A dona do Lagherta, sospeitosa dun sentinazo, ten un capital de 1.200€ cando se enfronta a unha multa de até 600.000€

O Grupo Besiktas de Istambul (Turquía) é a casa matriz do buque cisterna a través dunha sociedade radicada en Malta.

A armadora non nega o sentinazo, pero asegura que foi plenamente legal, porque non involucrou petróleo.

O navío foi liberado tras cinco días retido en Tarragona e acaba de pasar outra vez polo dispositivo de tráfico de Fisterra.

A barroca rede de propietarios, o limitado do capital social da empresa titular do barco e o desmentido da armadora turca apunta a outro longo proceso para determinar responsabilidades, como pasou co Prestige. 

O Lagherta, o petroleiro que foi pillado en febreiro realizando un 'sentinazo' fronte ás costas de Galicia, acaba de pasar outra vez fronte ás costas do país. O buque atópase fronte a Bilbao, tras navegar vía Motril desde Tarragona.

Alí retívoo a Dirección Xeral da Mariña Mercante. Con todo, só estivo cinco días no porto catalán. Para liberalo, o Ministerio de Transporte esixiulle unha fianza de 100.000 euros. Agora enfróntase a un expediente sancionador cuxa tramitación pode tardar anos e que leva unha multa máxima de 600.000 euros.

A lexislación española indica que os responsables legais da vertedura son o capitán, o navieiro, o propietario rexistral e o asegurador da responsabilidade civil. Con todo, hai que ter en conta que a complexa rede societaria coa que operan estes buques pode complicar que todos os actores acaben tendo que asumir a responsabilidade  completa. Así se demostrou, por exemplo, o caso do Prestige cuxa batalla legal aínda non terminou.

QUEN SON Os DONOS DO LAGHERTA?

Na base de datos da Organización Marítima Internacional (IMO) o propietario rexistrado do Lagherta é unha compañía de Istambul, Turquía, chamada Logon Shipping Ltd. Con todo, esta minúscula armadora, só ten rexistrado este barco, forma parte dun grupo turco de maior tamaño.

Logon Shipping Ltd está rexistrada na Valeta, Malta, estado que abandera ao petroleiro. A illa forma parte da Unión Europea, pero é considerada por moitos especialistas non como un paraíso fiscal, pero si como un 'buraco fiscal', polos seus bajísimos impostos e os poucos requisitos necesarios para abrir alí unha empresa. 

Isto atrae a multitude de compañías desexosas de rebaixar a súa factura fiscal e, de paso, engade unha capa máis de dificultade para esixir contas a todos os responsables de eventuais incidentes. Na mesma dirección de Logon Shipping Ltd aparecen rexistradas 291 empresas -case todas armadoras-.

Ten a propietaria capacidade de responder a unha multa de até 600.000? É dubidoso, polo menos por si soa, tendo en conta que o seu capital social desembolsado é de só 1.200 euros. 

No rexistro mercantil de Malta aparece como director da amadora un empresario turco, Refik Kalkavan, segundo varias bases de datos comerciais, que se alimentan da información depositada ante a axencia oficial do goberno de Malta. 

O Consorcio Internacional de Xornalistas de Investigación, nas súas Paradise Papers, indica que Refik Yavuz Kalkavan aparece vinculado a outra ducia de navieras rexistradas en Malta. Un bufete de avogados italiano especializado en servizos marítimos asegura que Yavuz Kalkavan que "estivo traballando na compañía navieira familiar desde 1998 (3ra xeración)" como  "director xeneral do Beşiktaş Group", dono das empresas Besiktas Shipping e Besiktas Shipyard.
 

O grupo presume de que  moita experiencia e a maioría das principais compañías petroleiras acredítano como un administrador de buques tanque de primeiro nivel".

Como operadora do buque aparece outra filial, chamada Besiktas Likid Tasimacilik Denizcilik Ticaret AS, segundo a International Maritime Risk Rating Agency, que lle outorga unha puntuación de risco de 37 sobre 100, nivel ambar. 

VERSIÓN DO ARMADOR

Despois do incidente, o Grupo Besiktas explicou que a operación de descarga fora perfectamente legal, xa que o buque non tiña carga de petróleo, nin auga de lavado de petróleo a bordo. 

A súa versión é que "o buque partiu desde o seu último porto de descarga da Coruña a Tarragona e, durante o seu paso por Finisterre, o buque realizou a limpeza de tanques e a súa vertedura ao mar segundo normativa Marpol. A carga do buque era do tipo Anexo II,e todas as operacións de descarga de lavado de tanques realizáronse de acordo cos requisitos de Marpol”, segundo publicou o xornal especializado Insurance Marine News. Tarragona e A Coruña son dous dos portos onde ten refinarías Repsol. 

A armadora engade que en Tarragona “a inspección que forma parte as investigacións completouse sen ningún achado relacionado coa suposta contaminación”. O grupo asegura que a carga era de "ésteres de ácidos graxos". Os ésteres son compostos orgánicos. que poden ser derivados de petróleo.

VERSIÓN DO MINISTERIO

O punto vista do Ministerio non é o mesmo que o do armador. Nunha nota cando decretou a inmovilización, fala de que pillaron "in franganti" ao navío realizando "descarga de hidrocarburos", detectada por un avión de Salvamento . A "descarga ilícita" era tan grande -12,7 quilómetros cadrados- que se localizou mesmo desde  o satélite da Axencia Europea de Seguridade Marítima (EMSA).

Desde a Dirección Xeral da Mariña Mercante confírmase que houbo unha inspección abordo en Tarragona e que alí estivo retido desde o 17 ao 21 de febreiro. Os responsables do buque, antes de partir, tiveron que facer fronte ao  pago dunha garantía, 100.000 euros, e designación dun domicilio en España.

A Administración estima que este tipo de expedientes sancionadores pode estar resolto nun ano. Iso si, se a Fiscalía non toma cartas no asunto e abre dilixencias de tipo penal, sobre o que non hai noticia até agora.