​Un Primeiro de Maio infectado de coronavirus

Este Primeiro de Maio ou Día Internacional dos Traballadores, como sempre se coñeceu, non está a ser como en anos anteriores, onde as rúas de toda España acollían a miles de persoas que se manifestaban reivindicando os seus dereitos, medidas dos gobernos coas que non estaban de acordo ou o peche de empresas que deixaban en a rúa por centos ou miles de traballadores. 

Este venres, as rúas estarán baleiras sen voces reivindicativas, sen música, sen vida. O coronavirus será o gran protagonista da xornada, como vén sendo habitual en todos estes días de confinamento e de loita dos contaxiados para gañarlle a batalla, dos que non o están e dos que conseguiron torcerlle o pulso ao bicho, que é un triunfo.

Como consecuencia do confinamento, miles de empresas víronse obrigadas a presentar ERTES. Algunhas anuncian que ou rebaixarán o persoal, ou sinxelamente non abrirán as súas portas. Están en xogo miles e miles de postos de traballo, dependendo dos sectores afectados, uns máis que outros. O goberno, os sindicatos e as distintas patronais teñen traballo suficiente para tentar buscar solucións que minimizan o impacto nos despedimentos.

O goberno ha de promover a reactivación económica, con todas as medidas que sexan necesarias. 

Os empresarios, que non son os inimigos dos traballadores, senón os xeradores de emprego teñen que contribuír a manter e xerar máis emprego. 

Os sindicatos han de defender aos traballadores, buscar puntos de encontro cos empresarios e cambiar un pouco as súas estratexias sindicais que son máis propias de principios do século XX que da época actual. É a oportunidade que teñen estes de gañarse de novo a confianza dos traballadores, se non é así, desaproveitarían unha gran ocasión histórica. “O modo de dar unha vez no cravo é dar cen veces na ferradura”, dicía Miguel de Unamuno. É a hora do cambio dos sindicatos, non poden defraudar.

O teletraballo está a ser o novo sistema de traballar en tempos de pandemia. Algúns os poden facer e dispoñen de ferramentas para facelo, outros, non polo tipo de traballo, pero non é suficiente para seguir mantendo a economía deste país e conservar os empregos. É necesario empezar a poñer en marcha a maquinaria que facilite a volta ao traballo con garantías. Está a facerse así?, dependen de quen opine, a versión será diferente.

A situación económica, en España en toda Europa -resto do mundo tamén-, é unha das máis graves que se está vivindo despois de a II Guerra Mundial, por iso hoxe máis que nunca as institucións europeas deben camiñar nunha mesma dirección. O problema que é global necesita solucións globais. Non vale que cada un tire para a súa casa, ten que haber unha soa postura, non 28.

A Confederación Europea de Sindicatos mostrou a súa preocupación pola situación e pide ás institucións europeas medidas urxentes para paliar a crise económica que xa calou e que ameaza como máis problemas graves.

É a hora de sumar esforzos, aparcar as diferenzas, colocarse unha soa gorra de poñer as ferramentas para saír desta crise pandémica.

Un Primeiro de Maio telemático, estraño e coa incerteza dun futuro económico social e sanitario.   É un Primeiro de Maio infectado de coronavirus