“Cando o diaño non ten que facer, co rabo mata moscas”, iso é o que di un refrán popular. Unha persoa ociosa dispón de tempo suficiente para planificar as maldades que lles pode facer a aquelas persoas que non se someten á súa roda de muíño.

Con esta percepción, Carles Puigdemont, que goza de todo o tempo do mundo afastado de Catalunya, non ten a capacidade de manexar ao seu “adversario”, precisamente a ERC, o partido que comparte Goberno co seu. Non se resigna, nin ten suficiente con mover os fíos do “President” da Generalitat e en JxCat, senón que puxo na súa diana a ERC, que hai xa un tempo que non comparte nin proxecto nin métodos de actuación e puxo terra polo medio con el.

Puigdemont e torra ep 3 1

Sempre se dixo que xogar ao xadrez mellora as habilidades cognitivas e as súas estratexias aplicadas tamén á política e a economía. No xadrez, o principal obxectivo é derrubar ao rei ou poñelo en situación de xaque mate. A destreza éo todo, por iso cada movemento debe estar pensado e analizando ao detalle a localización das pezas. Enténdese que este xogo de “mesa” é lento de procesos e os xogadores deben ter máis paciencia que o Santo Job.

O expresidente Puigdemont ten montada unha partida de xadrez para cargarse aos republicanos, con Junqueras á cabeza. As enquisas séguenlles outorgando aos republicanos unha subida de votos, tanto nas eleccións xerais como nunhas posibles eleccións autonómicas adiantadas, que poderían tamén gañar. Iso non o pode soportar o fuxido. De aí as xogadas que veu realizando ata o de agora: pactos na Deputación de Barcelona –onde hai que conservar, sobre todo, o traballo da súa muller- puxo a Torra como peón na xogada de acoso, propiciou que a CUP presente listas ás eleccións do 10-N, cando sempre foran remisos a concorrer e a penúltima gran juagada é a que instrumentalizando de Torra, que trasladou ao Parlament a resposta que debe darse tras coñecerse -previsiblemente o vindeiro luns- o fallo xudicial dos políticos presos. Na mesma apelan aos grandes consensos do 80% do que el denomina democracia e liberdade, dereitos humanos e dereito á autodeterminación. Soltouno así de corrido e quedouse tan pancho. A xogada de meter ao Parlament vén completada porque nese fregado implica tamén aos Comúns, que van caer de catro patas no charco, en plena precampaña electoral. Unha xogada que Puigdemont quere que sexa redonda. Picarán os deputados de Colau? É máis que probable.

A partida de xadrez que montou Puigdemont cun primeiro obxectivo de cargarse a ERC só acaba de empezar, porque a política competitiva é percepción, coñecemento do adversario e capacidade de anticiparse á xogada do adversario, axilidade para o posicionamento e habilidade no desprazamento. Claro que, no xogo, unha das calidades é a paciencia, cousa da que carece Puigdemont e as cousas quéreas para onte. Tamén os peóns teñen un papel moi importante no xogo, algúns deles están xa demasiados cansos dos movementos aos que son sometidos, o que pode inducir a que a gran partida pérdaa Puigdemont, porque o que xoga con lume, ao final acaba queimándose.