Manuel Cabezas (PP de Ourense): “Votar a Jácome é votar a Baltar, eu nunca pactarei con Jácome”

Manuel Jaime Enríque Cabezas (Ourense, 1954)  é a persoa que durante máis tempo foi alcalde da urbe. Case todos os seus doce anos de mandato coincidiron coa recta final do fraguismo e o boom do ladrillo. Enxeñeiro e empresario, o seu mandato deixou unha evidente pegada na cidade, sobre todo no que a infraestruturas se refire, pero tamén unha ferida aínda aberta, unha PXOM anulado pola Xustiza que aínda hoxe lastra o desenvolvemento da urbe. 

Cabezas móstrase disposto a negociar con PSOE e Bloque soluciones en urbanismo e noutras materias, convencido de que recuperar o diálogo e os bos modais é unha prioridade. Con todo, é consciente de que é case imprescindible lograr a maioría absoluta, pois renega do polémico pacto con Democracia Ourensá e, á vista das sondaxes, o PP non ten ningún outro socio potencial que lle permita formar goberno. 

A actualidade manda.Cre que Gonzalo Pérez Jácome pode seguir sendo alcalde de Ourense tras coñecer as gravacións incriminatorias sobre diñeiro en B e endosarlle unha multa a funcionarios inocentes?

O primeiro que teño que manifestar é que sinto unha profunda tristeza polo que estou a ouvir, unha profunda tristeza porque a imaxe da cidade -que xa non era unha imaxe axeitada- deteriórase moitísimo máis. A nivel persoal, alá cada un coa súa conciencia, que faga o que considere. Eu non me podo meter na mente de ninguén; eu sei o que eu faría, se eu estivese nunha situación parecida, que non non o estaría nunca.

En todo caso, iso non me corresponde a min pero si que lle corresponde aos cidadáns tomar unha decisión nas eleccións, determinar se non senten representados por determinados perfís ou si si senten representados por eles. Esa é a reflexión que eu creo que temos que facer todos os que temos que depositar o 28 de maio un voto na urna.

“Nunca entendín o pacto de Baltar con Jácome, nunca o entendín nin o entendo agora. Na miña cabeza nunca entrou, nin entrará, ningún tipo de pacto con este señor. Jácome non vai volver a ser alcalde, polo menos Manuel Cabezas xamais faría algo así ”

Se voto a Cabezas, acabarei votando en realidade a Jácome porque Baltar vai forzar a Cabezas a pactar para conservar a Deputación e o alcalde seguirá sendo Jácome. Este é o razoamento que agora mesmo pasa por moitos votantes potenciais do PP en Ourense. Que lles diría?

Creo que é ao revés. Votar a Jacome eu creo que si, é votar a Baltar, porque Jácome falou -polo que eu lembro, eu levo 16 anos fóra da política, por tanto, é o que vin desde fóra- nos catro anos anteriores a este mandato, na actividade  dentro da Deputación, eran todo ataques permanentes ao presidente da Deputación. Parecía que a súa campaña era sacalo de alí, pero ao final foi o pactar …

Dezaseis anos despois de deixar a política, o primeiro que fixen directamente foi romper o goberno municipal porque nunca entendín ese pacto, porque nunca o entendín nin o entendo. Por tanto, o primeiro que fixen no mes de xullo, nada máis chegado a asumir a responsabilidade da Xunta Local en Ourense -que foi o que dalgunha maneira pedíuseme, que volvese a candidatar ao partido para as eleccións municipais- o primeiro que fixen foi romper ese goberno municipal porque nunca o entendín, nin o entendín, nin o entendo.

Na cabeza de Manuel Cabezas nunca nunca entrou nin entrará ningún tipo de pacto loxicamente con este señor, téñoo moi claro. Durante 12 anos fun alcalde con maioría absoluta, sei o que significou para a cidade e os cidadáns creo que moitos tamén o saben e o escenario no que eu móvome a maioría absoluta. Esta persoa non vai volver a ser alcalde, téñoo moi claro, desde logo Manuel Cabezas nunca xamais faría unha cousa así.

Quero outra vez esa maioría absoluta e porque  indubidablemente aqueles doce anos foron os mellores anos da historia de Ourense en canto á transformación da cidade

A última enquisa deste fin de semana dálles dez concelleiros, vostedes serían os máis votados dous máis que o PSOE. Que percibe a pé de rúa? Con que resultado daríase vostede por satisfeito? A absoluta, realmente, é un obxectivo que parece moi difícil de lograr …

Si, posiblemente sexa moito máis difícil agora que naquela época. Por entón, en doce anos aprobamos os orzamentos antes de que se iniciase o ano seguinte e faciamos unha xestión eficaz e coherente, onde todo o mundo sabía a que ían ser destinados os recursos económicos do Concello. Sabíano os veciños, as asociacións, os colectivos etcétera. Iso é moi importante e iso non pasou desde entón. 

Por iso eu defendo esa maioría absoluta e porque indubidablemente aqueles doce anos foron os mellores anos da historia de Ourense en canto á transformación, logo houbo un bipartito que tamén até tivo dificultades para a aprobación dos orzamentos e desde aquel momento até hoxe pois bo a paralización que houbo no Concello foi-non vou dicir total- pero practicamente total. Ese é o escenario no que creo que Ourense pode recuperar o rumbo que tiña e a velocidade de cruceiro como para poder avanzar de face ao futuro, a un futuro que hoxe non ten.

Pero as enquisas danlle confianza, supoño …

As enquisas á fin e ao cabo son unha foto fixa dun momento determinado. Efectivamente, din que para nós a intención de voto é máis directa e a nós dános o mellor resultado entre todos os partidos que nos presentamos a estas eleccións, pero eu traballo para a maioría  e ese é o obxectivo que nos marcamos.

O seu proxecto estrela para a próxima lexislatura é unha nova ponte sobre o Miño, desde a zona do conservatorio até Peliquín e dúas novas pasarelas peonís, na Chavasqueira e un pouco antes das termas de Muíño dá Veiga. Como mellorarían a mobilidade e ten o Concello de Ourense músculo suficiente para abordar talles infraestruturas en solitario ou necesitaría o acordo doutras administracións?

 Eu xa no seu día, naqueles doce anos, desde o 95 ao 2007, o primeiro que fixen -porque o Concello non tiña recursos para iso- é porme en contacto coa administración central, co Goberno de España, e tamén co Goberno da Xunta de Galicia e fomos capaces de facer grandes cousas na cidade. A Ponte do Milenio foi o resultado, por exemplo, desa xestión. As pasarelas que fixemos -que fixemos dúas- tamén foi resultado esa xestión. O Auditorio, o Arquivo Histórico Municipal, a Biblioteca Pública en San Francisco -que é a cidade cultural pola que eu traballei-   tamén foron resultado desa colaboración entre as administracións con recursos europeos.

Naquel momento fixemos e recuperamos as ribeiras dos ríos, un traballo que aí está e que está abandonado. É certo que as administracións locais non teñen capacidades ilimitadas pero tamén que foron a menos con esta última corporación, que utilizou recursos inxentes, os remanentes de tesouraría, e ao meu modo de ver dunha maneira desatinada malgastounos. Posiblemente, iso cando cheguemos xa non estea, pero existen recursos das outras administracións. Eu no seu momento sóubeno facer e creo que o sei facer, humildemente.

Creo que o podemos volver facer coa ponte, coas pasarelas, con recuperar as ribeiras, coa recuperación do centro histórico, como fixemos no seu día cun programa europeo que se chamaba Urban, cando recuperamos máis de 800 vivendas, prazas, espazos públicos, cales etcétera. Iso é posible logralo desde unha administración local presentando proxectos bos proxectos a outras administracións xa sexa nacional, europea ou autonómica. Pódense conseguir moitísimos recursos para poder facer cambios substanciais na cidade. Fixémolo unha vez, sabémolo facer e podémolo volver facer.

A novo PXOM hai que facelo polo consenso e eu creo que o podemos alcanzalo co resto dos grupos pero tamén hai que acelerar algúns proxectos 

 Se a modernización das beiras do Miño é quizais o gran logro do seu pasado mandato como alcalde, a gran mancha é sen dúbida que a xustiza tombase a PXOM. Aínda hoxe a cidade segue funcionando cunha ordenación urbana aprobada nos anos 90 … 

Non se equivoca moito pero equivócase. A PXOM é do 86, en concreto.

Unha reliquia. Está Cabezas en disposición de tender a man aos outros grupos para que se aprobe unha PXOM na próxima lexislatura?

 Eu xa estou convencido que si. Cando se suspendeu o plan xeral do 2003, no ano 2011. O plan estivo vivo 8 anos, co cal se puido desenvolver durante un tempo (as suspensións de plan son suspensións que se produciron en moitas cidades en España e tamén noutros concellos).  A maneira de traballar sobre unha suspensión posiblemente, como naquel caso, era, ao meu modo de ver, retrotraer o expediente á exposición inicial e a partir da exposición pública traballar.

Finalmente non se fixo iso, o que se pretendeu é facer un novo, mantendo practicamente os temas importantes que figuraban na anterior PXOM. O produto desa decisión foi que desde o 2011 até hoxe pasaron 12 anos e seguimos co plan xeral do 86.  Ao contrario do que fixo naquel momento, nós estamos dispostos a asumir o plan que elaborou o PSOE durante o bipartito, sentarnos a falar  co Bloque e o PSOE, sentarnos nunha mesa tentar analizar ese proxecto desde o momento en que se expuxo ao público para ver en que situación está e tratar de sacalo nun prazo mínimo de tempo.

Non se pode esperar moitos máis anos por un documento que poida servir de guía e dar garantía xurídica á construción, o sector necesita un documento que sirva de base. Claro que se poden facer modificacións puntuais do plan, como nós fixemos algunha, a Ponte do Milenio foi consecuencia dunha modificación concreta, tamén a ampliación do parque de San Francisco sobre a vía do tren foi consecuencia dunha modificación puntual. A novo PXOM hai que facelo polo consenso e eu creo que o podemos alcanzalo co resto dos grupos pero tamén hai que acelerar algúns proxectos que teñen que que teñen que desenvolver rapidamente sen esperar a que iso prodúzase.

Teño 69 anos, é dicir eu en política non busco absolutamente nada, pero si me desbaste profundamente o que vexo na cidade. O primeiro é recuperar a educación.

Vostede ten unha boa imaxe entre unha parte do electorado da cidade, á fin e ao cabo por iso o PP chamouno para esta campaña. Agora ben, vostede é un veterano da política e sabe do inestable e do estresante que é. Que o levou a dar ese paso adiante neste momento da súa carreira?

Eu deixeime é verdade moita vida durante eses 12 anos que estiven entre o 95 e o 2007 en facer unha transformación da cidade. Durante ese tempo non deixei de exercer a miña actividade empresarial, que é ao que me dedico na vida; son enxeñeiro e dedícome a iso e, ademais, son empresario noutros sectores. Agora mesmo teño 69 anos, é dicir eu en política non busco absolutamente nada, pero si me desbaste profundamente o que vexo e o que escoito na xente dicir da deterioración tan grande daquel gran labor que se fixo naqueles doce anos. 

Iso é o que me trasladaron cidadáns militantes, persoas descoñecidas, etc. Gústame sentirme vivo, traballar, estar activo; o que non me gusta ES a situación que vexo desde o punto de vista político en relación coa educación e o respecto institucional. Paréceme que é unha vergoña o que está a pasar hoxe na institución municipal e que eu, que teño outra forma de ver a vida, pois creo que iso é o primeiro que se pode recuperar, e que fai moitísima falta, é esa educación e respecto.
 

Tamén hai que recuperar tamén todo o que se fixo daquela época e tentar unha segunda transformación da cidade porque eu síntome ourensán, eu nacín aquí, os meus fillos naceron aquí, eu estou en Ourense, vivo aquí, traballo aquí e por tanto desbásteme todo o que vexo e creo que podo achegar algo nestes momentos. Creo que naquel momento soubémolo facer, con acertos e con erros, e estou convencido de que o podemos volver facer. 

Que horizonte persoal márcase nesta segunda etapa?

Non estou a falar desde o punto de vista persoal dun obxectivo de 12 anos, nin moito menos, márcome un obxectivo de 4 anos para tentar arranxalo, devolverlle o esplendor á cidade. É un proxecto polo que me apetece traballar e, como me gusta traballar, pois aquí estou.