Raquel Carrera, a ourensá que se rifan en Estados Unidos: "Xogar os Xogos Olímpicos? A ver se se dá!"

A piques de xogar o enésimo partido da súa vida con só 19 anos, a ourensá Raquel Carrera charla con Galiciapress mentres prepara a final da liga Feminina de Baloncesto (xoves 29 ás 18 horas).


|

A piques de xogar o seu enésimo partido de elite con só 19 anos, a ourensá Raquel Carrera charla con Galiciapress mentres prepara a final da liga Feminina de Baloncesto (xoves 29 ás 20 horas en Teledeporte).


A pivota galega foi escollida recentemente na 15ª posición do Draft da WNBA,  mellor que calquera outra española, deu ao Valencia o primeiro título da súa historia coa consecución da EuroCup e estreouse coa selección española absoluta.


Todo nun ano de éxitos que podería ter como guinda a chamada para os Xogos Olímpicos de Tokio 2021. Xogar unhas Olimpíadas? "A ver se se dá!", replica cun gran sorriso. 


Raquel carreira

Raquel Carrera, xogadora do Valencia Basket | Foto: Valencia Basket


Ás portas dunha final ligueira, subcampioa da Copa do Rey, campioa da EuroCup, internacional, éxitos coas divisións inferiores do combinado nacional, a española coa mellor posición na historia do Draft da WNBA...e menos de 20 anos. 


Con só 19 primaveras, o currículo de Raquel Carrera (Ourense, 2001) é máis extenso que o que cultivan moitas profesionais ao longo dunha vida dedicada ao deporte. Parece que pouco ou nada pode resultar inalcanzable para a galega, que sen teito pero cos pés no chan segue marcándose obxectivos ambiciosos como só pode facer a baloncestista con máis proxección do noso país.


O traballo día a día e un talento que a ten na lista dos expertos desde que deu os seus primeiros pasos no Celta son o secreto para este ascenso meteórico ao que aínda non parece afeita. “Estes días foron unha tolemia”, recoñece entre risas, consciente de que esta non é a primeira nin será a última entrevista que concederá esta semana.


Con todo, cando faltan unhas horas para a súa primeira final ligueira nun ano no que só perderon un partido en tempada regular, para Carrera todo marcha segundo o previsto. “Cando fichei por Valencia sabía que era un proxecto ambicioso, que buscaba crecer aos poucos, e é xusto o que estamos a conseguir”, xustifica. Nese sentido, non sorprendeu a ninguén que agora só Perfumerías Avenida separe ás taronjas do título español. As salmantinas, con Silvia Domínguez, Hayes ou Lou á cabeza, poden partir como favoritas, pero para a pivota galega a clave estará no físico.


Ao final os dous equipos vimos cansados de Euroliga e EuroCup, os dous en bo momento e con ganas, e é un título bonito de gañar e que levará o que saiba estar os 40 minutos ao 100%”. A liga é unha carreira de fondo nunha tempada tan cargada e chea de tensión como esta campaña da pandemia. “Hai xente tocada e cada vez nótase máis o cansazo. Pero no que queda, que será unha semana ou dúas como máximo, hai que dalo todo”, sostén Carrera.


NERVIOS DE ACEIRO

Para a auriense este será un abril moi difícil de esquecer. Todo empezou o pasado día 11 desde a liña de persoal. Cun segundo por xogarse, Valencia Basket atópase dous puntos por baixo ante Venezia na final da EuroCup. Raquel recibe falta cando penetra para anotar e todo se decidirá con dous tiros libres. O momento máis importante da historia do club do Turia pasa polas mans dunha moza de 19 anos que, cun pulso de cirurxiá, anotou os dous lanzamentos para dar o título, o primeiro da súa historia, ao equipo que apostou por ela.


Como se repón unha dun momento así que quedará para sempre nas súas retinas? “Foi un momento moi bonito, un título moi especial para nós e para Valencia”, comenta Carrera, que disipa toda dúbida cando afirma que agora o que toca é “ir a por a liga” e deixar os éxitos pasados ao carón.


Da nube da que aínda non se baixou é á que a subiron hai dúas semanas cando Atlanta Dream escolleuna no 15º pick do Draft da WNBA, a posición máis alta alcanzada xamais por unha española. Apenas un ramallete de paisanas lograron estar nesa listaxe, pero Carrera faio desde o Vello Continente e grazas en gran medida á tarxeta de presentación que deixou tanto na final como sobre todo nas semis da EuroCup.


A pesar de todo, que ninguén imaxine a unha Carreira pegada á pantalla esperando a ver a súa cara na cerimonia. Ela decatouse ao día seguinte, cando o seu teléfono levaba horas botando fume. “Xogabamos os cuartos de final contra Ensino e tiña que descansar. Fun durmir e cando espertei explotábame o teléfono”, celebra a galega.


O boto de que chegue desde Europa nunha posición tan alta non é un aspecto menor, xa que en Estados Unidos priorizan moito ás xogadoras das ligas universitarias. Sen a ponte da NCAA, algo moi especial tiveron que ver na mellor liga do mundo para facer unha aposta tan decidida pola ourensá, que aínda garda distancia coa idea de cruzar o charco, algo que xa pospuxo no seu día.


Tiña ofertas estadounidenses. Pero a liga española é moi boa e Valencia ofrecíame un proxecto de cinco anos. A xente que se vai a Estados Unidos vaise porque poden estudar e xogar ao baloncesto, e Valencia a min dábame xusto iso nunha gran liga”, razoa. Non se arrepinte e consideración acertar coa súa decisión, como demostra o feito de que as portas da WNBA abríronse para ela.



“ESTOU CENTRADA NO VALENCIA; TEÑO UN CONTRATO AQUÍ”

Con todo, ese non é unha viaxe inmediata. Estar drafteada non lle dá un oco seguro no equipo, só concédenlle a un equipo os seus dereitos. Agora, tamén depende do que queira facer Carrera, consciente de que o calendario das ligas americanas xoga á contra das xogadores europeas, xa que lapela os Eurobasket e os Mundiais, aspiracións de moitas baloncestistas. Pero ese é un problema que agora nin existe nin preocúpalle: “Estoy centrada no Valencia. O do draft due moi bonito e estou encantada, pero non penso en como compaxinalo porque teño un contrato aquí que é no que teño que centrarme”.



A decisión de quedar en España ten moito que ver coa posibilidade de seguir formándose á vez que desenvolve a súa carreira deportiva. En España aínda moitas deportistas pelexan para lograr a profesionalización da súa disciplina e non son poucas as mulleres que teñen que elixir entre o deporte ou labrarse unha vida laboral. Na WNBA, a pesar de que as condicións son infinitamente mellores, as comparacións no aspecto económico coa súa homóloga masculina son odiosas.


É neste punto no que proxectos como o de Valencia Basket, con dous equipos na máxima competición tanto masculina como feminina e cultivando éxitos por igual, toman unha relevancia moi especial. 


Somos dos mellores de España porque Valencia dá os mesmos medios, servizos e facilidades tanto ao equipo masculino como feminino. Ao final agradécese e tense moi en conta”, puntualiza. Un camiño que ben poderían seguir outros grandes como Real Madrid ou Barcelona, algo que enriquecería aínda máis a liga feminina. “Agora mesmo estase conseguindo, aínda que está a custar. Nos medios non xeramos tanto, pero aos poucos creo que se vai conseguindo e moitos clubs sumaranse ”, confía.


CARRERA EN TOKIO?

Máis aló de Valencia, a outra camiseta que espera volver vestir pronto Carrera é a da selección, unha porta que derrubou este curso coa súa primeira convocatoria e unha oportunidade que espera bríndenlle de novo pronto. Este talvez sexa o reto máis difícil, xa que as pupilas de Mondelo son a mellor xeración do noso baloncesto cunha década cargada de medallas, entre elas varios ouros europeos, un subcampeonato do mundo e unha prata olímpica.


É un soño cumprido. É a xente á que admiraches desde pequeniña. Eu vía a Laia Palau con 10 anos e a outras xogadoras coas que compartín pista. Estar con elas, compartir con elas, que me axudasen...un soño”, lembra con emoción. Unha chegada favorecida polo boto de compartir vestiario con ilustres como Laura Gil ou Queralt, que facilitaron o seu desembarco e adaptación nun equipo tan cheo de estrelas. “Axudáronme moito, non me podo queixar”, admite cun sorriso.


Raquel carreira espau00f1a

Carrera xa sabe o que é vestir a camiseta de España | Foto: FEB


Agora, e aínda que podería parecer que pouco queda por facer, aínda podería coroar o seu gran ano en Tokio. As Olimpíadas, que aínda parecen unha incógnita, están no horizonte da auriense, outro soño ao que non renuncia. “Oxalá. Oxalá, pero é moi difícil. O persoal da selección é moi boa e está complicado entrar. Pero traballei e vou traballar para poder estar aí”. Así, cun sinxelo “A ver se se dá!”, deixa a súa candidatura para a cita olímpica a xogadora do futuro, que con esa naturalidade, como natural é a maxia que deixa na cancha, consegue deixarnos pampos en cada partido.   


Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE