O terrorismo independentista galego está acabado e non volverá, segundo un novo informe das vítimas

O Centro Memorial das Vítimas do Terrorismo da  Fundación Centro para a Memoria das Vítimas do Terrorismo acaba de publicar un informe dedicado ao terrorismo independentista galego. Segundo detalla o documento, elaborado por Manuel Aguilar Gutiérrez, documentalista de TVE, a loita armada en Galicia desapareceu e está totalmente desmantelada.

A loita independentista galego comeza nos anos sesenta e buscou desde os seus inicios alianzas con ETA e o PSAN no País Vasco e Cataluña respectivamente. Ten os seus inicios nas reivindicacións obreiras de cidades como Vigo ou Ferrol, marcadas polas accións de Loita Armada Revolucionaria e pola morte de Moncho Reboiras en 1975,  falecido nun tiroteo coa policía en Ferrol.

Posteriormente, xorde nos anos 80 o Exército Guerrilheiro do Povo Galego Ceive, responsable do asasinato do Garda Civil Benedito García Ruzo en Irixoa , en 1989 e da estudante viguesa María Mercedes Domínguez Rodríguez, no atentado na discoteca Clangor de Santiago, en 1990. A mediados dos 90 e a principios dos 2000, organizacións xuvenís de extrema esquerda, como a Assembleia de Mocidade Independentista, reivindican diversos actos vandálicos contra as sedes do #PP e o #PSOE. Resistência Galega será a protagonista da terceira onda, entre 2014 e 2019, atribuíndoselle un centenar de accións, respondidas con 36 detencións.

Manuel Aguilar, o autor deste informe, indicou que "hai un rápido interese por parte do nacionalismo galego de desvincular destas prácticas e de trastornar os feitos dándolles un novo sentido, ocultando os detalles de feitos criminais e mesmo pondo en dúbida o carácter terrorista destes grupos". A día de hoxe, o autor apunta a que a opción terrorista "parece enterrada e cremos que así permanecerá".

O autor sinala que en xullo de 2018 lanzouse a iniciativa Proceso Trevinca, co obxectivo de renovar e facer atractivo a mensaxe independentista, afastándoo da violencia que, afortunadamente, xa se atopa no esquecemento. En particular sinala ao Movemento Arredista que se autodefine como "independentista, comunista e feminista", integrado hai anos como parte minoritaria na dirección  do Bloque Nacionalista Galego. O autor fai leste vinculo, e outros similares con entes da órbita do Bloque como Galiza Nova ou Isca!, a pesar de que a fronte nacionalista rexeita de plano o uso da violencia e o terrorismo con fins políticos.