A morte dun septuaxenario en plena rúa é produto da "mala praxe" do SERGAS, sentencia o TSXG

O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia condena ao Servizo Galego de Saúde a pagar 138.000 á familia do falecido, afectado por unha cardiopatía e ao que o SERGAS non axilizou a súa intervención a pesar da gravidade do seu estado. 

O estado do home, a pesar de ser incluído en lista de espera nunha sesión clínica o 14 de abril de 2015 para unha cirurxía prioridade B, empeorou radicalmente en setembro dese ano. Aínda que en o Hospital Arquitecto Marcide de Ferrol coñecían a urxencia, non se variou a "prioridade asignada" nin se adiantou a data da súa operación. A vítima faleceu o 28 de setembro en plena rúa.

A Sección 1 da Sala do contencioso-administrativo do Tribunal Superior de Xustiza (TSXG) ratificou a condena á aseguradora do Sergas, Segurcaixa Adeslas, pola morte dun paciente de 75 anos en lista de espera para operarse dunha cardiopatía, ao apreciar "mala praxe" por non axilizarse a intervención a pesar de empeorar o seu estado.

Así consta na sentenza do TSXG, á que tivo acceso Europa Press, que desestima o recurso de apelación presentado pola aseguradora e ratifica a indemnización de 138.000 euros para a familia deste veciño de Ferrol de 75 anos, a razón de 80.000 euros para a viúva, 40.000 euros para unha das fillas e 6.000 euros para cada un dos seus outros tres fillos.

O paciente, segundo o relato de feitos recolleito no fallo xudicial, estaba desde outubro de 1997 en seguimento polo servizo de Cardioloxía do Hospital Arquitecto Marcide de Ferrol, co diagnóstico inicial de estenosis e insuficiencia aórtica lixeira, hipertensión arterial e dilatación aórtica lixeira.

Tras probas de esforzo en 2001 e 2003 o paciente foi diagnosticado de cardiopatía isquémica estable e estenosis aórtica. Entón foi incluído en lista de espera nunha sesión clínica o 14 de abril de 2015 para unha cirurxía prioridade B, cun prazo de espera de entre tres e seis meses, co diagnóstico de estenosis valvular aórtica severa.

Mentres o paciente achábase en lista de espera, "sufriu unha deterioración do seu estado xeral", destácase na sentenza, "con aumento da fatiga e das dores torácicas", o cal puxeron en coñecemento do Hospital Arquitecto Marcide os días 11 e 14 de setembro, "o que non fixo variar a prioridade asignada nin adiantar a data da operación", puntualiza.

Finalmente, o 28 de setembro de 2015 nunha rúa de Ferrol, o septuaxenario entrou en parada cardiorrespiratoria, da que non se recuperou e faleceu.

PRIORIZAR

Para o tribunal "o fundamental para priorizar en lista de espera ha de ser a situación clínica do paciente, xa que se se demostra que este presenta maior gravidade que a apreciada na mencionada sesión clínica resulta indubidable aquela vulneración, ao non poñerse ao dispor do paciente, de modo racional e proporcionado, os medios persoais e materiais propios da sanidade pública para afrontar a patoloxía sufrida".

Por iso, a Sala "coincide coa apreciación de mala praxe efectuada", para argumentar que non pode prosperar a apelación. Así, no seu fallo indica o TSXG que desestima o recurso de apelación presentado contra a sentenza do Xulgado do Contencioso Administrativo número 2 de Santiago do 20 de maio de 2019 e impón ao apelante as costas.

Contra esta sentenza cabe recurso de casación ante a Sala do contencioso do Tribunal Supremo no prazo de 30 días desde a notificación.

"PUIDO EVITARSE"

Pola súa banda, a representación legal da familia deste paciente falecido, exercida polo bufete Castreje&Co Avogados, manifestou a Europa Press que tras o estudo do caso e o informe pericial, "concluíuse que a morte do paciente puido evitarse con alta probabilidade cunha cirurxía precoz".

"De feito, primeiro o Xulgado Contencioso 2 de Santiago e agora a Sala do TSXG sinalan que estamos ante a presenza dun caso de mala praxe médica", manifestou o avogado Cipriano Castreje, que destaca que "a sentenza é concluínte cando sinala que este tipo de enfermidade, a cirurxía da estenosis aortica severa sintomática entraña un gravísimo risco vital e constitúe un déficit asistencial o establecemento dun período de espera superior a tres meses, polo moi risco elevado de morte súbita".

"E neste caso, a demora na cirurxía -que nunca chegou a practicarse-, atendeu máis aos días hábiles de traballo que á clínica do paciente", lamentou o letrado, que engade que "este paciente con moi alto risco debeu ser operado en moi pouco tempo, o que non se fixo".

Castreje incide en que "o paciente faleceu cando levaba esperando por unha cirurxía máis de cinco meses e aínda non fora chamado, cando dita cirurxía non debeu tardar máis de tres meses desde o seu diagnostico". "E o máis grave de todo iso é que o paciente manifestou signos e síntomas de empeoramento durante a espera e nade cambiou o criterio previamente establecido", reprochou o letrado.

"É dramático que este tipo de mortes evitables siga producíndose como unha especie de lotería macabra cada certo tempo, mortes que son evitables porque os medios existen, pero, a pesar de reiterase no tempo, os cardiópatas severos seguen falecendo por falta de atención, e non hai indemnización que pague tanto dor, sabendo que a vida puido salvarse de actuarse cun pouco máis de dilixencia", concluíu.