Gabri Veiga, o primeiro español que se coroa campión de Asia da forma que non esperaba

Cando Gabri Veiga rompeuna no Celta de Vigo na tempada 2022/23 moitos esperaban que o seu seguinte paso como profesional fose o de fichar por un grande de Europa. Falouse do Real Madrid, de cantos de sirena desde Inglaterra e, mesmo, que o tiña feito co Nápoles que viña de conquistar o Scudetto. Sorprendeu a todos que priorizase o diñeiro saudita que lle ofrecía o Ao-Ahli sobre o fútbol do Vello Continente, pero dous anos despois entrou nos libros de historia do fútbol e pode dicir que o seu salto á liga de Arabia Saudita non foi un erro.

MENOS PROTAGONISTA

Gabri Veiga proclamouse este fin de semana campión da Champions de Asia. É o primeiro torneo que conquista na súa aínda breve carreira deportiva e non é un fito menor, xa que é o primeiro futbolista español que morde a medalla de campión do maior continente do planeta. Non é, con todo, o primeiro galego que se alza cun trofeo en Asia, con exemplos como os de Roberto 'O chinés' Losada, ídolo en Hong Kong, ou Borja Fernández, gañador en dúas ocasións da liga de India. 

O Ao-Ahli chegou a semifinais sen ter a condición de favorito. De feito, os favoritos, o Ao-Nassr de Cristiano Ronaldo, Manei ou Laporte e o Ao-Hilal de Mitrovic, Malcom ou outro "galego" como Milinkovic-Savic -o seu pai foi un histórico do desaparecido CD Ourense-, que quedou apeado da final polo Ao-Ahli. A finalisima tampouco sería un duelo saudita, senón que o Kawasaki de Xapón sorprendeu a todos chegando á final. 

Con todo, a participación de Gabri Veiga, fichado como unha das principais promesas do fútbol español que ía dar un salto de calidade ao campionato de Oriente Próximo, foi practicamente testemuñal: un minuto en semifinais; 15 minutos na final cando o seu equipo dominaba e gañaba por 2-0 con goles de Galeno e Kessie. De feito, o brasileiro, fichado do O Porto, foi o responsable do pouco protagonismo de Veiga, que competía por un posto nun cadro no que destacan outros como Roberto Firmino, Mahrez, Toney, Demiral, Mendy ou Roer Ibañez.

No seu conxunto, a súa presenza nesta Champions foi relevante ao participar en doce dos trece partidos, aínda que só marcou un gol, sendo titular en todos os choques nos que xogou até cuartos de final, momento no que empezou a ser parte da unidade B. 

En liga é outro cantar, a pesar de que o seu equipo ten practicamente cero opcións de gañar, axudou aos seus a pelexala con seis goles e catro asistencias. Quedan agora cinco partidos para volver facerse indispensable no Ao-Ahli e convencer a Santi Denia de que debe chamalo para a Eurocopa sub-21 deste verán.