A Xustiza manda tirar o muro da antiga casa de Feijóo en Meira, Moaña

A controversia urbanística que rodea á antiga propiedade de Alberto Núñez Feijóo na localidade pontevedresa de Moaña viviu un novo capítulo xudicial determinante. O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (#TSXG) ratificou a obrigación de derrubar o peche da leira situada no lugar da Fanequeira, dando a razón á administración local fronte aos intentos do actual dono por mantelo. A xustiza foi clara: aquela autorización foi unha anomalía ligada exclusivamente ao cargo político do anterior propietario e, unha vez consumada a venda do inmoble, o muro é ilegal.

A sentenza da Sala do Contencioso-administrativo desestima o recurso de apelación interposto polo comprador da vivenda, confirmando integramente o fallo previo do Xulgado número 1 de Pontevedra. Os maxistrados determinaron que a estrutura non só excede a altura permitida polas ordenanzas municipais, senón que se levanta sobre terreos que deberían ser de uso público. Con esta decisión, apóiase a actuación do Concello de Moaña, que esixe a restitución da legalidade tras anos dunha excepción urbanística que privou aos veciños do goce dunha parte da vía pública.

A orixe do conflito remóntase a 2017, cando o entón presidente autonómico solicitou permiso para blindar a súa residencia de verán. Aínda que o proxecto orixinal debía ceder terreo ao concello para ampliar o camiño, invocáronse razóns de seguridade persoal, avaladas por informes da Policía Nacional e a Dirección Xeral de Urbanismo, para permitir un peche que non se axustaba ao plan. Con todo, o fallo xudicial actual subliña que aquela licenza tiña un carácter condicional e temporal, vinculada estritamente á figura do presidente da Xunta e sen posibilidade de transferir a terceiros.

O fin do privilexio político

A situación cambiou radicalmente en 2021. Alberto Núñez Feijóo desprendeuse da propiedade, vendéndoa a un novo particular. Foi nese momento cando o Concello de Moaña, gobernado polo BNG, detectou que as circunstancias que xustificaron no seu día a construción daquel muro desapareceran. Ao non residir xa alí unha autoridade pública con necesidade de protección especial, a administración local ordenou a demolición para recuperar os 90 metros cadrados de espazo público que o peche absorbera indebidamente.

O TSXG foi contundente ao apoiar esta lóxica administrativa. Na súa resolución, os xuíces explican que, tras a transmisión patrimonial, o mantemento da estrutura carece de soporte legal. O tribunal destaca que non existe motivo algún para perpetuar unha situación que vulnera a normativa do municipio basear nunha "hipotética situación de seguridade" do novo dono, que é un cidadán particular. Por tanto, a ocupación da cesión municipal considérase agora unha infracción flagrante que debe ser emendada devolvendo os terreos ao pobo de Moaña.

É importante sinalar que a defensa do actual propietario tentou argumentar que a seguridade do inmoble seguía comprometida, pero a xustiza rexeitou de plano esta formulación. A sentenza advirte que, se o novo dono considera que necesita medidas de protección extraordinarias, debería iniciar un procedemento administrativo desde cero, someter a unha nova valoración dos órganos competentes axeitada ao seu perfil persoal, sen que iso lexitime manter un muro que é, de xeito evidente, urbanisticamente irregular.

Unha mansión rodeada de polémica

Máis aló do debate sobre os ladrillos e o cemento, este caso reabriu a discusión sobre a transparencia patrimonial dos altos cargos. A vivenda, construída orixinalmente sobre unha parcela de máis de mil metros cadrados nunha zona privilexiada das Rías Baixas, estivo no foco mediático non só polo muro, senón pola propia operación de venda. Diversas informacións publicadas recentemente apuntan a que a transacción xerou un beneficio económico substancial para o líder popular, suscitando preguntas sobre a revalorización dun inmoble que contou con permisos excepcionais durante o seu mandato.

A tensión entre o interese privado e o público é o eixo central desta disputa. Durante anos, a escusa da seguridade serviu para que unha propiedade privada mantivese pechado un perímetro que, segundo o plan urbano, debía ser cedido para ensanchar a rúa e mellorar a mobilidade dos veciños da zona de Meira. O que o TSXG vén dicir agora é que os privilexios asociados ao cargo non poden converter en dereitos adquiridos permanentes que prexudiquen ao colectivo unha vez que o político abandona a propiedade.

O Concello de Moaña, que mantivo un pulso constante para facer cumprir as súas normas subsidiarias, ve avalada a súa xestión. A persistencia do muro representaba un agravio comparativo para o resto de veciños que si deben cumprir estritamente cos retranqueos e cesións que marca a lei. A resolución xudicial pon de manifesto que a ocupación de vía non pode xustificar indefinidamente por unha causa que xa se extinguiu.