​Inés Rey: “Falei con Pedro Sánchez e teño o seu compromiso para a defensa de Alcoa”

Galiciapress entrevista á futura alcaldesa da Coruña: Inés Rey (1982). A socialista, que conta coa vontade de Marea Atlántica e do BNG para investila rexedora, será a primeira muller electa á fronte de María Pita. Rey ten ademais o compromiso do goberno central para solucionar a situación de Alcoa e prevé un goberno autonómico con Gonzalo Caballero como presidente. O feminismo, a vida nos barrios ou o deporte na cidade, onde sofre cada semana co seu Deportivo da Coruña, son outros dos temas da charla.

Galiciapress entrevistou a Inés Rey na sede socialista da cidade herculina

É obrigatorio empezar coa actualidade da cidade, que pasa por Alcoa, porque o pasado xoves celebrouse a reunión do comité europeo da empresa, onde se anunciou a existencia de dous potenciais investidores, unha delas cunha oferta vinculante asumindo a totalidade do persoal. Cada vez queda menos para o fin da prórroga alcanzada polo goberno de Sánchez e esta fin de semana máis dun milleiro de persoas marcharon na cidade por un prezo xusto para as electrointensivas. Ve preto a solución do conflito? Chegará a tempo a firma do estatuto electrointensivo?

Hai un compromiso firme do goberno de Pedro Sánchez por sacar adiante ese estatuto que estaba próximo a saír antes das eleccións xerais e que por unha cuestión de tipo formal ou administrativa pois non puido aprobarse naquel Consello de Ministros, pero a ese estatuto incorporáronse todas as alegacións da industria, incluso as referidas ás industrias hiperlectricointensivas, como é o caso de Alcoa, e hai un compromiso para dar esa solución e garantir o futuro da industria e dos postos de traballo.

É unha preocupación que teño moi presente e como futura alcaldesa será unha das primeiras cuestións que tratarei unha vez sexa elixida. Sábeno os traballadores. Faleino con eles en multitude de ocasións e ademais falei co presidente do goberno a este respecto e temos o seu compromiso para a defensa do Alcoa, da Coruña e da industria. Estamos no prazo e por tanto creo que vai haber estatuto e solución ao futuro da industria.

Hai un mes díxome que os cidadáns confiarían no PSOE porque era “o único que puxo un muro e freo fronte á terrible ameaza que vén pola dereita”. Os resultados de maio terminaron por darlle a razón…

Si. Tanto o 28A como o 26M había só dúas opcións: apostar por gobernos de progreso para seguir avanzando; ou apostar por gobernos de retroceso e a perda de dereitos que supoñían os gobernos da dereita liderados polo Partido Popular abrazados a Cidadáns e Vox, que representa a ultradereita. Por tanto os cidadáns apostaron maioritariamente por forzas de progreso e viuse o 28 de abril e o 26 de maio tamén.

Ese día tamén advertía que na Coruña existía a posibilidade dunha alianza das dereitas como única fórmula para derrotar ao PSOE. Iso non se deu na Coruña, aínda que o seu prognóstico si se fixo realidade en Madrid. Como ve que esa alianza das dereitas e a ultradereita deixe ao PSOE sen a Comunidad de Madrid e a Carmena sen a alcaldía? Cre que debería existir un plus para a lista que supere unha porcentaxe de votos como propuxo Feijóo?

Creo que cando hai eleccións cada un arrima o ascua á súa sardiña e é entón cando nos acordamos que existe unha Lei Electoral e que é conveniente reformala, pero parece que os partidos políticos unicamente danse conta desa reforma cando os resultados sonlles adversos. Creo que hai que ser sumamente prudentes e respectuosos co ordenamento xurídico e co sistema democrático do cal nos dotamos e que nos funcionou ao longo de todos estes anos. E aquel que considere que non é un sistema xusto e que é conveniente actualizalo e cambialo debería propoñelo cando ten as maiorías parlamentarias suficientes para reformar esas leis. Quero lembrar que o PP gobernou con maioría absoluta os últimos anos e non vimos ningunha iniciativa a favor da reforma da Lei Orgánica do Réxime Electoral Xeneral por parte dese goberno.  

Se nos vale o da lista máis votada tennos que valer sempre, non só cando nos interesa 

Creo que hai que ser sumamente respectuosos, cautos e prudentes á hora de facer ese tipo de valoracións, de cuestionar unha Lei Orgánica, concretamente a do Réxime Electoral Xeneral, e de empezar a sacar solucións da manga do tipo “imos a unha segunda volta”, “outorgamos un plus”, “ten que gobernar a lista máis votada”, etc. Porque de súpeto todos eses discursos decaen cando noutras comunidades e noutras eleccións fíxose precisamente o contrario. Hai que manter un discurso: se nos vale o da lista máis votada tennos que valer sempre, non só cando nos interesa. E se nos vale que isto é unha Democracia Representativa onde goberna aquel que máis apoios solicite no órgano de goberno correspondente ou no órgano de representación correspondente, pois entón non podemos defender ese discurso unhas veces si e outras veces non. Eu cada vez que xorden estes debates tan irreflexivos, que se producen sempre no fragor do resultado electoral e a análise, creo que son tremendamente imprudentes porque ademais xérase un debate no que se cuestiona a lexitimidade dos gobernos que saen das urnas. Con este tipo de manifestacións é moi imprudente facelo. O que nos vale para uns sitios tennos que valer para outros.

Entendo entón que avoga por reformar esa lei electoral…

Non, avogo por que o que cuestione a Lei Electoral cando teña a maioría para reformala, cousa que tiveron moitos gobernos, que acometa esa reforma. Polo que non avogo é polo discurso de “cando teño maioría para facelo non fago nada pero cando non a teño e o resultado non me gusta propoño unha reforma". Paréceme unha irresponsabilidade.

A semana pasada iniciou os primeiros contactos “extraoficiais” coas outras forzas políticas para formar goberno. Tanto BNG como Marea Atlántica mostráronse proclives a facilitar a súa investidura. Aínda que non descarta gobernar en solitario… como valora esta mostra de predisposición por parte das forzas de esquerda? Ofrecerá a Marea Atlántica entrar no goberno?

Agradecín publicamente tanto o apoio da Rede de Marea Atlántica que votou a favor de apoiar a investidura e do Bloque Nacionalista Galego que tamén o confirmou previamente. É unha cuestión de responsabilidade e de que as forzas progresistas na cidade representan ao 70% do electorado, e así se reflectirá na próxima corporación municipal. Por tanto creo que é a opción que os cidadáns ademais apoian de maneira clara e maioritaria.

Inés Rey conta co apoio das demais forzas progresistas despois de obter nove edís o 26M

A partir de aí iniciásense conversación máis formais porque creo que do que se trata é que exista un goberno estable, que traballe, que execute, que saque adiante os proxectos e respecto diso haberá que falar cal é a fórmula para iso. A priori non puxemos nin imos poñer ningún tipo de liña vermella ou condicionante. Respectamos os tempos das outras formacións e agora terán lugar esas conversacións. Non é tan relevante a forma como o fondo do futuro goberno, o saber que temos unha estabilidade e uns puntos en común que nos van a facer ser capaces de que A Coruña avance e executar os proxectos que temos pendentes, que é o realmente importante.

Con todo, e aínda que aínda non arrincaron as negociacións propiamente ditas, desde o PP xa acusaron ao PSOE de “encartarse” a Marea Atlántica. Que ten que responder aos populares?

Desde o pasado domingo 26 o Partido Popular ha entrado nunha deriva dialéctica profundamente irresponsable e profundamente irrespetuosa cos resultados na cidade. Repito que A Coruña necesita estabilidade e eu dixen outras veces que hai que recuperar o dialogo con outras forzas e facer unha corporación e un mandato no que predomine o dialogo, no que haxa máis consenso e onde lle ton entre o goberno e o resto de grupos políticos sexa un ton cordial e construtivo. Desde logo nese dialogo e procura de consensos o PP sempre me vai a atopar, porque eu como alcaldesa sempre vou estar aí. Para eles como para o resto de forzas políticas.

Onde non me van a atopar nunca é neste tipo de discurso. Eles na campaña tamén tentaron embarrarnos e que eu baixase a ese barro… pero eu non baixo. O Partido Socialista está a outro nivel, preocupado pola Coruña e a súa xente. Non vou perder nin un minuto en discutir este tipo de cuestións coa señora Matogueira e o PP porque os coruñeses non me perdoarían que dedicase o meu tempo para discutir cousas absolutamente absurdas e que non nos levan a ningún lado en lugar de traballar polo que temos que traballar.

Xulio Ferreiro anunciou a súa decisión de non aceptar a súa acta de concelleira. Como valora esa decisión?

É unha decisión persoal, aínda que de contido político loxicamente, pero son moi respectuosa coas decisións que toman o resto de líderes. Non a vou a valorar, máis aló de dicir que a respecto como non pode ser doutra maneira e que lle desexo no persoal, porque lle teño moito aprecio persoal, toda a sorte do mundo na súa nova etapa, aínda que neste caso non é nova.

Non se pode estar a vetar ideolóxicamente a todos os sectores, non se pode estar a compactar socialmente a cidade entre bos e malos; amigos ou inimigos.  

A última vez que falamos dixo que a cidade levaba paralizada desde 2011. Nese caso, ao PSOE tócalle dar un salto no tempo de oito anos. Por onde hai que empezar para dar ese paso á fronte?

Hai que empezar por recuperar o dialogo social e institucional. É algo que dixen en campaña moitas veces e que reitero porque é a única maneira de sacar adiante os proxectos de cidade. Non se pode estar a vetar ideolóxicamente a todos os sectores, non se pode estar a compactar socialmente a cidade entre bos e malos; amigos ou inimigos. Hai que falar cos sindicatos, traballadores, asociacións, tecido deportivo, empresarios…con todos os sectores sociais e recuperar o dialogo co resto de administracións públicas con capacidade de investimento e xestión na cidade, porque hai proxectos que son compartidos, desde o tren a Punta Langosteira ata a estación intermodal ou o Centro de Saúde de Santa Lucía que dependen doutras administracións coas que hai que sentar a falar.

E despois hai que recuperar a xestión municipal. É dicir: o obrigatorio non pode ser extraordinario. Non pode ser que os contratos de lixo ou de limpeza diaria sigan sen renovar, que haxa colapso na administración local para trámites ordinarios como licenzas de apertura, de obra e demais. Por tanto hai que recuperar esa xestión municipal e o concello é unha máquina que ten que volver funcionar.

Durante a campaña reiterou que un dos principais puntos do seu programa era recuperar a vida dos barrios. Con todo, algúns aspectos, como reanimar o comercio local, parece unha tarefa moi dura se a competencia é a compra por internet. Que pode facer o goberno local por reactivar os barrios?

Nós levamos un proxecto que creo que é compartido co resto de forzas progresistas, e mesmo o Partido Popular chegou a falar diso, e é o plan relativo aos mercados municipais. Nós imos empezar a acometer esas reformas que levan esperando os distintos mercados municipais, que non son só de carácter estrutural como melloras en cubertas e instalacións, senón tamén no modo e a maneira de comprar, potenciando novas maneiras de vender como son os pedidos por internet ou as reparticións a domicilio. E paralelamente ir reactivando o comercio de proximidade que está próximo a eses mercados e que ha languidecido precisamente porque neses mercados hai moitos postos pechados e cunha situación que non dinamiza nin o barrio nin o comercio. Os barrios xéranse ao redor diso, aos mercados e o comercio de proximidade, e é a maneira de ir recuperando a vida nos barrios. Evidentemente non é unha cuestión que se solucións nunha semana ou un mes pero que si que hai que facelo e empezalo xa neste primeiros seis meses de mandato e a partir de 2020 co novo orzamento para executar que esa dinamización teña resultado dentro de catro anos.

Non se se este punto de reanimar a vida nos barrios garda relación coa discusión que se xerou cando saíu elixida como candidata socialista á alcaldía. Entón moita xente acusaba a súa falta de experiencia a nivel político. Con todo, iso pódese compensar co que se pode denominar “ter rúa”, xa que talvez non fai falta tanto experiencia a nivel político como o terlle tomado o pulso da cidade. Isto ten que ver con esta clase de propostas?

A min faime graza porque como entón non había nada que achacarme empezouse falando sobre a miña idade, sobre o meu xénero, sobre se os meus fillos eran máis pequenos ou máis maiores e, ao final, sobre se non xestionara nada. Son críticas que asumo porque é o que me toca pero que me parecen irrelevantes. Eu estou pegada á rúa, pegada aos barrios e pegada á vida.

Son unha muller que cumprirá 37 anos o mes que vén, que levo traballando desde os 23, que son autónoma, que me gaño a vida, que se o que custa sacar unha familia adiante e que se o que custa chegar a fin de mes. Pisei moita rúa porque a miña vida persoal e profesional foi a dunha coruñesa máis. Teño ese contacto directo coa realidade, tanto coa realidade social e económica da cidade como coa realidade dos distintos barrios, porque os meus pais viven nun, eu noutro, os meus sogros noutro, cando estou cos meus amigos ando nun cuarto barrio e móvome por todos eles.

Son unha muller que cumprirá 37 anos o mes que vén, que levo traballando desde os 23, que son autónoma, que me gaño a vida, que se o que custa sacar unha familia adiante  

Teño un coñecemento previo da cidade moi directo, porque levo toda a vida vivindo aquí e se o que había, o que hai e como foi empeorando a calidade de vida en determinados barrios, non só en aspectos como o comercio, senón de coidado de xardíns, de mobiliario urbano, de embelecemento, de limpeza, de vida, de xentrificación dalgúns barrios que hai anos non tiñan ese problema e que agora se transformaron en barrios envellecidos, con moita poboación maior, onde hai maiores sós, onde foron pechando negocios, onde as alternativas de lecer foron cambiando… En definitiva teño un coñecemento amplo e directo da cidade. Creo que non ter experiencia previa de xestión no público non vai ser en ningún caso un impedimento para levar a cabo todas estas ideas porque ademais teño un equipo de futuros concelleiros e concelleiras onde algúns si teñen experiencia previa na xestión, acreditada e exitosa, e que haberá un equipo connosco de xente preparada e con coñecemento da cidade. Iso desde logo non será ningún problema.   

Menciona agora a cuestión do xénero. Vai ser, previsiblemente, a segunda alcaldesa da Coruña despois dos catro meses nos que Berta Tapia ocupou a cadeira de brazos de María Pita no 79 e a primeira que chegue ao bastón de mando como electa. Con vostede serán dúas grandes cidades de Galicia as que estarán gobernadas por mulleres e no Congreso as mulleres xa son maioría. Están a cambiar as cousas ou aínda é difícil para as mulleres abrirse paso na política? Vostede falou recentemente do ditoso teito de cristal…

Segue existindo ese teito de cristal, aínda que somos algunhas as que o imos rompendo aos poucos. Eu serei a primeira alcaldesa democrática en 40 anos e a primeira muller que chega a María Pita, algo que supón un fito importante para a cidade e para as mulleres. O feminismo forma parte da nosa identidade, como progresistas e como socialistas. Ademais foron gobernos socialistas os que apostaron claramente por políticas de igualdade. O primeiro foi o de Rodríguez Zapatero, co primeiro goberno paritario da historia e co impulso da Lei de Igualdade, a Lei do Matrimonio Homosexual, a Lei Integral Contra a Violencia de Xénero…todos os avances en materia de feminismo e igualdade veñen da man de gobernos socialistas.

Pedro Sánchez formou un goberno con máis mulleres que homes, o primeiro na historia de España, e creo que niso hai unha aposta clara dos socialistas polas mulleres, polo feminismo, pola igualdade e pola visibilización da muller na política. E sobre todo nos postos altos. Porque durante moito tempo estabamos aí pero sempre parecía que nos quedaba un banzo máis. Aínda segue faltando ese banzo e desde logo o que sinto agora é unha profunda carga de responsabilidade polo papel que me toca desempeñar.

Loitaremos para que ningunha compañeira máis teña que aguantar que lle pregunten que vai pasar cos seus fillos se chega á política, ou quen vai coidar a de o seu marido e todas estas cuestións e actitudes tan paternalistas que aínda existen  

Creo que con Lara (Méndez) somos as dúas futuras alcaldesas en Galicia, ambas as do PSdeG, e loitaremos para que pronto sexamos moitas máis, para que as miñas compañeiras poidan dar o paso cando teñan que dalo e oxalá que podamos ir rompendo eses teitos e avanzando para que deixe de ser unha noticia e de quedar en anécdota. E de que ningunha compañeira máis teña que aguantar que lle pregunten que vai pasar cos seus fillos se chega á política, ou quen vai coidar a de o seu marido e todas estas cuestións e actitudes tan paternalistas que aínda existen, e mesmo polos propios medios cando no canto de resaltar ideas políticas ou logros faise referencia á condición de muller ou de nai ou comentarios do tipo “esta nena” ou “que jovencita” e demais expresións que tratan de ser entrañables pero que esconden un profundo machismo que aínda existe na política.

E que pode facer a corporación municipal polas mulleres da Coruña?

De entrada a lista socialista é unha lista paritaria. Será un goberno que aposte por unha cidade feminista, e non en feminino como escoitei na campaña. Quero unha Coruña feminista porque A Coruña terá unha alcaldesa feminista e un goberno feminista, onde non se dará un paso atrás na defensa dos dereitos das mulleres nin na igualdade e a defensa da diversidade, así como nas políticas de xénero e feministas. Será unha liña transversal en toda a acción de goberno e non se dará nin un paso atrás, potenciándose todas as medidas de igualdade que viñan facendo e aínda máis. É unha loita irrenunciable para nós.  

E en materia de deporte? Que ten proxectado para a cidade? O Depor por exemplo podería xogar en Primeira o curso que vén e non se se a veremos o mércores en Riazor…

Estarei en Riazor como xa estiven este domingo. E aínda que infarte alá estarei o mércores, porque estamos nun momento que aínda que parece difícil creo que o imos a conseguir.

A futura alcaldesa vivirá os paloyff de ascenso en Riazor

Dito isto, ao deporte démoslle unha importancia clara e evidente no noso programa e na nosa campaña con medidas que van axudar a moitas demandas e necesidades que ten o tecido deportivo coruñés e que estiveron pedindo nos últimos anos sen obter resposta. En primeiro lugar apostamos por aumentar ata o 6% o orzamento municipal, porque iso vai facer que se poidan acometer melloras e reformas nas instalacións deportivas municipais, algunhas que levan moitos anos sen mantemento. No encontro que mantivo co sector deportivo faláronme mesmo dalgunhas instalacións sen luz e sen auga, algo inadmisible nunha cidade como esta. Pero a maiores desas melloras propuxemos a creación do campo de rugby, de campos de fútbol e hai uns terreos dotacionais na zona da Fábrica de Armas que en consonancia coas demandas faranse alí a construción desas novas instalacións.

Ademais entendemos que o deporte forma parte da cidade, pero non só están os deportistas, senón tamén os adestradores, os traballadores das instalacións municipais, os familiares, etc. Hai que conxugar moitos intereses de clubs, de deportes minoritarios, de deportes de nova creación… En definitiva o deporte non deixa de ser unha das políticas transversais da cidade e para iso propuxemos que exista unha concellería específica de deportes, que a vai a haber, e a creación do Consello Municipal de Deportes que vai ser un órgano integrado polo concelleiro ou concelleira de deportes, por todos os sectores que acabo de numerar e polas concellerías que teñan  relación directa con eles, como pode ser turismo ou promoción económica.

Trataremos de que nese consello racionalícese o horario das instalacións, fágase un estudo de cales son esas melloras que hai que facer, que haxa un sistema de bolsas e axudas para deportistas de alto rendemento, así como apostar polo deporte inclusivo e adaptado para todas as persoas independentemente das súas condicións físicas, idade ou mobilidade. Tamén queremos establecer unha axenda anual de eventos deportivos, e aí entraría a concellería de turismo, para traer á cidade grandes eventos deportivos que atraian visitantes e que dote dun retorno turístico e económico á cidade.

En Galicia, despois de tres eleccións seguidas, os partidos empezan a cambiar o chip para un 2020 decisivo en Galicia. Tras as últimas eleccións, é evidente que o PSdeG ten opcións reais de gobernar a Xunta de Galicia, por tanto é probable que ata as eleccións do próximo ano haxa moita tensión entre os socialistas e Feijóo. Teme que iso supoña un abandono por parte de la Xunta ás cidades gobernadas por socialistas?

Espero que non, porque me consta que Feijóo é unha persoa responsable e por tanto non entendería que ninguén antepuxese os intereses de partido aos intereses dos cidadáns. Sería moi difícil explicarlle aos cidadáns que a Xunta non fai un centro de saúde aquí, ou non aposta pola intermodal, ou non entra nun consorcio para o transporte metropolitano, que non fai unha aposta polas infraestruturas na Courña e todo unicamente porque o señor Feijóo quéirase garantir catro anos máis en Monte Pío.

O que lle esixo a Feijóo esixireillo ao próximo presidente de la Xunta: Gonzalo Caballero 

Creo que o goberno autonómico non vai ser tan irresponsable como para facer iso, porque insisto en que sería difícil explicarlle iso aos cidadáns, pero eu estarei aí para que iso non suceda. Unha das miñas primeiras chamadas será ao presidente de la Xunta para reunirme con el, para falar da cidade e as súas necesidades e cuestións que temos que desbloquear xuntos. Eu estarei disposta a colaborar con Alberto Núñez Feijóo mentres dure o seu mandato e co próximo presidente de la Xunta que será Gonzalo Caballero cando inicie o seu para sacar adiante proxectos de cidade. O mesmo que lle esixo a Feijóo esixireillo ao próximo presidente de la Xunta que estou segura que será o secretario xeral do PSdeG: Gonzalo Caballero.