Calquera ocasión é boa para conseguir os obxectivos que se propoñan os interesados. Iso deberon pensar o presidente do goberno, Pedro Sánchez e o seu vicepresidente, Pablo Iglesias, cando aproveitando a situación creada polo coronavirus, decidiron modificar a Real Decreto-lei 8/2020, do 17 de marzo de medidas urxentes extraordinarias para facer fronte ao impacto económico e social do COVID-19.

Entre o seu extenso articulado, figura unha modificación legal, a da lei do Centro Nacional de Intelixencia (CNI) coa que o goberno abriu a porta a que Iglesias forme parte do organismo que regula os traballos da intelixencia española. A modificación do artigo supuxo tamén a entrada do director do Gabinete da Presidencia, o omnipresente e todopoderoso, Iván Redondo, moi amigo, por certo, de Pablo Iglesias.

A noticia non caeu nada ben na maioría de partidos da oposición, quen xa manifestaran no seu día o seu rexeitamento a que o líder de Podemos puidese estar no CNI, pola importancia do organismo e a posibilidade de que Iglesias saiba de todos os segredos que alí se gardan, dado que a prudencia e a discreción non son precisamente calidades que atesoure o mandamás da formación violeta. Diso deu mostras ao longo da súa fulgurante carreira política.

O líder de Unidas Podemos, Pablo Iglesias, á súa chegada ao pleno do Congreso este mércores onde se autorizará outra prórroga do estado de alarma solicitada polo Goberno. En Madrid, (España), ao 6 de maio de 2020.

A utilización dos decretos lei que executan con tanta facilidade un presidente do goberno, aínda que legal, constitúe unha anomalía nunha democracia parlamentaria. Non é moi saudable que un executivo utilice un procedemento expeditivo e opaco, co mesmo valor xurídico que as aprobadas no parlamento por todos os representantes dos partidos que votaron a cidadanía.

Supón unha anomalía que o Goberno poida derrogar o aprobado polo Parlamento. Esta situación, non se dá na maioría das democracias occidentais. O artigo 86 da Constitución Española permite a utilización do Decreto Lei, pero iso haberá de facerse só en casos extraordinarios e de urxente necesidade, como sinalou o Tribunal Constitucional. É dicir, é unha habilitación “restritiva e esixente, limitadora". A entrada de Pablo Iglesias era de urxente necesidade? Para os seus intereses si, para os do país non.

O que debería ser unha situación excepcional converteuse en habitual nos gobernos de distintas cores que tivo a España democrática, e é contrario aos principios constitucionais que sustenta o Estado de Dereito e o sistema parlamentario occidental. Hoxe en España están a ditarse máis decretos leis que leis, algo incompresible. A oposición con opción a gobernar, está moi calladita porque cando han gobernando eles, fixeron o mesmo e volverano facer no momento que entren de novo na Moncloa.

Supón unha anomalía que o Goberno poida derrogar o aprobado polo Parlamento. Esta situación, non se dá na maioría das democracias occidentais.

Un país non pode gobernarse a base de decretos leis, saltándose ao parlamento, coma se este non fose unha institución que só serve para determinadas cousas. Non é bo para o sistema. Tampouco é bo que Pablo Iglesias, dispoña das informacións das que son depositarias.

O CNI, con temas tan sensibles que afectan á seguridade deste país, cando en máis dunha ocasión Iglesias actuou na dualidade de goberno/oposición. Aínda que aparentemente moderouse “”, ten aos seus discípulos dispostos a seguir coa estratexia de oposición. Exemplo diso hai uns cuantos. Quen rendibiliza esta situación? Está claro que eles, os morados. Pedro Sánchez equivocouse tomando esta decisión de incorporar a Iglesias e verémolo pronto.