O pasado 16 de decembro, o Parlamento de Marrocos aprobaba, de forma unilateral, dúas leis que delimitaban o seu espazo marítimo con España e Mauritania e de paso, como quen non quere a cousa, queda tamén co mar do Sahara, sen esquecer que tamén choca con interese do Arquipélago nunha zona ampla ao suroeste das illas. O Goberno español e o canario mostraron a súa preocupación.

A manobra do país veciño realizouna co Goberno de Sánchez en funcións e en pleno mes de festas do Nadal para que pasase desapercibida a súa acción. Unha xogada en toda regra, cun transfondo non só político, senón económico, que se esconde na manobra do “rei amigo” de España.

.

Que hai detrás da manobra de adhesión? O seu interese polo monte Tropic , situado a 250 millas ao suroeste de Canarias, que forma parte dun conxunto de illas submarinas que compoñen a Provincia Volcánica de Canarias, popularmente coñécenllas como As Avoas. O Tropic é un monte submarino que saíu á luz fai tres anos. Este alberga as maiores reservas coñecidas de telurio e cobalto. O telurio é un mineral que se utiliza para o sector da industria electrónica. Nesta illa submarina atópase o maior xacemento do mundo deste mineral. Co xacemento de cobalto poderíanse construír, segundo os entendidos, máis de 270 millóns de coches eléctricos.

Descoñécese , polo menos a cidadanía, se o resto de illas mergulladas albergan algúns minerais máis que poidan ser obxecto do desexo de Marrocos, cuxos intereses chocan frontalmente cos de Canarias e España, tanto desde o punto de vista político, posto que o Estado non pode permitir que un terceiro país delimite un espazo xeograficamente común, contravindo o dereito internacional. Tampouco pode permitilo España desde o punto de vista económico, dado que a zona en disputa dispón de materias primas cuxa explotación pode reportar grandes beneficios.

Rabat, despois do balbordo que se formou, saíu ao paso manifestado que este tema falarase co Goberno de España. Farao?

Con este novo episodio, vénme á memoria o episodio que hai 18 anos produciuse cando Marrocos desafiou a España e ocupou o illote de Perexil, que foi ocupado de forma “temporal” polo Exército marroquí. Foi necesaria a intervención dun comando de operacións especiais para recuperar a “illa”, poñendo fin a unha das crises máis importantes entre dous países.

No seu día díxose que Perexil era unha especie de “pedrusco” na que só había unas cantas cabras, sen ningún interese que non fose a súa situación estratexia. Sería só iso o que buscaba Marrocos ou había algo máis que non se explicou?

O que si está claro, agora, é a resolución do novo conflito entre os dous países, non é un tema menor, por todos os intereses que hai en xogo. Será posible volverlle a parar os pés a Marrocos por este novo desafío? Está por ver.