Juan Carlos Muñiz: "O maior reto que temos por diante é facer do ciclismo un deporte seguro"

-Cales foron os obxectivos que se cumpriron en canto aos retos para o ciclismo de competición galego?

Hai dez anos o slogan da Federación Galega de Ciclismo era “Unha Federación de todos e para todos”, e sen dúbida que o conseguimos a base de traballo e de dar a coñecer unha Federación renovada, dinámica e aberta a todos os clubs, a todos e todas as deportistas e aos nosos asociados estean federados ou que non o estaban e ao final se federaron. Ademais diso, está o pór as ferramentas para que os clubs, quen traballan 24/7, puidesen levar adiante os seus obxectivos e logros que son: formación, tecnificación e organización de eventos.

-Dentro das diferentes especialidades que abarca a Federación, cales son aquelas que aínda quedan puntos por cumprir?

Aínda quedan moitos retos por diante, como digo eu, imos paso a paso, curso a curso e tempada a tempada. Agora é fácil dicilo, pero cando entrei na Federación había entre 5.000 e 6.000 licenzas e menos de 180 clubs. Agora son 313 clubs, máis de 8.700 licenzas, incluídos os carnés ciclistas, por tanto case chegamos a 9.000 integrantes. Pasamos dun orzamento de 600.000 euros a 1.200.000 euros, por tanto, dobramos orzamento e dobramos tamén en ilusión. Traballamos con todos e con todas incluíndo novas modalidades como o paraciclismo co que xa organizamos varios eventos, este ano teremos en Lugo un novo campionato de paraciclismo. A Federación tamén organizou os seus propios eventos como o manter a Volta a Galicia, un evento histórico como foi organizar por primeira vez en España un campionato de Europa de ciclocrós e en 2025 seremos sede de quince eventos nacionais e internacionais. O deporte feminino é unha das grandes materias pendentes pero aínda así, foi crecendo en licenzas e eventos. Pero quizais o maior reto que temos por diante é facer do ciclismo un deporte seguro. Hai anos nos montes había cables, arames e outros elementos que, por sorte, a día de hoxe practicamente xa non xeran noticias de impacto. O chegar a acordo entre todos, con outro tipo de federacións, con outros usuarios do monte como son os cazadores, madeireiros ou senderistas, todo iso implica buscar ese respecto que é chegar á seguridade viaria. Alcanzar acordos sobre todo mediante concienciación, varias campañas que realizamos a favor das distancias co metro e medio de separación ou do “Faiche ver”. Creo que hai moito traballo por diante pero tamén moitas cousas que se conseguiron e estamos a traballar para conseguir máis.

-Falando de ciclismo feminino, si consúltase a web da Federación hai varios nomes de ciclistas destacadas (Patiño, Seijas, Neira...).

Si, son mulleres que destacan en diferentes modalidades, son campioas de España e si cito nomes sempre me quedará algún, por iso gústame falar en xeral, pero si temos campioas de España, de Europa en maratón, en ciclocrós ou en descenso. Somos unha potencia a nivel nacional contando que, con 2.700.000 habitantes, somos unha das 17 territoriais máis Ceuta e Melilla, a Federación Galega ten máis do 10% das licenzas nacionais. Hai moito traballo por diante, en España hai máis de 2 millóns de usuarios de bicicleta, con todo, licenzas federativas temos sobre 75.000 en toda España. Somos a punta do iceberg e hai moito que traballar e dar a coñecer a Federación, porque non é só competición e iso é o que queremos trasladar. 

Traballamos con todos e con todas incluíndo novas modalidades como o paraciclismo co que xa organizamos varios eventos

-Como se podería animar a usuarios e usuarias a entrar na Federación?

O primeiro é insistir en que a Federación está aberta para todos, deporte de competición, deporte de lecer e para o cicloturismo. O nexo agora mesmo para a mobilidade é facer máis seguro o uso da bicicleta para calquera modalidade. Por outra banda, tamén está o abrir a Federación sobre todo co programa do deporte de escola, coas escolas que se están sacando adiante para nenos e nenas e, ademais, mostrar que é un deporte inclusivo. Fomos no seu momento a primeira federación que cambiou as súas regras para adaptar á inclusión e, sobre todo, que nenos e nenas con capacidades diferentes puidesen gozar e coñecer o ciclismo. Un bo exemplo foi Borja Gómez, o primeiro neno con síndrome de Down convocado para unha selección autonómica para os campionatos de España no País Vasco. Agora, directamente, xa non é noticia, por que?, pois porque xa é algo normal. Iso é o que queren as familias como as de Borja, que isto sexa algo normal non unha excepción. 
 

-Galicia está a destacar nalgún campo concreto do ciclismo?

En canto a ciclismo profesional, xa tivemos unha Volta Ciclista a Galicia que organiza Emesports e Ezequiel Mosquera. Devolveuse, por tanto, un evento propio necesario que era unha volta ciclista propia con “Ou Gran Camiño” que é unha proba moi instaurada dentro do calendario nacional e internacional. Ademais, agora temos a grandes corredores como Carlos Canal e a outro cinco corredores en equipos profesionais en Portugal que poden ser espello para nenos e nenas. Despois temos grandes empresas que están apoiado ao ciclismo como Cortizo, cuxo equipo é un referente no campo amateur, está Froiz e outras firmas que sustentan o ciclismo amateur para darlle a oportunidade a eses menores para que poidan alcanzar o soño de profesional.

Hai moito que traballar para dar a coñecer a Federación porque non é todo competición 

-Pero existe un campo concreto no que destaque Galicia?

Insisto, tanto en nivel organizativo como participativo porque somos unha potencia. Galicia organiza grandes eventos agora mesmo e non hai ningunha meta ou reto que non se poida conseguir. Creo que o ciclismo galego cando está unido pode chegar a calquera obxectivo cos éxitos garantidos. Por iso digo que, ás veces, falta algo máis de unión entre todos para poder ir cara a adiante, pero o ciclismo galego agora mesmo é un referente nacional e internacional. Somos a envexa de moitas territoriais con campañas de formación, tecnificación e a imaxe da selección galega é un traballo de todos os clubs. Como dicía, para a Federación é unha obrigación nutrir e colaborar cos grandes artífices que son os 313 clubs galegos coas súas directivas traballando continuamente para que o ciclismo galego saia adiante. 

-Cales foron as achegas que estivo ofrecendo a Federación para concienciar sobre o uso da estrada entre ciclistas e condutores?

Dar a visibilidade do metro e medio de separación, do respecto e concienciación de todos os usuarios. Eu son ciclista, peón e condutor e teño que empatizar en cada lugar e contextos que podo estar a ocupar. Iso é o que debemos dar a entender, as nosas vías, os nosos montes e as nosas estradas son de todos e cabemos todos. Tamén debemos ter en conta que o peón, o ciclista e o motorista son os colectivos máis vulnerables. Un ciclista vai ser o peor parado nun accidente porque o choque vai directamente ao seu corpo, será o que sufra todos os danos. Por iso pedimos respecto mutuo e visibilizar as normas porque moita xente non sabía que para adiantar a un ciclista débese respectar o metro e medio e que se pode invadir unha liña continua para adiantar ao ciclista. 'Faite ver' foi outra campaña de concienciación para levar sempre unha peza reflectora ou que a roupa de equipo sexa rechamante. Tamén se pode concienciar para o uso da bicicleta nos desprazamentos máis curtos e que, por exemplo, os lugares de traballo estean adaptados para deixar a túa bicicleta nun lugar concreto sen problemas. Niso estamos a traballar, concienciar ás empresas e usuarios do uso da bicicleta non só como medio de competición senón como de lecer, transporte e de coñecer o medio.

Creo que o ciclismo galego cando está unido pode chegar a calquera obxectivo cos éxitos garantidos

-Cal sería o culmen da súa carreira como presidente da Federación?

Pois imos finalizar tres mandatos consecutivos, creo lembrar que nunca até agora houbo un presidente con tres mandatos consecutivos, pero modificáronse os estatutos para que sexa o último en poder facelo para haxa unha substitución e novas ideas, creo que debe ser así. Que me gustaría? Pois que o ciclismo galego únase, eliminar diferenzas, que os clubs e os ciclistas tiren cara a adiante para seguir facendo do ciclismo galego un referente nacional e internacional.