciativa busca forzar ao Goberno para poñer en práctica as recomendacións do grupo de expertos que, en 2011, expuxo sacar do Val dos Caídos os restos de Franco para poder "resignificar" este espazo, de forma que deixe de ser un lugar de "memoria franquista e nacional católica" e convértase nun espazo para a cultura da reconciliación e a memoria colectiva democrática, que sirva para dignificar e recoñecer ás vítimas da Guerra Civil e a ditadura.

QUITAR SUBVENCIÓNS A ENTIDADES FRANQUISTAS

Nesta liña, o PSOE avoga tamén, seguindo o criterio dos expertos, por exhumar o cadáver José Antonio Primo de Rivera fundador de Falanxe aínda que no seu caso bastaría con sacalos do altar maior da basílica e trasladalo a un lugar "non preeminente" do templo situado xunto a El Escorial.

Outra das propostas do PSOE é excluír todo tipo de subvención ou axuda pública a calquera organización ou entidade que enxalce ou defenda a Francou, a súa ditadura, o nazismo, a xenofobia ou calquera expresión vejatoria para as vítimas.

Aínda que a Lei de Memoria non o contemplaba, os socialistas aproveitan a súa proposición non de lei para solicitar a creación dunha Comisión da Verdade, como recomendou Nacións Unidas para determinar a verdade sobre as violacións dos dereitos humanos durante a Guerra Civil e a ditadura, sobre todo as desaparicións forzadas.

Tamén queren que se estude a nulidade das condenas ditadas polos tribunais penais franquistas contra quen defendeu a legalidade republicana. 

Ademais, o primeiro partido da oposición reclama establecer o 11 de novembro, Día Europeo das Vítimas do Fascismo, como día de recordo e homenaxe ás do franquismo, así como fomentar incluír a memoria histórica nos contidos educativos.

Para revitalizar a Lei de Memoria, o PSOE esixe renovar as políticas públicas nesta materia co seu correspondente dotación económica, volver expedir declaracións de reparación ás vítimas e constatar, no seu caso, a ilexitimidade das sentenzas emanadas dos tribunais ilexítimos do franquismo.

FOSAS E BANCOS DE ADN

Tamén reclama ao Goberno que asuma, en colaboración co resto de administracións e asociacións, as actuacións necesarias para localizar e exhumar fosas comúns e dar un enterro digno aos seus ocupantes. Neste punto, defende a creación urxente de Bancos de ADN, tendo en conta a avanzada idade dos familiares dos desaparecidos.

A retirada de símbolos e monumentos franquistas, a apertura de todos os arquivos institucionais con información sobre a represión e un censo das infraestruturas e obras realizadas polos represaliados sometidos a traballos forzados onde deben colocarse placas na súa honra, tamén figuran na iniciativa do PSOE.

O texto complétase cunha proposta para ampliar os colectivos que, invocando a Lei de Memoria poden solicitar a nacionalidade española, para que se inclúa en concreto ás descendentes de mulleres españolas (ata 1978 as nais non transmitían a nacionalidade), os descendentes de homes que tiveron que renunciar á súa nacionalidade antes do nacemento dos seus fillos, e os fillos maiores de idade que quen adquiriu a nacionalidade graza a esta norma, que só o contemplaba para os menores.