​O Deportivo entrega as chaves de Riazor a Rubén da Barreira, o home dos milagres

O adestrador coruñés remplaza a Fernando Vázquez, destituído pola mala serie de resultados e xogo do equipo. 

Rubén da Barreira, durante a súa etapa na Real Sociedade | Foto: Real Sociedade

Ano novo vida nova. Unha promesa fermosa que o Deportivo da Coruña pretende cumprir cos ollos pechados, e máis despois de constatar que o cambio de ano sentou igual de mal ao equipo que o 2020 catastrófico que quedará para sempre como unha mancha na historia do club. A derrota ante o Zamora supuxo o punto e final da segunda etapa de Fernando Vázquez á fronte da entidade herculina, que agora recibe cos brazos abertos a Rubén da Barreira como o home elixido a comandar o regreso do Dépor a Segunda División.

VÁZQUEZ SI, VÁZQUEZ NON

Entre o deportivismo a noticia do cesamento de Fernando Vázquez tivo unha acollida dispar. Mentres algúns consideran que o trato dispensado ao técnico non foi o correcto, especialmente despois do compromiso que sempre demostrou o agora exentrenador co club, outros cren que a marcha do equipo na competición e sobre todo o pobre xogo que practicou ata a data son motivos máis que dabondo para o seu despedimento.

Con todo, a crítica case unánime da bancada está máis orientada cara ao palco que cara ao banco. A confección do persoal e os vaivéns da dirección son motivo de enfado por parte da parroquia branquiazul, que volve ver un persoal descompensada que debería estar feita para gobernar o fútbol de broce con puño de ferro e luva de seda.

O adeus de Vázquez é, ademais, o fin dunha idea romantizada de deportivismo. Ninguén pon en dúbida o esforzo do técnico, que a punto estivo de obrar un milagre o pasado ano, pero o certo é que nin o curso anterior deu resultado o seu plan de xogo nin agora estaba a dar os froitos esperados, a pesar de seguir sendo un referente do deportivismo que estará en primeira liña nas boas e nas malas.

MOCIDADE E EXPERIENCIA

Se os porteiros no fútbol fosen de discoteca, a Rubén da Barreira pediríanlle o DNI para entrar ao campo. Aos seus insultantes 35 anos, da Barreira aterra en Riazor co maior reto da súa carreira deportiva, xa dilatada de seu a pesar da súa mocidade e na que figuran algúns milagres como devolver a un histórico do deporte rei ao primeiro plano do fútbol nacional ou brillar nas catacumbas do balompé co seu estilo de xogo.

Cun amplo percorrido en Segunda B, onde callou grandes campañas no CD Guijuelo e no Real Valladolid B, ademais de conseguir levar á Cultural Leonesa de novo a Segunda División, o técnico coruñés atopábase agora dando os seus primeiros pasos lonxe do fútbol nacional. Despois de pasar polo staff de Garitano na Real Sociedade e unha breve experiencia en Qatar, da Barreira chegou o pasado ano ao Vitroul romanés, onde tampouco puido repetir os éxitos logrados no fútbol patrio. Agora regresa a casa a un equipo no que o capitán é maior que el.

A pesar de todo, se algo demostrou da Barreira neste tempo é a súa capacidade de liderado e a súa facilidade para transmitir aos seus pupilos a súa idea do xogo, onde a pelota é protagonista e o xogo polas bandas cobra unha importancia capital. Doutra banda, tamén demostrou ser un preparador con cintura ao que non lle desbasten pezas se ten que cambiar o plan sobre a marcha ou se ten que idear un estilo distinto ao seu para un choque concreto. Estudoso e coñecedor dos rivais, prepara metodicamente a estratexia para sacar punta a todas as virtudes do equipo contra os defectos do rival.

É pronto para saber se da Barreira é o home ou se esta tarefa, a de reflotar ao Deportivo, necesita de alguén menos mortal e máis divino. De momento, ten ante si un pedregoso camiño, pero para chegar ata a elite o coruñés transitou por carreiros máis sinuosos que leste. E ademais xoga en casa. Que pode saír mal?