Cando se apoia aos presos etarras e esquécense das súas vítimas

Ao redor de 200 manifestacións piden en Euskadi e Navarra o fin da "política de excepción" para os presos de ETA @ep

Desde que EH Bildu dá apoio parlamentario a algunhas propostas do Goberno bipartito que preside Pedro Sánchez a cambio, entre outras cousas, de levar aos presos etarras aos cárceres de Euskadi, non deixaron de soar as voces a favor e en contra da medida que se está realizando con bastante rapidez. A présa aperta e para seguir contando cos votos hai que ceder ás demandas dos “socios” puntuais. Isto é o que está a suceder. Quedan xa moi poucos presos de ETA que sigan fose das prisións do País Vasco, Pero, aínda así, os colectivos abertzales, a través de asociacións “cidadás”, seguen presionando con manifestacións de apoio aos etarras, como as máis de 200 que se celebraron este pasado sábado en Euskadi nun alarde de escenificación de forza.

Os partidos independentistas cataláns, JxCat, ERC, a CUP e a ANC, Ómnium Cultural e o Consell per a República, que preside o fuxido Carles Puigdemont, estiveron presentes na mesma Esther Capella, exconsejera de Xustiza da Generalitat e actual delegada do Govern en Madrid; Carme Forcadell, expresidenta do Parlament de Catalunya; e Jordi Sánchez, de JxCat, formaron parte nas manifestacións de apoio. Forcadell asegura aos medios de comunicación que para solucionar” calquera conflito político é necesario facer política de reconciliación” e, para profundar máis nas contradicións da expresidenta, esta manifestaba que ““o acto de hoxe é a mellor vía para estes conflitos. Homenaxear ás victimas do terrorismo, respectalas, darlles voz é moi importante e á vez denunciar a situación dos presos”. Díxoo e quedouse tan tranquila, porque ela, na súa etapa de presidenta do Parlament, moito apoio e voz ás asociacións de victimas do terrorismo e aos partidos que lle daban apoio, a verdade é que non lle deu. É máis, todo o contrario. Unha actitude que di ben pouco dela, que utiliza a dobre vara de medir e que estivo representado, suponse que, a toda a cidadanía de Catalunya e, como se coñece, aplicou a política partidista e de división na cámara catalá.

Resulta curioso, por empregar un termo amable, que aos partidos independentistas cataláns esquézanselles os atentados de ETA en Catalunya e os mortos que deixaron. Pasar páxina é necesario, e que os etarras entren en política forma parte dunha democracia, nada que dicir. É máis, creo que é necesario normalizalo se os votan, pero outra cousa moi diferente é facerlle o xogo e apoialos como está a suceder. Non hai que esquecer que o traslado ás prisións vascas está a producirse, que seguen as negociacións - polo medio está o PNV, quen por certo non estivo presente nas manifestacións- e que as cousas teñen o seu tempo, forzalas só é bo para os interesados . Din que pasaron dez anos desde que a banda terrorista deixou de matar, pero aos mortos ninguén os vai a achegar aos seus familiares. Hai que ter sensibilidade, para todos, non para unha parte. Todo non vale.

Nesta campaña de apoio etarra hai algún medio de comunicación de Catalunya - hai algún máis- regado con diñeiro institucional, cuxo director - o transformista ideolóxico- iniciou a súa carreira no PSUC, paso á UDC de Durán Lleida e foi acomodado polo PP no diario do Grande de España, e finalmente convertido na portavocía do independentismo de Puigdemont, apoiaba esta fin de semana, cun artigo seu, as marchas etarras e arremetía contra o goberno de España. Todo un modelo de cambio ideolóxico exento de ética - por diñeiro?-. Dicía Voltaire que “quen cre que o diñeiro o fai todo, terminan facendo todo por diñeiro”. O tempo das vítimas e a dor das familias non contan, todo vale, parece ser. Pero a realidade é ben distinta e o balance debe estar equilibrado. Se non é así, as cousas irán a peor. Por moitas 200 manifestacións que sigan facendo e co escandaloso apoio de partidos políticos que tiveron e seguen tendo responsabilidade de Goberno…