(VÍDEO) Así soa 'Vai tu', a fusión e homenaxe de Baiuca a Leilía e o seu 'Verde-Gaio'
O útlimo tema de Baiuca, co que xa experimentara nos seus directos, é unha homenaxe ás pandereteiras que abandonan os escenarios tras 35 anos de música.
Falar de Leilía é facelo dunha das formacións referencia do panorama musical en Galicia. Cando se menta o seu nome referímonos ás voces que abriron unha senda que antes estaba pechada ao paso e pola que transitaron moitas outras, como as Tanxugueiras ou Fillas de Cassandra, todas herdeiras, en certa forma, do son de Leilía. E se alguén coñece ben o percorrido destas pioneiras é Baiuca, afeito a zambullirse na historia e tradición da música do país, e que agora rende unha merecida homenaxe á traxectoria deste grupo.
A partir do 'Verde-Gaio' de Leilía, Baiuca lanza a súa proposta, 'Vai A túa', un novo tema co que o produtor explora novos ritmos. É, en calquera caso, algo co que o de Catoira xa xogara nos seus directos no 'Embruxo Tour', e que agora plasma para o goce de todos os oídos.
Na despedida de Leilía, fusiónanse un grupo lendario e o presente da música galega, que cabalga unha nova onda con artistas emerxentes que refrescan constantemente unha escena na que non pairan de saír artistas que apostan por estilos diversos e cada un cunha voz propia.
35 ANOS DE MÚSICA, 5 DISCOS...
Baiuca abunda no legado que deixa Leilía, "pioneiras en recuperar o cancionero oral da música tradicional galaica, que se encargaron de recoller algunhas desas cancións que só habitaban nas aldeas, e que elas conseguiron expandir desde que a finais dos anos '80 comezasen a súa andaina musical". Nesa liña, non dubida en cualificar ao tema orixinal como "patrimonio cultural, emocional e sentimental da música galega".
'Vai tu', ademais, soa acompañado da obra orixinal do artista plástico Nicasio Torres, que xa traballou noutras ocasións con Baiuca e que conecta co estilo que caracteriza ao produtor galego. É un gran broche de ouro ás máis de tres décadas e cinco discos que deixan para sempre Leilía, cunha traxectoria envexable e exemplo de renovación e risco constante na música galega.
Escribe o teu comentario