A Cova Eirós foi un campamento de caza dos neandertales e un taller para fabricar ferramentas, demostra un estudo

As últimas escavacións en Cova Eirós, en Triacastela (Lugo), permitiron coñecer máis sobre os modos de vida dos neandertales nas serras orientais galegas, así como constatar hipóteses realizadas en campañas anteriores e que apuntaban a que foi utilizada como campamento onde se desenvolvían actividades de caza e elaboración de utensilios.

Os traballos, impulsados pola Xunta de Galicia este verán, foron levados a cabo por membros do Grupo de Estudos para a Prehistoria do Noroeste, Arqueoloxía, Antigüedad e Territorio da Universidade de Santiago (USC) e de o Institut de Paleocología Humana i Evolució Social de Tarragona.

Como se desprende dos primeiros resultados, a "gran densidade de materiais líticos e óusevos atopados" demostran que a Cova Eirós foi empregada por un grupo de neandertales durante un período prolongado no tempo.

Así mesmo, os achados permitiron constatar que durante a súa estancia nela, os grupos non só procesaron á fauna que cazaron, principalmente cervos, senón que tamén realizaron outras actividades, como a talla de ferramentas líticas en cuarzo e cuarcita ou o traballo sobre as peles animais.

Os fogares tamén demostran o control do lume por parte destes grupos, un lume que non só permitía quentar ou cociñar alimentos, senón tamén traballar outros materiais, como a madeira, para a fabricación de utensilios ou lanzas.

UN PERÍODO POUCO DOCUMENTADO

As escavacións, lembra a Xunta, están a profundar nun período "pouco documentado en Galicia", o Paleolítico medio.

O diferente tipo de ocupación desta área --nivel 4-- con respecto ás documentadas noutros niveis da Cova Eirós ou xacementos ao aire libre (como os de Monforte de Lemos), permite coñecer as distintas estratexias de mobilidade e subsistencia e a capacidade de adaptación dos grupos de neandertales aos condicionantes da contorna.

En paralelo aos traballos de escavación, realizáronse tamén varios estudos que permiten aumentar o coñecemento sobre o paleoambiente das serras orientais nesta época.

Por unha banda, as análises de sedimentos desenvolvidos polo investigador da Universidade de Coimbra Pedro Cunha permitirán comprender as dinámicas paleoambientales dos últimos 50.000 anos nas serras, relacionando as fluctuaciones na poboación da rexión coas dinámicas ambientais e glaciares que definen os momentos finais do Pleistoceno.

Por outra banda, a colaboración con investigadores do Max Planck Institute de Alemaña permite tamén buscar restos de AND antigo na secuencia de Cova Eirós para a identificación de mamíferos e mesmo, se as condicións permíteno, material xenético humano.

PREHISTORIA GALEGA

As actuacións que levan desenvolvendo desde o ano 2008, tanto na entrada da cova --onde se atoparon restos de ocupacións desde o Paleolítico medio ata os momentos finais do superior--, como nas paredes do interior da cova --onde se localizaron evidencias de arte rupestre do Paleolítico Superior--, permitiron descubrir pinturas e gravados "dun valor único e excepcional" en Galicia.

"Os últimos anos de traballos non só lograron perfilar mellor a secuencia de ocupación de Cova Eirós, senón tamén profundar nos estudos sobre o xacemento e a Prehistoria galega", apunta a Xunta.