Cales son as orixes do Nadal?

As Saturnais, eran unhas festas pagás que celebraban os romanos en honra a Saturno, o deus da agricultura e a colleita, e que orixinalmente transcorrían entre o 17 e o 23 de decembro, coincidindo co solsticio de inverno.

Os labores agrícolas finalizaban nesta época e os campesiños e os escravos podían aprazar o traballo cotián. Os romanos aproveitaban eses días para visitar aos seus familiares e amigos, intercambiaban agasallos e celebraban grandes banquetes públicos. Durante estas festas, que se prolongaban durante sete días, os escravos podían vestir as roupas dos seus señores e ser atendidos por estes sen recibir ningún castigo.

Ademais os romanos celebraban o 25 de decembro a festa do Natalis Solis Invicti ou asociada ao nacemento de Apolo. 15​. O 25 de decembro foi considerado como día do solsticio de inverno, chamado po rlos romanos "bruma". 

Fué o emperador Xullo César quen introduciu no seu calendario do ano 45 a. C., o 25 de decembro que debeu situar entre o 21 e 22 de decembro do noso Calendario Gregoriano. E de aí xurdiu a idea do 25 de decembro como data do nacemento de Xesucristo.

A festa de Nadal foi recoñecida 300 anos despois da súa morte, cando o emperador Constantino permitiu o cristianismo no Imperio romano, despois de ser perseguido desde Nerón, porque a data atopara popularidade entre os romanos cristiáns ao tratar da data do "renacemento" do Divos Sol.

Os antecedentes do Nadal habería que situalos entón entre os anos 320-353, durante o mandato do papa Xullo I, que fixou a solemnidade de Nadal o 25 de decembro, a pesar da crenza de que Xesucristo naceu durante a primavera.

Posteriormente o Papa León Magno estableceu esta data para a conmemoración da Natividade e case un século máis tarde o emperador Justiniano decláraa oficialmente festividade do Imperio.