Adóitase dicir que a política cambia ás persoas que se dedican a ela. Os cargos se empoderan de tal maneira e os seus egos crécenlles tanto que chegan a tapar o Sol das súas vidas e apártalles do verdadeiro obxectivo para os que foron elixidos nas urnas: servir á cidadanía. A realidade é que os cidadáns teñen que servirlles a eles. Xa se sabe que a política é un xogo complexo e retorto que afecta a todo o mundo, gústelles ou non. Non se presta un voto cada catro anos e aí acaba a función do cidadán/a, senón que hai que esixirlle á clase política que cumpra o que prometeron e pedirlles responsabilidades polos seus actos. Porque como dicía Miguel de Cervantes, “a honestidade é a mellor política”.
A cidadanía, a maioría, ten a sensación de que os políticos con cargos con poder -moitas veces moi mal exercido- gozan de inmunidade que non teñen o resto dos mortais. Son “diferentes” e gozan duns privilexios que están vetados para os demais, É o “patrimonio” do que se cre superior, esquecéndose de onde vén.
Estes días está a ser noticia o político Alberto Rodriguez de Unidas Podemos, que tivo que “deixar” o seu escano tras ser sentenciado por pegar unha patada a un policía nacional no transcurso dunha manifestación. Este feito valeulle unha sentenza que lle inhabilita por un tempo para exercer cargos públicos. É dicir, que ten que deixar o seu escano ao que tanto gusto colléralle. É xusto?, pois que cada un saque as súas conclusións, O que si está claro é que unha sentenza acátase e se non se está de acordo recórrese, porque as súas señorías non son infalibles, como calquera ser humano. O que si sobra é a sobreactuación e as ameazas contra a presidenta do Congreso, Meritxell Batet, que o único que fixo é cumprir coa súa obrigación de executar, previa consulta aos letrados do Congreso. O que sucede é que se chegou a un punto que determinados políticos, cando as leis favorécenlles, están de acordo, e cando non, poñen o berro no ceo e arremeten contra todo. Iso está a ocorrer moi a miúdo cos podemitas, que llas saltan e queren que os seus actos non teñan consecuencias .Son “a nova caste” que eles tanto criticaron. Os intocables da política representan un claro exemplo de servizo aos seus intereses.
Alberto Rodriguez que vai de persoa do “pobo”, pobre, honesto e solidario, elixiu para que lle defenda ao avogado de moda Gonzalo Boye e á súa muller. O avogado de cabeceira de Carles Puigdemont e Quim Torra, tamén defendeu ao etarra Josu Tenreira e ao narcotraficante galego Sito Miñano, entre outros. Boye estivo no cárcere por colaborar con ETA no secuestro de Mariano Revilla, un avogado controvertido para un exdiputado especial. A pregunta é: Por que elixiu a Boye para o seu defensa? E por suposto, quen paga os honorarios deste letrado e os da súa esposa?,Porque as súas minutas, económicas, non o son. Xa se sabe que os avogados teñen que defender ata a asasinos, pero un deputado que fala de ética e valores non contrata a un avogado como Boye, con todo o meu respecto, que a verdade é que non o ten. O fin non xustifica os medios e todo non vale, señor Rodriguez, ao final sempre é o mesmo: “Unha cousa é o que se di e outra o que se fai “. Pois os que viñan cargarse á caste unha vez máis sucumbiron á mesma. Porque como dicía Leo Tolstoy: “Calquera cousa é mellor que a mentira e o engano”.
Escribe o teu comentario