FIV 2019: A caída do muro de Vilalba

Segundo premio, Pesadelo no parque de atraccións, Un bo día e Correntes circulares no tempo. É difícil un inicio de concerto máis apoteósico para calquera fan dos Planetas e, paradoxalmente, tamén é complicado imaxinar un escenario máis frío para nostálxicos que o deste sábado no FIV de Vilalba.

Os Planetas son ese grupo que en 2009, cando tocaron gratis nas festas de San Froilán de Lugo, por poñer un exemplo sen saír da provincia, xa eran unha banda de puretas. E en tempos de indie industrial e novos referentes, o festival de música independente (sic) de Vilalba é todo un símbolo dunha tendencia que impera e que triunfa e que deixa aos Planetas en segundo plano á beira do confeti doutras bandas.

Por iso é polo que o do FIV sexa como a caída do muro, o esborralle dun mito, o cambio da B pola V, a pesar de que (ou precisamente porque) Xota continúa condensando o carisma propio dos líderes do pop dos 90.

Unha sesión que soou a máis popurrí prefabricado para citas festivaleras que á maxia que os de Granada invocan en datas especiais (e coetáneas con espectáculos como o do FIV!) como o autohomenaje dos 20 anos dunha semana no motor dun autobús ou a Forza nova que lles une con Neno de Elxe.

Cegados pola camisa prateada de Eric á batería e os rifs de Florent á guitarra, os fivers apenas se animaron algo con Islamabad, que foi un dos momentos máis intensos dunha noite de reflexión que na terra de Fraga viviuse a golpe de moderneo.