De como as denuncias contra Tomé buscan tamén a caída do líder do PSdeG, Besteiro

Na crise destada polas acusacións de acoso sexual contra José Tomé hai máis dun prexudicado. Non só o directamente aludido, o dimisionario presidente da Deputación de Lugo, senón tamén o seu superior orgánico, José Ramón Gómez Besteiro, líder do PSOE en Galicia.

A resolución en falso da crise deixou en evidencia a debilidade orgánica de Besteiro. En contra aos seus desexos e aos de Ferraz -de quen é home de confianza en Galicia-, Tomei hase enrocado. Dimite da Deputación, deixa os seus cargos no PSOE, suspende temporalmente a súa militancia no partido pero segue como alcalde de Monforte e, o que é máis importante, co seu escano na Deputación de Lugo. 

Isto confírelle o voto decisivo no poderoso ente provincial. Cando PSOE e Bloque pacten novo presidente, ou máis ben presidenta, porque os rumores apuntan á alcaldesa de Burela Carmela López; Tomei poderá tombar a candidatura. Cando o bipartito pacte orzamentos, Tomei poderá tombalos. E así ad infinitum. 

Aínda que o monfortino declarou que apoiará á persoa que designen os seus ex-compañeiros, a ninguén se lle escapa que o resto da lexislatura na Deputación será complicada. 

Agora, xusto despois do escándalo, parece inconcibible, porque a figura do ex-presidente provincial é tóxica ante a opinión pública; pero quen pode asegurar que dentro duns meses Tomei non empezo a flirtear co Partido Popular para un cambio de goberno?

Moito dependerá do que suceda no expediente interno ao que será sometido no PSOE. É ese expediente quen debe determinar si, como di o dimisionario, é vítima dunha campaña de difamación ou, como sñi alegan as denunciantes anónimas, realizou tocamentos e propuxo sexo a cambio de traballo a varias mulleres.

Como pode chegar a ter que dimitir un mandatario por unhas denuncias que non son ante o xulgado senón mediante un mecanismo interno e que, ademais, son anónimas? Pode preguntar Tomei ou un dos seus defensores.
 

O problema para Tomé é que esas denuncias son anónimas agora, pero poden deixar de selo. Por exemplo, hoxe unha da denunciantes fala no Progreso de Lugo para, sen entrar en detalles e sen dar a cara, ratificar alegar. "Non denuncias porque che chamen guapa, e hai suficientes probas", di.

É isto, a certeza de que se non dimitía ía aparecer unha avalancha de testemuños -de feito Catro, a televisión que destapou o escándalo alegando que había seis prexudicadas estivo a gravar por Lugo antes da emisión- o que levou ás cúpulas socialistas de Galicia e de España a tentar desfacer de Tomé, algo que só conseguiron en parte.

Eses testemuños poden prexudicar non só a Tomé, senón tamén a Besteiro. A presunta vítima alega que a cúpula do partido estaba ao tanto dos problemas e, ademais, móstrase enfadada coas declaracións do líder galego e da súa man dereita, a lucense Lara Méndez, dicindo que non tiñan constancia das queixas. 

En teoría, é posible que existisen queixas na canle de denuncias interno sen que a dirección galega estivese ao tanto porque esa canle leva por persoas alleas ao partido pero subordinadas a Ferraz. Só cando o expediente está concluído, o que implica tentar solicitar o testemuño da denunciante anónima, trasládase ás direccións provinciais. 

Así que, por esta vía, Besteiro, Méndez e Pilar García Porto (a actual vicepresidenta da Deputación e man de dereita de Tomé) poden sentir máis ou menos a salvo. De feito, por agora Ferraz só confirmou a existencia dunha denuncia pola canle anónima, presentada o mesmo día da emisión do programa (Tomei asegura que foi presentada despois da emisión). 

Agora ben, Besteiro, Méndez e García Porto teñen outro flanco débil. A posibilidade de que haxa probas de que se remitiron queixas ao PSdeG por outras vías, á marxe da canle interna que xestiona Ferraz. 

Se saltan esas probas, a cúpula actual do PSdeG quedaría moi tocada, pois se transmitiría a idea de que eles, dalgunha maneira, protexeron a Tomé e que só forzaron a súa saída, ou máis ben a súa saída a medias, unha vez que estalou o escándalo nos medios.

Existen talles probas? É imposible afirmalo, pero hai un matiz en toda esta crise que apunta a que poida que existan.  
 

A detonación desta crise realizouse de tal maneira que non só se buscaba a cabeza de Tomé, tamén se buscaba, ou se busca, a cabeza de Besteiro.

Só así se explica que Catro estourase o escándalou xusto o día que o líder do PSdeG tiña un acto en Madrid. Besteiro acudiu o martes a unha homenaxe a Pablo Iglesias, o ferrolán fundador do PSOE. Alí asaltárono reporteiros da cadea de televisión para preguntarlle se estaba ao tanto das denuncias. Fontes do partido indican que foi unha pregunta xenérica, sobre os problemas que ten o partido; mentres Catro presentou a cuestión -sen emitila- coma se a pregunta fose especificamente sobre José Tomé. 

Curiosamente, ninguén acudiu a ningún acto do PSOE estatal para facerlle a mesma pregunta a algún responsable de Ferraz, a pesar de que é o aparello estatal quen controla a canle de denuncias do que, en teoría, saíron os testemuños contra Tomé.

Si a iso sumámoslle que Tomei aludiu inicialmente a “lume de amigo”, non é de estrañar que todo o PSdeG estea a se preguntar: de onde saíron as filtracións da canle anónima de denuncias? É posible que seis denunciantes celosas de gardar a súa identidade puxésense de acordo entre elas para remitir os seus testemuños primeiro á canle de Ferraz e despois a Catro? Parece moi improbable.

A hipótese, máis ben especulación, máis sinxela da orixe da filtración témola no recente congreso provincial, que Tomei gañou pero dunha maneira moi axustada ao sector crítico que liderou o concelleiro de Paradela Iván Castro. Galiciapress tentou en varias ocasións estes días falar con Castro pero non foi posible. 

Outra hipótese é que a filtración saíse de alguén alleo a Lugo, alguén con acceso aos contidos de canle de denuncias internas de Ferraz -que en principio está fóra do alcance dos lucenses críticos con Tomé- e  que buscase tanto a caída de Tomé como, de paso, a cabeza de Besteiro ou, polo menos, ensinarlle a porta de saída.