Joan Laporta mente máis que fala

Quen se aburre é porque quere, se non que llo pregunten aos xogadores, socios e seguidores do Barça. A segunda etapa da presidencia de Joan Laporta á fronte do club blaugrana segue sendo movidita, como a primeira. A diferenza é que agora a experiencia debería ser un grao, cousa que non está a ocorrer, como se pode deducir de todo o que está a suceder co club dos amores de millóns de persoas.

Desde o minuto uno da súa presidencia, Laporta non deixou de ofrecer titulares nos medios de comunicación. Primeiro sobre a situación económica que deixara o seu antecesor, Bartomeu, ao que ameazou con levalo aos tribunais.  Bartomeu, que estivera calado ata entón, non se deixou amedrentar e publicamente dixo a súa. De momento, das denuncias anunciadas por Laporta contra a anterior xunta directiva non se sabe nada.Por que será? 

A crise económica, a pandemia e unha mala xestión económica levaron ao Barça a unha situación crítica que repercutiu tamén no xogo do equipo na que non foi a súa mellor tempada. Baixada de soldos e “marcha” de xogadores, entre eles a súa gran estrela Messi. As finanzas continúan baixo mínimos e a decisión do seu presidente -asesorado- é a de non pagar máis de 10 millóns de euros anuais ás súas estrelas, así como a venda dalgúns dos seus xogadores. Esta última decisión era coñecida, non así a limitación de soldos por segunda vez. Ao parecer os afectados decatáronse polos medios de comunicación, algo que non sentou ben ao persoal. O seu capitán Sergi Busquets -moderado sempre nas súas declaracións- reprochou publicamente o modo en que coñeceu a noticia, sen falar previamente con eles. Non é a primeira vez, tampouco a última, que utiliza esta táctica o presidente Laporta. Non hai que esquecer que a estratexia do presidente blaugrana é contar con algúns xornalistas “amigos” - gratis?- aos que filtra as informacións interesadas para que os afectados decátense ou lanzan rumores para, primeiro coñecer as reaccións e despois actuar en consecuencia, negando que iso sexa así. Alguén dixo que “as persoas son como as moedas; case sempre teñen dúas caras”.

Días antes da reunión do Senat, un xornalista do diario que máis primicias deu sobre o Barça escribía que o equipo “está condenado a converterse en sociedade anónima”. Casualidade? No deporte as casualidades tampouco existen.

O exemplo máis recente da maneira de actuar do presidente produciuse fai tan só uns días na reunión do “Senat” do FC Barcelona que forman os 1.000 socios máis antigos, na que explicou a situación actual do club. Alí manifestou que o Barcelona nunca será unha Sociedade Anónima Pódese crer a súa afirmación? E que non ten relación co escrito polo xornalista amigo? Porque tamén dixo o mesmo - baseou a súa campaña niso-  cando aseguraba que Messi quedaría no club, e xa sabemos onde terminou o astro arxentino. Pero é que ademais mente, porque el é partidario, e así o demostran as súas “operacións” de converter ao Barcelona nunha sociedade anónima coa escusa de sanear a entidade ao estilo do Bayern de Múnic.  Se  agora o Barcelona fose unha sociedade anónima, esta sería unha empresa en quebra. 

Todas as promesas realizadas por Laporta na campaña á presidencia non as cumpriu. Con todo, botou a todos os traballadores que el considerara traidores, púxoos de patitas na rúa. E como o Barça é máis que un club, colocou a parentes e amigos para controlar mellor a entidade que el considera como a súa empresa.

 Unha cousa queda clara, Joan Laporta mente máis que fala e como siga por ese camiño, o seu paso polo Barça vai deixar o club como  a terra pola que pasaba Atila. Detrás dun mentireiro hai sempre un ladrón? Será verdade esta afirmación?