Orbán con dous caixóns

O que se reproduce, non é vostede nin eu, nin moito menos a nosa familia, nación, raza ou especie. Aínda que aos que creen en Deus lle de vertixe asumilo, o que se reproduce son os xenes.

Os seres humanos tendemos a clasificar o que observamos. Ante a inabarcable diversidade da natureza, aplicamos un limitado número de categorías para tratar de entendela. Clasificar resúltanos moi práctico porque nos axuda a simplificar e, sobre esta simplificación, construír o coñecemento. Con todo, a simplificación resulta pola súa propia natureza inexacta e no caso da súa aplicación ao ser humano,  moi perigosa.

Os de Fidesz non se dan conta,pero son como o neno de San Agustín. A única diferenza é que no canto de cavar un buraco, eles escavaron dous. 

O Parlamento de Hungría, coa súa recente decisión de consagrar na súa Lei Fundamental que só existen dous sexos, meteu a toda a humanidade en dúas categorías. O problema para os de Fidesz é que eles non se dan conta, pero son como o neno de San Agustín. A única diferenza é que no canto de cavar un buraco, eles escavaron dous. 

Desde a aparición do Homo Sapiens existiron máis de 100.000 millóns de persoas, unha cantidade similar ás estrelas na Vía Láctea. Pois ben, en tal multitude xamais houbo dous individuos coas mesmas impresións dixitais. O sentido común indícanos que, se non hai dúas persoas que compartan as mesmas impresións dixitais, é probable que haxa persoas cuxa bioloxía desborde, polo menos nalgún grao, a dicotomía home-muller. 

A ciencia confirmou esta hipótese, deixando constancia da existencia de persoas cuxas características físicas non encaixan nas abstraccións convertidas en lei polos neofascistas húngaros.

Aínda que a maioría nacemos con cromosomas XX (muller) ou XY (home), existen variacións —condicións intersexuais— que desafían esta clasificación. Até o 1.7% da poboación, segundo a Oficina do Alto Comisionado das Nacións Unidas para os Dereitos Humanos, nace con características sexuais atípicas: cromosomas como XXY, gónadas ambiguas ou niveis hormonais inusuais.

Entre a variedade de persoas non estritamente binarias existen mesmo persoas con órganos sexuais masculinos e femininos. Isto coñécese como trastorno ovotesticular, unha forma rara de diferenza do desenvolvemento sexual, anteriormente chamada intersexualidade ou "hermafroditismo verdadeiro". Este “trastorno” -ese o termo médico utilizado- caracterízase pola presenza de tecido gonadal mixto; é dicir, tanto tecido ovárico como testicular na mesma persoa, xa sexa nunha soa gónada (chamada ovotestículo) ou cun ovario nun lado e un testículo no outro. Os xenitais externos poden ser ambiguos, predominantemente masculinos, predominantemente femininos ou unha combinación. Os xenitais non sempre coinciden cos órganos internos ou o sexo cromosómico (que pode ser 46,XX, 46,XY, mosaicos como 46,XX/46,XY, ou outras combinacións).

Cuantitativamente, as persoas non binarias son unha minoría moi pequena pero non por iso constitúen cualitativamente un xiro equivocado na evolución. Hai mulleres con trastorno ovotesticular que lograron embarazos espontáneos, especialmente se teñen un útero funcional e tecido ovárico que produce óvulos. En persoas con xenes con mosaicos - individuos con algunhas células con cariotipo 46,XX (típico de mulleres) e outras con cariotipo 46,XY (típico de homes)-, describíronse individuos con tecido testicular funcional que produce espermatozoides viables. Por tanto, poden procrear fillos, aínda que sexa con asistencia. Axuda que, por certo, a miúdo necesitan moitas persoas de bioloxía sexual ‘normal’.

A clave neste debate non son os sexos, nin os individuos, nin as nacións, nin as razas, nin as especies. A clave é ese numeriño, o 46, que é o dobre dos 23 pares de cromosomas que hai nas células humanas. Os cromosomas son os andeis onde se gardan os libros de instrucións, os xenes. Hai tempo que o consenso científico é que o que se reproduce, o motor da vida, non é vostede nin eu, nin moito menos a nosa familia, nación, raza ou especie. Aínda que aos que creen en Deus lle de vertixe asumilo, o que se reproduce, cambia e muta, son os libros de instrucións, os xenes.

Por tanto, se unha persoa cunha combinación de xenes non binaria é capaz de reproducir, esa combinación non é, desde un punto de vista evolutivo, unha mutación inútil, unha aberración, unha canella sen saída. De feito, a evolución ensínanos que individuos con mutacións moi minoritarias poden ter vantaxes á hora de reproducirse en determinadas condicións ambientais; ábrese así a porta ao que hoxe é residual dentro de miles de anos convértase no común. 

Talles condicións ambientais que concedan vantaxe reprodutiva ás persoas non binarias non son difíciles de imaxinar. De feito, se mañá descubrísemos un asteroide que vai destruír o planeta e só tivésemos unha nave monopraza capaz de chegar a K2-18b (o planeta onde se descubriron indicios de vida), quen deberñua escoller a ONU para embarcar e tentar salvar a humanidade? Non sei vostede, pero eu votaría por enxeñeiro xenético non binario, cuxo organismo tivese células sexuais masculinas e femininas.

Fixar na lei básica a dicotomía home-muller non é máis que un outro paso máis en perpetuar esa orde social onde hai individuos dominantes —os homes—, subordinados —as mulleres— e ignorados 

En todo caso, non nos pasemos de freada. A maioría das persoas somos homes ou mulleres e, en termos xerais, temos máis facilidade para reproducirnos que as persoas non binarias.  Non debemos renunciar nin ao sentido común nin ás categorías, pois ambos son imprescindibles para construír o coñecemento. Clasificar aos seres humanos en homes e mulleres é útil, por exemplo, para avanzar no saber médico. 

Agora ben, nunca esquezamos que os caixóns aplicados á vida -e en particular ás persoas- sempre deixarán fóra a algúns individuos e, sobre todo,  -como toda creación social- nunca son inocentes. 

Viktor Orbán gobernou Hungría case dúas décadas. A porcentaxe de mulleres nos seus gabinetes xamais chegou ao 25%, actualmente é do 7% e houbo períodos do 0% . Fixar na lei básica a dicotomía home-muller non é máis que un outro paso máis en perpetuar esa orde social onde hai individuos dominantes —os homes—, subordinados —as mulleres— e ignorados —os seres non binarios, aqueles que non encaixan, o  susceptibles, chegado o caso, de seren expulsados ou eliminados—. 

A lei húngara -cuxos postulados en España defende Vox- é, por tanto, un instrumento de poder para tentar perpetuar pola forza certa orde social construíd aunha mentira. Quédanos o consolo de que a evolución, allea aos desvaríos humanos, seguirá creando corpos e mentes diversos, que non caben no caixóns dun armario que cheira a pecho e que, se non o abrimos, pode acabar outra vez cheirando a morto.