A Constitución e a política do embude

Un ano máis, este 6 de decembro celebrouse o Día da Constitución Española. Para uns, unha xornada de festa que se funde cunha longa ponte que convida a saír fóra da súa cidade ou pobo. Para outros, non é un día calquera, senón a celebración dunha data histórica, na que un 6 de decembro de 1978, o pobo español ratificou mediante referendo a Constitución. No mesmo participaron máis de 17 millóns de votantes, dos cales, un 91,81 % votou a favor a unha soa pregunta Aprobas o proxecto de Constitución? Non foi ata o 1983 cando se decretou o 6 de decembro como festivo nacional. 

Acto institucional do Día da Constitución /@EP

Este ano, os actos de celebración do Día da Constitución estiveron marcados, como hai xa algúns anos, pola ausencia institucional dalgúns presidentes de comunidades autónomas, ás que se uniron as declaracións de membros do Goberno, -parte de unidas Podemos-, quen dixo que a Carta Magna é un “traxe vello”, debe ser igual que as promesas que fixeron no seu día, cando chegaran para sacar á caste do poder e sucumbiron a el. Esa palabra “fetiche” deixouse ao pouco tempo no baúl dos recordos e para seguir co seu márketing, utilizaron unha nova “a trama” que tamén pasou a mellor vida, cando os cargos de Podemos subiron de posición política, social e economicamente. Só hai que revisar o seu patrimonio actual e comparalo co anterior antes de dedicarse á política... Grazas ao "traxe vello"  e aos seus xastres que tanto critica eles están en política e poden facer e dicir o que lle vinga en gana porque os seus dereitos están garantidos grazas a ela.

Mentres que os seus “compañeiros” de camiño, ERC e Bildu aseguran que a Carta Magna “é un instrumento para violar os dereitos básicos”, e quedáronse mirándose o embigo e non se bican porque non se chegan. E é que algúns partidos e os seus políticos crense que son o centro do universo español. A presidenta do Congreso afirmaba que “Quen discute o cumprimento da Constitución pretende situarse por encima de ela”. Non lle falta razón a Batet e é que un político de "altura intelectual" de Rufián é para telo como mestre de cabeceira. Mentres que os de Bildu sobran comentarios.

Para non quedar esvaecido, o presidente da Generalitat de Catalunya, Pere Aragonès aproveitou a ocasión para embestir contra a Constitución, porque di que esta non permite a celebración dun referendo e, ademais, quere unha Constitución Catalá, cousa que sabe que iso non é posible, e, ademais, como sempre fala en nome do pobo de Catalunya cando na práctica, actúa só para esa parte que o votaron. Esquécese que a Constitución foi votada en Catalunya por 2.710.870 cataláns dos cales o 91.09 votaron a favor e Catalunya envorcouse na campaña polo si. Aos cargos institucionais vai no soldo acudir aos actos, gústelles ou non, porque seguro que hai unha boa parte da cidadanía que lle gusta que o seu presidente acuda. Non pode ser que as leis, as normas e a propia Constitución só acátese cando lle beneficia, cando considera que non, sáltalla. Todo un exemplo para a cidadanía que cada día sente máis distanciada dos seus gobernantes, que aplican a política do embude: o ancho para eles, os estreito para os “paganinis”. Como dicía Marco Aurelio, "o verdadeiro modo de vingarse dun inimigo é non parecerse".