Catalunya somos todos

Manifestantes pola unidade de España e contra a DUI en Barcelona

Hai persoas que son pacíficas, tranquilas, delegan nos seus dirixentes e esperan deles que lles protexan e cumpran todo aquilo que prometeron nese longo programa electoral polo que foron votados. Dicía o político centrista Agustín Rodríguez Sahagún que foi ministro con Adolfo Suárez, que ?nesta vida hai que ser solución, non problema.? Frase moi ilustrativa do que deberían ser os gobernantes de calquera institución e que é o que se espera deles.

En Catalunya, os gobernantes inclinados ao independentismo actuaron cun sectarismo impropio dos seus cargos. Cando estes chegan a ese elo da política deixan de ser membros de partidos para converterse en gobernantes de toda a cidadanía, votáronos ou non, pero non é así, como puidemos comprobar.

Durante demasiado tempo, esa premisa tan elemental foi enviada ao caixón da intransixencia por parte dos que gobernan, en calquera ámbito da administración. Mentres, os que non pensaban como eles foron abandonados, menosprezados, e catalogados de unionistas, ou o que é peor: fachas españolistas. Catalunya, como o é España, é plural, non hai un discurso único, por sorte. Pero durante todo este longo período de tempo, esa parte da sociedade silenciosa ou silenciada? foi interpretada con aquilo de ?o que cala outorga?. O tema non vai por aí. A prudencia, o medo foron uns malos compañeiros desta viaxe nunha nora sen control. Diso aproveitáronse os dirixentes ineptos deste país chamado Catalunya.

Pero este domingo, como fixesen días atrás, miles de cataláns manifestáronse no Paseo de Graza, con bandeiras catalás, españolas e europea. Era a gran parte da Catalunya plural, a real, a que convive a pesar de non pensar e actuar da mesma maneira. Esa é a riqueza dos países democráticos e un dos grandes valores que tivo a Catalunya inclusiva.

Estes cataláns manifestáronse para mostrar que eles tamén forman parte desta Catalunya que os Puigdemont, Junqueras e compañía quixeron marginalos. Iso si, utilizárono cando falaban en nome dos cidadáns de Catalunya, aínda sabendo que eles non estaban de acordo. ?A política é a arte de buscar problemas, atopalos, facer un diagnóstico falso e aplicar despois os remedios equivocados". Dicíao un personaxe entrañable que se chamaba Groucho Marx.

Os discursos de Paco Froitos e Josep Borrell, pola súa claridade, foron o colofón a unha manifestación pacífica e reivindicativa dos cataláns que aman a Catalunya, pero que tamén queren a España, porque unha cousa non exclúe a outra. Queren que se oian as súas voces e que se teñan en conta as súas reivindicacións.

A gran manifestación de Paseo de Graza, debe facer recapacitar a todos os políticos independentistas de que Catalunya é plural e diversa. Esa é a súa riqueza, o seu patrimonio e a garantía de que a democracia e a convivencia entre esa pluralidade debe recompoñerse. ?Catalunya somos todos?, como dicía o slogan desta concentración pacífica.

A gobernanza dun país non debe ser a arte de crear problemas con cuxas solucións mantén á cidadanía en albas.

Que esta semana que se inicia, o seny, a cordura, o restablecemento da legalidade sexan os protagonistas. As eleccións están á porta da esquina e han de servir, esperemos todos, para comezar unha nova etapa na que ninguén aspire a saltarse as leis porque se cren impunes.

Artigo publicado previamente en Catalunyapress.es