"Á Xunta non lle pedimos nada, só que deixen de arrebatar socios ao Centro Galego"
Entrevista: Unha das institucións máis importantes da historia de Galicia corre serio risco de desaparecer a medio prazo. As débedas e a falta de apoio gobernamental pesan como unha laxa sobre a nova directiva do Centro Galego de Buenos Aires.
Una das institucións máis importantes da historia de Galicia corre serio risco de desaparecer a medio prazo. As débedas e a falta de apoio gobernamental preocupan á nova directiva do Centro Galego de Buenos Aires, táboa de salvación á que se agarraron miles de galegos cando a pobreza ou a represión franquista condenáronos á emigración. Falamos co recentemente vencedor das eleccións, o xornalista Ramón Suárez O Muxo. Na súa opinión, a única solución posible pasa por vender a céntrica sede de Belgrano a unha entidade privada. Un histórico inmoble onde aínda subsiste a duras penas un hospital e que alberta gran parte do patrimonio cultural da emigración galega, dun valor incalculable. A intención de PP e PSOE de acabar co voto rogado na diáspora é outro dos temas desta entrevista.
Vista a complicadísima situación do Centro Galego. Que lle empuxou a vostede e aos seus compañeiros de candidatura a dar un paso adiante e afrontar o desafío de tentar endereitar o seu rumbo?
Gustaríame reflectir con a maior exactitude a mensaxe que onte recibín dunha traballadora do Centro Galego. Nesta mensaxe e na nosa propia situación como asociados está a máis cabal resposta a esta boa pregunta: Moi bos días Sr. Ramón . O meu nome é Paula son empregada de Centro Galego. Desde o meu lugar pídolle encarecidamente apuren por favor os pagos. Non podemos máis. Debo 4 meses de aluguer, colexio, impostos etc etc . Xa me dixeron se non pagamos témonos qir . Teño un neno de 4 anos . Eu se q hai tempos legais, pero as débedas non nos esperan e estamos a pagar os intereses das mesmas todos os días. Tamén dixeron que ían solucionar o tema do Anses pero xa é o segundo mes que non nos pagan o salario familiar. Deséxolle de corazón moito éxito na súa xestión , e desculpe .
O Centro Galego atópase nunha dificílisma situación económica. Que se lle solicita desde a nova directiva do Centro á Xunta para salvar este problema?
Á Xunta loxicamente non lle pediremos ningún tipo de axuda económica, só que revertan a vergoñosa postura que publicamente expoñen de querer seguir captando socios do Centro Galego para a Obra Social OSPAÑA, cuxo Vicepresidente é xustamente o Delegado da Xunta na Arxentina. Somos unha entidade privada e en función diso serán os pasos que daremos.
O Centro mantén importante débedas con traballadores e ex-traballadores | Facebook de Ramón Súarez
Ten previsto ou tivo algún encontro previsto co secretario xeral de Emigración da Xunta ou algún representante do Goberno Galego?
Ao señor Alberto Núñez Feijóo entregueille unha carta en man, vinculada ao tema, o 23 de abril de 2016. A don Antonio Rodríguez Miranda, soliciteille unha entrevista radial, a principios do corrente ano, que non aceptou concretar. Con ambos estaría encantadísimo de atoparme, na miña condición de futuro presidente do Centro Galego e principalmente de galego. Claro que eles deben mostrar algún tipo de interese, loxicamente, no caso do señor Presidente contestándome a quela misiva e no do Secretario Xeral dá Emigración, recoñecendo que non está nada ben rexeitar a un medio de prensa que desde hai máis de 20 anos está na colectividade galega na Arxentina.
Recentemente o Premio Nóbel Pérez Esquivel pediu a intervención do Goberno de España para salvar o Centro. Como valora esta intervención? Tivo algún resultado? Que papel debe xogar o Estado na recuperación do Centro?
Reitero, o Centro Galego é unha mutual privada arxentina rexida pola lexislatura deste país. Antes que o Centro Galego, no último mes de novembro produciuse a quebra do Hospital Español, nin o estado español fixo nada por evitalo, nin, e isto dóeme moito ter que dicilo pero é a verdade, Don Adolfo Pérez Esquivel formulou ningún tipo de reclamo público, do mesmo xeito que a diplomacia española, polas 329 persoas que quedaron sen ningún tipo de cobertura médica. O resto por tratarse de pensionistas, reciben a asistencia que obrigatoriamente lle brinda o estado arxentino a través de PAMI. O tema solucionouse seis meses despois pola intercesión da xuíza da quebra, o síndico e a Superintendencia de Servizos de Saúde da República Arxentina. Dóeme moitísimo que se involucre a unha personalidade que, é orgullo dos galegos e os arxentinos no mundo, nun tema tan menor do que non creo fose debidamente informado. Coa admiración e respecto que sempre lle profesei, póñome á máis absoluta disposición do señor Pérez Esquivel, para reunirme con el, onde e cando o dispoña.
Auga pasada non move muíños, di. Pero, cre que no pasado tanto a Xunta como o Estado apoiaron o que debesen ao Centro Galego para garantir a súa supervivencia? Ata que punto prexudicou ao Centro o lanzamento de Ospaña, unha alternativa privada pero con apoio gobernamental para prestar asistencia sanitaria?
Lamentablemente, por un erro involuntario dun medio arxentino, na publicación dunha noticia que me realizaron , xurdiu unha falsa interpretación do lanzamento de OSPAÑA. Esta obra social foi autorizada para salvar ao Centro Galego da súa difícil situación económica no ano 2006, a través dunha medida excepcional do expresidente Néstor Kirchner. Na Arxentina, as obras sociais só poden pertencer a entidades sindicais, OSPAÑA, que repito, foi creada para salvar ao Centro Galego, é a única excepción ao réxime.
Ao momento da súa conformación, o seu consello directivo era integrado por 4 persoas, dúas representando á Fundación Galicia Saúde, que era a gerenciadora da asistencia sanitaria do Centro Galego, unha polo goberno de España e unha cuarta pola Xunta de Galicia. No ano 2011, despois de desvincularse a Xunta de Galicia da Fundación Galicia Saúde, a sede de OSPAÑA foi desprazada do Centro Galego a unha nova dirección.
Desde o primeiro día, persoal da mesma dedicábase a realizar chamadas telefónicas a socios do Centro ofrecéndolle condicións para asocialos en condicións máis vantaxosas que as que tiñan na súa mutual, nun claro intento de prexudicar economicamente á entidade que en orixe debesen salvar, provocando un importantísimo vaciamiento de socios e as súas lóxicas e nefastas consecuencias económicas. Pero aínda faltaba o máis obsceno. No ano 2015, o goberno de España e a Xunta de Galicia, a través de senllas notas do Embaixador do reino e do Secretario Xeral da Emigración do goberno galego, propuxeron ás autoridades de OSPAÑA, unha reforma do seu estatuto que desprazase ao Centro Galego da mesma, substituíndollo por unha Mutual creada para o efecto e que, curiosamente, tiña os mesmos directivos que OSPAÑA, incluíndo loxicamente ao Delegado da Xunta de Galicia e a quen era Conselleiro de Emprego e Seguridade Social de España, don Santiago Camba Bouzas.
OPINIÓN: "A vergoña do Centro Galego de Buenos Aires"
Vostede sinala que só hai dúas alternativas para o hospital do Centro Galego, a quebra ou vender o inmoble de Belgrano. Se a súa directiva logra consenso suficiente para aprobar a venda e hai alguén disposto a comprar e asumir a importante débeda, que pasará co labor asistencial que desenvolveu o Centro?
Calquera grupo investidor que estea disposto a iniciar taratos connosco, xa sexa para comprar o edificio e a prestación sanitaria ou para un xerenciamiento de mesmo, ante todo, será moi benvido, logo manifestarémoslle a nosa promesa realizada aos asociados: O hospital do Centro Galego, só poderá cambiar o seu destino actual se, quen se faga cargo do mesmo asume os compromisos ineludibles de prestar atención para sempre aos socios actuais, de asumir todo o pasivo actual e o eventual continxente, e unha solución consensuada coas autoridades arxentinas das condicións do traspaso e cobro de débedas do cadro de persoal laboral.
Outra cuestión igual de importante é que pasará co importantísimo legado cultural do Centro para a Historia de Galicia, a nivel pictórico, bibliográfico, etc. Que plans ten a súa directiva respecto diso?
Na elección recente, a nosa lista foi a única en presentar candidaturas para ocupar os cargos de Xunta Directiva, iso implica o noso compromiso para preservar o futuro da Mutual, como galego de aldea, de "velorios na casa", sempre tiven moi claro a importancia da morte e o máis aló na nosa cultura. O mantemento do noso panteón social, da biblioteca Manuel Murguía e do Teatro Castelao, son os grandes compromisos que, gozosamente, asumimos para o período post venda ou transferencia.
Ramón Suárez intervindo nunha homenaxe a Castelao no Centro en 2015 | Galicia con vós, o programa de radio do novo presidente do Centro
Unha última pregunta sobre outra cuestión. En España, PP e PSOE acordaron xa a reforma da lexislación para acabar co voto rogado de vostedes, os españois no estranxeiro. A reforma do voto rogado supuxo unha enorme diminución da participación electoral, pero tamén incorporou unha serie de garantías a un sistema sobre o que existían moitas sospeitas de fraude. Que valoración fai dos plans para acabar co voto rogado? Deberíase volver á situación anterior?
O voto rogado é unha humillación que só se lle puido ocorrer a unha xeración política decadente. Xamais militei en ningunha agrupación política española, pero, en defensa das mesmas digo que, non sendo "Carmelitas descalzas", nunca o posible fraude -que non descarto absolutamente- tivo entidade como para mobilizar un par de décimas unha elección. Creouse un mito sobre algo nimio, racionalmente demostrado en todos os procesos electorais nos que, poderíaseme escapar un, xamais o voto emigrante desentiuno global co emitido na península e arquipélagos.
Finalmente, cando me referín aos políticos decadentes, destaco que quedan exceptuados do cualificativo de entón, as formacións Esquerda Unida e Coalición Canaria, que se opuxeron ao oprobioso menoscabo a todos os españois esparexidos polo mundo. Despois de tantos anos do novo sistema, seguir expondo desavinzas acerca dun novo, máis que decadencia é exhibir publicamente a notable escaseza de ideas dos nosos representantes políticos.
Escribe o teu comentario