O Ministerio manda eliminar milleiros ofertas de pisos turísticos en Sanxenxo, A Coruña, Santiago e máis localidades ,

O Executivo explicou que, no marco do novo sistema de control, cada vivenda destinada ao aluguer turístico debe estar inscrita no Rexistro de Vivendas de Uso Turístico e contar cun código válido e verificable. Nos casos agora detectados, moitas solicitudes foron rexeitadas ou ben por conter datos incompletos ou incorrectos, ou por non adecuar ao tipo de actividade que se pretendía desenvolver. Ao non emendar as deficiencias no prazo establecido, a inscrición foi revogada automaticamente.

Con esta medida, o Ministerio busca reforzar a loita contra a oferta ilegal de aloxamentos turísticos, unha práctica que distorsiona o mercado do aluguer residencial e que xera queixas constantes de veciños, sectores hoteleiros e administracións locais, especialmente nas zonas con maior presión turística. A orde ministerial obriga a que as plataformas dixitais retiren os anuncios dos pisos que non conten con rexistro válido, xa que algúns poderían estar a se publicitar de forma simultánea en varias páxinas.

Pontevedra e A Coruña concentran a maioría de rexeitamentos

Os datos difundidos polo Ministerio reflicten un impacto desigual por provincias. A que acumula maior número de solicitudes revogadas é Pontevedra, con 1.249, seguida da Coruña, con 992. A máis distancia sitúanse Lugo, con 339, e Ourense, con 60.

En canto ás capitais de provincia, o maior número de pisos turísticos rexeitados corresponde á Coruña, con 140, e Pontevedra, con 111. En Ourense notificáronse 26, e en Lugo tan só 8.

Por municipios, sobresae o caso de Vigo, con 227 vivendas afectadas, seguido moi de cerca por Sanxenxo (196), A Coruña (140), Santiago de Compostela (128) e a cidade de Pontevedra (111). Este patrón confirma que a maior parte da oferta ilegal concéntrase nas áreas con maior dinamismo turístico da comunidade galega.

Control nacional do aluguer turístico

No conxunto de España, o Rexistro de Vivendas de Uso Turístico recibiu desde o 1 de xaneiro un total de 336.497 solicitudes, das cales case oito de cada dez (78,75%) corresponden a pisos turísticos. O Ministerio subliña que este elevado volume de peticións reflicte o crecemento masivo deste tipo de oferta nos últimos anos, o que obrigou ás administracións a reforzar mecanismos de supervisión para evitar a explotación ilegal de vivendas e garantir condicións mínimas para usuarios e comunidades de veciños.

A notificación dos 2.640 pisos turísticos ilegais en Galicia enmárcase dentro da estratexia estatal de cooperación entre o Goberno, o Colexio de Rexistradores da Propiedade e Mercantís e as plataformas de aluguer, que actúan como intermediarias na comercialización dos inmobles. Os anuncios de vivendas sen rexistro serán suprimidos de maneira obrigatoria para evitar que sigan operando nun mercado no que a competencia desleal afecto tanto aos prezos como á convivencia veciñal.

Debate sobre o modelo turístico en Galicia

A presenza dos pisos turísticos non regulados foi un dos temas que máis debate xerou en Galicia nos últimos anos. En cidades con alta presión turística como Santiago de Compostela ou A Coruña, colectivos veciñais levan tempo denunciando que este fenómeno contribuíu a encarecer o prezo do aluguer tradicional, ao reducir a oferta dispoñible para residentes.

O sector hoteleiro, pola súa banda, considera que a proliferación de vivendas de uso turístico sen licenza supón un prexuízo directo á competencia, xa que moitos destes aloxamentos non cumpren coas normativas de seguridade, accesibilidade ou fiscalidade que si se esixen aos establecementos regrados. Desde as asociacións empresariais do turismo insístese en que unha regulación firme permite igualar condicións e protexer a imaxe dos destinos.

Mentres tanto, algúns propietarios que ven rexeitadas as súas solicitudes expoñen que os requisitos impostos pola administración resultan excesivos. Defenden que o arrendamento turístico converteuse nunha fonte de ingresos complementaria en zonas con pouca demanda de aluguer de longa duración, e lamentan a revogación automática de inscricións, que, segundo argumentan, non sempre responde a irregularidades graves senón a deficiencias burocráticas non corrixidas en prazo.