Por que Junqueras, que pagou con cárcere, é un traidor e Puigdemont, que fuxiu, é un heroe para algúns independentistas de Cataluña? (vídeos)

O presentador e humorista Quique Peinado, natural e defensor do barrio obreiro de Vallecas, de Madrid, acudiu hai tres meses a unha entrevista no programa 'A Fábrica' presentado por Gabriel Rufián para falar da actualidade política e, entre outros temas, tratou o procés independentista catalán. Peiteado mostrouse comprensivo co movemento, afirmando que "ten amigos independentistas de toda a vida, desde antes de que o independentismo fóra mainstream, tanto cataláns como vascos", e quixo deixar claro que nunca se sentiu "agredido" nin "minusvalorado" polas ideas dos seus colegas. Pero fixo un inciso, explicando que nalgunha ocasión falou sobre o procés en redes e si recibiu unha onda de insultos por parte dalgúns independentistas: "Os de Junts, ou como o chamedes agora, esta xente que son moi de dereitas, tratáronme como un ser inferior", lamentou o xornalista. "Ás veces recibín insultos que pensei, uala! Esta pena como vai...", agregou. 

Sobre Carles Puigdemont dixo: "Resúltame unha persoa especialmente antipática. Eu unha das cousas que non entendía de Catalunya durante a movida do referendo era por que lle daban cana a Junqueras e a Puigdemont non. Junqueras estivo no cárcere e Puigdemont nunha mansión en Waterloo. Como podes dicir que Junqueras é, o que sexa, e Puigdemont un heroe? Pensei 'uff! Que tortas están as cousas en Catalunya".  

Esta contradición que ten o movemento independentista - que non se entende nin desde dentro nin desde fóra- e que sinalou Peiteado fíxose patente no Cume Hispano-Francesa celebrada este xoves en Barcelona, onde un centenar de persoas concentráronse para insultar ao presidente de Esquerra Republicana, Oriol Junqueras. Rodeárono na manifestación contra o cume, a berro de" traidor", "botifler" e "Puigdemont President". Mesmo se chegaron a escoitar frases tan lamentables como "querémosche en prisión". 

Ao final o líder de ERC e exvicepresidente do Goberno catalán, Oriol Junqueras, tivo que abandonar concentración contra o cume hispano francesa que se celebra hoxe en Barcelona entre apupos e insultos de "traidor". Soaban tamén berros de "Puigdemont é o noso presidente".

O lídere de  #ERC, Oriol Junqueras, tivo tempo de falar coa prensa antes. O ex-vicepresidente dixo este xoves a presenza do presidente da Generalitat, Pere Aragonès, no Cume Hispano-Francesa porque hai que aproveitar "todas as oportunidades para reivindicar os dereitos democráticos e o dereito do pobo catalán a decidir o seu futuro".

É unha realidade, unha parte do independentismo conseguiu retorcer o relato até o punto en que Puigdemont converteuse nun "heroe" e Junqueras nun "traidor". Unha visión, canto menos, curiosa, repasando o sucedido. O 27 de outubro de 2017, desde a tribuna do Parlamento de Catalunya, o entón president Puigdemont realizou a Declaración unilateral de independencia de Catalunya (DUI), enchendo de ilusión o corazón de moitos cataláns independentistas que levaban tempo esperando a que chegase ese momento. Con todo, foi só unha declaración, e non foi plasmada no boletín oficial da Generalitat. Por tanto, nunca se proclamou a independencia. Foi unha escenificación antes de que o Estado español aplicase o artigo 155. 

Nese momento, o barco que levaba a Ítaca afundiuse. O percorrido que o independentismo fixo desde a gran manifestación da Diada de 2012 culminou, e non se conseguiu o ansiado obxectivo. Con todo, Puigdemont seguía quentando a idea de que Catalunya proclamara a independencia, pero só ante a galería, porque o mesmo domingo 29 fixo as maletas e foise a Bruxelas . Non avisou a ninguén, nin aos seus compañeiros de Govern. O mesmo luns 30, cando saltou a noticia, Jordi Turull e Raül Romeva espérano nas inmediacións do Palau da Generalitat, totalmente desconcertados. Nunca apareceu, o capitán foi o primeiro en abandonar o barco. 

E co capitán fugado, en Catalunya quedou o líder de ERC e vicepresident até a aplicación do 155. Oriol Junqueras admitiu o fracaso e permaneceu na súa terra, comprometer cos actos que realizara - igual que o fixeron moitos consellers de Junts-. Junqueras, filósofo, debeu lembrar a Sócrates cando foi condenado á morte e non fuxiu de Atenas, por respecto á lei. Aceptou o seu destino igual que o aceptou Junqueras, someter a unha lexislación que, aínda que a considerase inxusta, é a que existe e por tanto débese acatar. 

Logo está Puigdemont, cun modelo afastado da filosofía clásica e moito máis próximo a figuras como Francesco Schettino, o capitán da Costa Concordia, que foi dos primeiros en abandonar o barco cando empezou a afundir. E estas formas son as que comprou unha parte da militancia de Junts - os seguidores de Laura Borràs e do 'molt honorable' president-, que aplauden a deslealdade e o engano por diante da ética. Como trumpistas e bolsonaristas, non son capaces de asumir que perderon unhas eleccións e teñen que deslegitimar ao actual Govern por non actuar como eles queren. Chaman ao líder de ERC, que estivo en prisión para defender a independencia de Catalunya, "traidor", "botifler" e demais lindezas, insultos que só teñen como obxectivo extremar a polarización e impor o relato propio por encima dos demais. É xogar ao branco e negro, aos bos e aos malos, esquecendo que a realidade adoita estar nos grises na maioría de ocasións. 

Esperemos que o sentido común impóñase nesa parte do movemento independentista totalmente desatada, e que un partido como Junts deixe de ser un ente bicefálico e acaben gañando as formas sensatas de Turull sobre as de Borràs e a do president 'huído'. Porque para construír un país, unha comunidade autónoma, ou o que sexa Catalunya para cada un dos cidadáns, necesítanse grandes consensos, respecto e un ambiente sosegado. E por suposto, débese fuxir da confrontación, o insulto e o reduccionismo, que para iso xa está Vox.