Outro posible suicidio no ascensor Halo de Vigo reabre a polémica

A posibilidade de que a morte estea relacionada cunha caída desde o alto do Halo, aínda que aínda sen confirmar á espera da autopsia, revive un debate latente desde a inauguración da estrutura sobre a seguridade e a prevención de suicidios neste emblemático ascensor panorámico.

Desde a súa apertura, o Halo foi escenario recorrente de suicidios, marcando os primeiros meses de funcionamento con varios episodios fatais. Os dous primeiros casos, rexistrados con apenas uns días de diferenza —o primeiro antes mesmo da inauguración oficial—, puxeron en alerta tanto á cidadanía como ás autoridades municipais. Un mozo de 31 anos e outro de 21 precipitáronse desde a plataforma superior deste ascensor de 45 metros de altura, conectando o Centro Vialia co centro urbano, dando a alarma sobre as súas condicións de seguridade e sobre o risco de converter nun lugar proclive a este tipo de traxedias.

As reaccións sociais e políticas non se fixeron esperar. A asociación de veciños Zona Centro de Vigo reclamou de inmediato medidas drásticas e urxentes para evitar tanto accidentes como condutas suicidas, subliñando que non se habían implementado todos os dispositivos de protección nin mecanismos disuasorios necesarios desde o primeiro momento. Entre as propostas impulsadas polos veciños destacou a instalación de pantallas protectoras de cristal deseñadas para manter a experiencia panorámica sen pór en risco a seguridade, así como a restrición do acceso ao miradoiro aberto ou mesmo o peche temporal da infraestrutura até asegurar o seu acondicionamento completo fronte a estes riscos.

En resposta, o Concello de Vigo reaccionou reforzando a vixilancia policial na contorna do Halo e iniciando valoracións técnicas e reunións de urxencia entre xefes de servizo, técnicos e representantes políticos para buscar solucións. Así, establecéronse quendas de patrullaje tanto da Policía Nacional como da Policía Local, vixentes especialmente durante as primeiras semanas tras os suicidios, para disuadir condutas de risco e intervir rapidamente en caso de detectar calquera comportamento sospeitoso ou situación perigosa na estrutura. No entanto, desde o ámbito veciñal critícase que esta medida resulta insuficiente polo seu carácter temporal e por non abordar de fondo o risco permanente que representa unha caída desde a terraza superior do Halo.

A pesar dos esforzos, a controversia persiste sobre a propia natureza da intervención municipal: mentres o estudo de arquitectos responsable do Halo defende a seguridade da infraestrutura, os veciños e diversos colectivos sociais insisten na urxencia de incorporar máis barreiras físicas disuasorias de carácter permanente e melloras inmediatas na protección en altura, particularmente ante o perfil aberto e a facilidade de acceso a puntos críticos da estrutura.