Os laboratorios de Santiago poden gardar a cura contra os ictus

Os investigadores do Instituto de Investigación de Santiago (IDIS) pertencentes ao Laboratorio de Neurociencias Clínicas recadaron un millón de euros para poder probar a eficiacia dun novo tratamento contra esta enfermidade, primeira causa de morte natural en mulleres -segunda nos homes- e principal causante de discapacidade permanente en idade adulta. 

María Pérez -Mato, Francisco Campos e Andrés dá Silva 

En Santiago de Compostela pode estar o remedio para unha das enfermidades que cada vez están máis presentes na vida dos galegos e galegas e que se converteu nunha batalla constante para os investigadores, desexosos de atopar unha cura. Inmersos nesa loita están os investigadores do Laboratorio de Neurociencias Clínicas do Instituto de Investigación de Santiago e que agora, grazas a contar cun millón de euros para o seu traballo, poderán poñer en marcha as probas para un tratamento que podería facer fronte aos danos que causa a enfemerdad.

Este estudo, cunha duración de catro anos e liderado polo doutor Francisco Campos, está apoiado polo Instituto de Saúde Carlos III e os fondvos FEDER da Unión Europea e busca probar a efeicacia dun fármaco que na súa fase experimental xa deu resultados prometedores contra unha enfermidade que se converteu na primeira causa de morte natural en mulleres, a segunda en home e a principal causa de discapacidade permanente en idade adulta.

REDUCIR As LESIÓNS

O tratamento pretenden reducir as lesións que se producen despois dun ictus e está baseado nunha proteína humana que combatería estas lesións, polo que o risco de toxicidade é "mínimo" e podería ser "aplicada de forma ambulatoria durante os primeiros sintosmas", como informan os investigadores.

"Nas primeiras horas tras un ictus no tecido cerebral afectado prodúcese unha liberación descontrolada dun composto chamado glutamato que causa a morte neuronal e orixina graves secuelas nos pacientes se estes non son atendidos de forma inmediata nun centro hospitalario", comentan os responsables da investigación.

“A gran vantaxe deste composto é que se trata dunha proteína humana que está presente no sangue (concretamente de unha  transaminasa) e por tanto cun limitado efecto tóxico, e, o que é máis importante, en caso de sospeita de ictus, podería ser administrado na ambulancia ou mesmo a nivel ambulatorio antes de que o paciente sexa avaliado por un  neurólogo nun centro hospitalario, o que reduce de forma substancial o tempo de intervención, algo que é fundamental nunha emerxencia médica como o ictus”, recalca o doutor Francisco Campos, que despois de cinco anos de investigación pode estar a só catro de atopar un salvavidas para miles de persoas.