Condenados cazadores por pegar a un veciño s de Boiro que lles lembrou que non se pode disparar preto de casas
A Audiencia Provincial da Coruña condenou a tres cazadores por un delito leve de lesións tras agredir a un veciño que lles recriminou por disparar a escasos metros dunha vivenda no municipio coruñés de Boiro. Os feitos remóntanse á tarde do 22 de outubro de 2017, cando o denunciante foi alertado por un veciño de que varios homes estaban a efectuar disparos a tan só vinte metros da súa casa na aldea da Armada.
O tribunal, con sede en Santiago de Compostela, impuxo aos acusados unha multa de 540 euros e a obrigación de indemnizar conxuntamente á vítima con 429 euros polas lesións causadas. Os maxistrados consideran probado que o veciño se achegou aos cazadores para pedirlles que se afastasen da zona, pero foi agarrado polo pescozo, derrubado e golpeado en distintas partes do corpo polo tres procesados, que lle propinaron patadas e saltos sobre as costas, segundo quedou recollido na sentenza.
Debido á agresión, a vítima tivo que acudir varias veces a urxencias do Hospital dá Barbanza por contusións e erosións que lle tardaron once días en curar. O tribunal considerou “crible, verosímil e fiable” o testemuño do veciño que acompañou ao denunciante no momento dos feitos, ao coincidir cos informes médicos e a descrición das lesións.
A Audiencia tamén resaltou que os acusados actuaron en clara superioridade numérica, xa que eran tres contra un, algo que agrava a posición de indefensión da vítima. A pesar diso, a cualificación penal aplicada é un delito leve de lesións, descartando a proposta inicial de Fiscalía e acusación particular, que pedían dous anos de prisión por un delito de lesións con agravante de abuso de superioridade. Os avogados defensores solicitaron a absolución dos cazadores alegando que o denunciante se caeu ao solo de maneira accidental.
Con todo, a versión dos procesados foi rexeitada polo tribunal, que a cualificou de “vaga e imprecisa”. Na sentenza sinálase que os acusados incorreron en diversas contradicións ao soster que o veciño se presentou no lugar “insultando” e que caeu ao solo “até en dúas ocasións” pola súa propia torpeza. Fronte a isto, a testemuña directa da agresión, que presenciou o altercado desde as inmediacións, confirmou que a caída da vítima produciuse como consecuencia dos empuxóns e os golpes recibidos.
Os maxistrados subliñan que “a proba practicada no xuízo non resultou suficiente para enervar a presunción de inocencia” respecto dun delito máis grave, pero si permite acreditar os feitos constitutivos do delito leve de lesións. Ademais, o tribunal descarta expresamente a tese da caída accidental defendida pola defensa, xa que as lesións documentadas son compatibles cunha agresión física e non cunha simple caída fortuíta.
A sentenza considera “probado” que o agredido unicamente tratou de advertir ao tres cazadores do perigo que supuña disparar a vinte metros das vivendas, unha zona habitada e non autorizada para a caza. Tras a advertencia, un dos acusados agarrouno do pescozo e arroxouno ao solo, momento no que se uniron os outros dous para golpealo repetidamente. O informe médico certificou múltiples contusións no tronco e extremidades, compatibles con patadas e golpes recibidos no solo.
O ditame detalla que os tres condenados son veciños do municipio e carecen de antecedentes. A pesar diso, o tribunal destaca que se trata dunha agresión con violencia inxustificada e en desequilibrio numérico, circunstancia que determinou a imposición dunha multa de nove euros diarios durante sesenta días e a obrigación de abonar unha indemnización solidaria. Así mesmo, o tres deberán asumir as costas procesuais derivadas do procedemento.
O fallo xudicial resalta tamén o valor probatorio do testemuño da testemuña acompañante, cuxa declaración mantivo coherencia desde a investigación inicial até o xuízo oral, coincidindo coa valoración médica e a descrición dos feitos. Pola contra, os maxistrados consideraron que a memoria e a visión dos acusados “deixaban moito que desexar”, restando credibilidade ás súas declaracións.
A pesar da condena, a resolución non é firme. Os condenados dispoñen de prazo para interpor recurso ante o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (#TSXG). En caso de confirmar a sentenza, a multa e indemnización quedarían en firme e o tres cazadores terían antecedentes penais por un delito leve de lesións.
Esta decisión xudicial volve pór sobre a mesa a preocupación pola seguridade nas zonas rurais durante as xornadas de caza. En Galicia, as denuncias por tiros preto de vivendas ou camiños transitados repítense cada tempada, especialmente en áreas onde as aldeas e montes están moi próximas.
A que distancia das casas e os camiños pódese disparar?
En España, a normativa sobre as distancias mínimas para practicar a caza establece unha serie de límites pensados para garantir a seguridade das persoas, as vivendas e as vías de tránsito. De acordo co Regulamento de Seguridade na Caza, a nivel estatal non se permite disparar nin cazar a menos de 50 metros de calquera vivenda habitada ou de construcións en uso, nin tampouco a menos de 100 metros se se utiliza un arma de fogo. Ademais, prohíbese disparar en dirección a esas edificacións, aínda que o cazador se atope fose da distancia mínima.
No caso de Galicia, a normativa autonómica concreta e amplía algúns aspectos. O Decreto 284/2001, que regula a actividade cinexética na comunidade, establece que está prohibido cazar a menos de 50 metros de camiños, pistas ou sendas de uso público, así como de estradas e vías ferroviarias. En canto ás vivendas, a distancia mínima tamén se fixa en 50 metros, aínda que o uso de armas de fogo eleva o límite a 100 metros, igual que na normativa estatal. Así mesmo, a lei galega prohibe disparar cara a zonas habitadas, independentemente da distancia, e obriga a extremar as precaucións en lugares de tránsito frecuente, como carreiros ou rutas de lecer.
Escribe o teu comentario